ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

ΕΝΑ ΜΠΛΟΥΖ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

Παρουσίαση του Βιβλίου του Ιορδάνη Πουλκούρα

Δελτίο Τύπου 15ης Ιουλίου- Ενημερωτική εισήγηση περί του ΑΑΣΤ

Την 15η Ιουλίου 2020, έλαβε χώρα στο Τεκτονικό Μέγαρο Αθηνών ενημερωτική εισήγηση περί του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και της διακριτότητας των δύο κυρίαρχων Σωμάτων.

Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος -Θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν!

Ας θρηνήσουμε αδελφοί μου. Ένας παλαιός αδελφός που είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε ξεκίνησε το ταξίδι του για την Αιώνια Ανατολή.

Δωρεά από την Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHA

Η Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire της Αγγλίας προσέφερε το ποσό των 1600 λιρών στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHAM

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Ο Εσωτερισμός στον Βολφανγκ Αμαντέους Μοτσαρτ

Στις 27 Ιανουαρίου 1756 γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ το έβδομο και τελευταίο παιδί του Λεοπόλδου και της Άννας Μότσαρτ, ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους, το όνομα του οποίου συνδέθηκε περισσότερο από κάθε άλλο με την έννοια παιδί - θαύμα. Μαζί με τον Χάυντν και τον Μπετόβεν συγκαταλέγεται στους κορυφαίους δημιουργούς του βιεννέζικου κλασικού στυλ.
Από τα επτά παιδιά του Λεοπόλδου Μότσαρτ, Βαυαρού συνθέτη, βιολιστή, μουσικού της Αυλής του πρίγκιπα - αρχιεπισκόπου Σιγισμούνδου Γ' φον Σράττενμπαχ του Σάλτσμπουργκ, επέζησαν μόνο η Μαρία Άννα ή Ναννέρλ, όπως την έλεγαν οι δικοί της και ο Βόλφγκανγκ. Και τα δύο παιδιά επέδειξαν από την αρχή θαυμάσιες μουσικές ικανότητες αλλά και μεγάλη θέληση για μελέτη. Μια ειλικρινής φιλία χωρίς σκιά ζήλειας ένωσε τα δύο αδέλφια από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους και διατηρήθηκε ως το τέλος. Τη μουσική τους εκπαίδευση ανέλαβε ο ίδιος ο πατέρας τους, ο οποίος αναγνώρισε αμέσως στο γιο του την πρώιμη μουσική μεγαλοφυία του. Δίδαξε στον Βόλφγκανγκ εκκλησιαστικό όργανο και βιολί και στη Ναννέρλ τσέμπαλο και τραγούδι. Στα τρία του χρόνια ο μικρός τραγουδούσε τις μελωδίες που άκουγε από τον πατέρα του και στα τέσσερα τις επαναλάμβανε στο πιάνο. Στα πέντε του χρόνια έμαθε να αυτοσχεδιάζει στο πιάνο και να παίζει βιολί. Στα έξι του συνθέτει το πρώτο μινουέττο και στα δώδεκα την πρώτη όπερα.Η αδελφή του, μεγαλύτερή του κατά πέντε χρόνια, ήταν επίσης περίφημη πιανίστα και έγραψε για αυτόν: «Μόλις άρχισε να αφοσιώνεται στη μουσική, όλες του οι αισθήσεις σαν να νεκρώθηκαν για κάθε άλλη δραστηριότητα. Ακόμα και τα παιχνίδια, για να του τραβήξουν το ενδιαφέρον, έπρεπε να συνοδεύονται με μουσική. Όταν οι δυο μας, για να διασκεδάσουμε, μεταφέραμε τα παιγνίδια μας από το ένα δωμάτιο στο άλλο, εκείνος που πήγαινε με άδεια χέρια, έπρεπε να τραγουδήσει ή να παίξει ένα εμβατήριο στο βιολί». Ο πατέρας τους αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τις μεγάλες μουσικές ικανότητες των παιδιών του και διοργάνωνε μεγάλες περιοδείες στις σημαντικότερες πρωτεύουσες και Αυλές της Ευρώπης, όπου τα δύο αδέλφια γίνονταν δεκτά με θαυμασμό. Έτσι άρχισε μια σειρά από περιοδείες που συνεχίστηκε σ΄ όλη τη σύντομη ζωή του με διαλείμματα παραμονής στη γενέτειρά του και τη Βιέννη. Τα περισσότερα από αυτά τα ταξίδια πραγματοποιήθηκαν χάρη στη γενναιοδωρία τού πρίγκιπα - αρχιεπισκόπου Σράττενμπαχ του Σάλτσμπουργκ, ο οποίος αναγνώρισε την μεγαλοφυία του Μότσαρτ και διευκόλυνε τα σχέδιά του. Δεν είχε όμως την ίδια αντιμετώπιση από τον επόμενο πρίγκιπα - αρχιεπίσκοπο, τον Ιερώνυμο φον Κολλορντέο, έναν άκαμπτο, αυστηρό και υπεροπτικό άνθρωπο με τον οποίο είχε πολλές προστριβές. Όταν ξεκίνησε η πρώτη περιοδεία, ο Βόλφγκανγκ ήταν έξι ετών και η αδελφή του έντεκα. Πήγαν πρώτα στο Μόναχο και μετά στη Βιέννη, όπου έπαιξαν μπροστά στην αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία με μεγάλη επιτυχία. Κατόπιν εμφανίστηκαν διαδοχικά στο Μόναχο, το Άουγκσμπουργκ, τη Χαϊδελβέργη, τη Φραγκφούρτη και σε άλλες πόλεις για να καταλήξουν στο Παρίσι, όπου παίζουν στις Βερσαλλίες, αλλά και σε συναυλίες ελεύθερες για το κοινό, αποσπώντας το γενικό θαυμασμό. Συνεχίζουν τις γεμάτες επιτυχία εμφανίσεις στο Λονδίνο παίζοντας μπροστά στο βασιλιά Γεώργιο Γ'. Ο Λεοπόλδος γράφει για τα παιδιά του σε ένα γράμμα: «Σε όλες τις Αυλές έγιναν δεκτοί με εξαιρετική ευγένεια. Αλλά η υποδοχή στο παλάτι του Λονδίνου ξεπερνά κάθε προηγούμενο». Στο Λονδίνο ο Μότσαρτ συνέθεσε τις πρώτες μικρές συμφωνίες του και έξι σονάτες για βιολί. Στο Λονδίνο γνωρίζεται με το μικρότερο γιο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, τον Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ και γίνονται φίλοι παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας. Σημαντική επίδραση αυτή την εποχή ασκούν στο έργο του οι ακροάσεις στο Λονδίνο των εκτελέσεων των ορατόριων του Χαίντελ και των έργων του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Στα τέλη του 1769 πραγματοποιεί το πρώτο από τα τέσσερα ταξίδια του στην Ιταλία. Κατά τη δεκαπεντάμηνη περιοδεία του στα κυριότερα μουσικά κέντρα της χώρας συναντήθηκε με διάσημους συνθέτες και τραγουδιστές της εποχής και γνώρισε την ιταλική παράδοση σε μια περίοδο αποφασιστική για την παραπέρα εξέλιξή του. Καρπός αυτού του ταξιδιού ήταν το πρώτο του κουαρτέτο για έγχορδα, η όπερα «Μιθριδάτης, βασιλιάς του Πόντου» και άλλα έργα. Στα εικοσιένα του χρόνια - στο Μανχάιμ - γνώρισε και ερωτεύθηκε την Αλόισια Βέμπερ, μια νεαρή τραγουδίστρια για την οποία ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει κάθε άλλο σχέδιο και να την ακολουθήσει. Η αποφασιστική επέμβαση του πατέρα του τον ανάγκασε να συνεχίσει το προγραμματισμένο ταξίδι του για το Παρίσι. Μετά από την οριστική ρήξη με τον Κολλορντέο φεύγει από το Σάλτσμπουργκ και εγκαθίσταται στη Βιέννη. Εικοσιπέντε ετών παντρεύεται την αδελφή της Αλόισια, Κονστάνς. Έλεγε ότι η γυναίκα του δεν ήταν έξυπνη, αλλά είχε κοινή λογική και την ευγενικότερη καρδιά του κόσμου. Απέκτησαν έξι παιδιά, από τα οποία έζησαν τα δύο. Στη Βιέννη γνωρίστηκε και απέκτησε προσωπική σχέση με τον Χάυντν. Ο Μότσαρτ ήταν είκοσι τέσσερα χρόνια νεότερος από τον Χάυντν και έτρεφε γι΄ αυτόν βαθύ σεβασμό. Τον αποκαλούσε «πατέρα της συμφωνίας και του κουαρτέτου» και του αφιέρωσε έξι δικά του κουαρτέτα. Η φιλία τους και ο θαυμασμός του ενός για τον άλλο, είχαν σαν αποτέλεσμα μια αλληλεπίδραση, κυρίως σε ό,τι αφορά τα κουαρτέτα εγχόρδων, τόσο δημιουργική, ώστε να χαρακτηρίζεται από τις πιο εντυπωσιακές στην ιστορία της μουσικής. Ο Χάυντν σε ένα γράμμα στο Λεοπόλδο Μότσαρτ γράφει: «Σαν έντιμος άνθρωπος μπορώ να σας διαβεβαιώσω ενώπιον του Θεού, πως ο γιος σας, από ό,τι ξέρω, είναι ο μεγαλύτερος συνθέτης της εποχής μας». Τόσο ο Μότσαρτ όσο και ο Χάυντν ανήκαν σε Τεκτονικές Στοές. Το ίδιο και ο διάσημος γιατρός Φραντς Άντον Μέσμερ, στον οποίο αποδίδεται η ανακάλυψη του ενεργειακού ρευστού και στο σπίτι του οποίου παρουσίασε ο Βόλφγκανγκ σε ηλικία 13 ετών για πρώτη φορά την όπερα Bastien und Bastienne, έργο με εσωτερικά στοιχεία, προάγγελο του «Μαγικού Αυλού». Ήταν τριάντα πέντε ετών όταν δέχτηκε από έναν άγνωστο την παραγγελία για το Ρέκβιεμ. Ήταν ήδη άρρωστος και όταν το έγραφε κατεχόταν από την ιδέα ότι επρόκειτο για τη δική του νεκρώσιμη ακολουθία. Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 1791 στη Βιέννη και θάφτηκε σε έναν από τους ομαδικούς τάφους για τους φτωχούς.
Το έργο τουΣτη διάρκεια της σύντομης ζωής του ο Μότσαρτ δημιούργησε ένα τεράστιο σε όγκο έργο που περιλαμβάνει 15 λειτουργίες, 41 συμφωνίες, 23 κοντσέρτα για πιάνο, 130 κοντσέρτα για άλλα όργανα, 23 όπερες, λήντερ (τραγούδια) και κάπου 500 άλλα μουσικά κομμάτια. Συνέθεσε με όλα τα γνωστά μουσικά μέσα και σε όλα τα είδη της εποχής του. Γνώρισε συνθέτες, άκουσε και μελέτησε τη μουσική τους και το πνεύμα του ζυμώθηκε με το πνεύμα της γερμανικής, της ιταλικής, της αυστριακής και της γαλλικής μουσικής παράδοσης. Αφομοίωσε και ενέταξε τα διάφορα ξένα στοιχεία και μπόρεσε με τη μεγαλοφυΐα του να δημιουργήσει ένα αυθεντικό και πολύ προσωπικό ύφος. Μότσαρτ και ΤεκτονισμόςΤην εποχή κατά την οποία ο Μότσαρτ πήγε στη Βιέννη ανθούσε ο Τεκτονισμός και πολλοί ευγενείς και μεγαλοαστοί ήταν μέλη σε διάφορες Στοές. Τότε ήταν πιο έντονος ο εσωτερικός του χαρακτήρας και όχι ο κοινωνικοπολιτικός. Η αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία ήταν αντίθετη στον Τεκτονισμό, ενώ ο γιος της Ιωσήφ 2ος έδειξε ενδιαφέρον για αυτόν και συνετέλεσε στην εξάπλωσή του. Αργότερα όμως, υπό την πίεση της εκκλησίας, πήρε αυστηρά μέτρα για τις στοές και τις περιόρισε - στη Βιέννη - από οκτώ σε τρεις. Ο Μότσαρτ έγινε μέλος της Τεκτονικής Στοάς zur Wohltdtigkeit (της Ευσπλαχνίας) στη Βιέννη το 1784 και ένα χρόνο αργότερα απέκτησε τον βαθμό του Δασκάλου Τέκτονα. Παρέμεινε στον Τεκτονισμό μέχρι το τέλος της ζωής του. Οι μυστικιστικές του όμως τάσεις και το ενδιαφέρον του για τα εσωτερικά θέματα ξεκίνησαν από τα παιδικά του χρόνια. Όταν ήταν έντεκα ετών έγραψε τη μουσική για το τεκτονικό ποίημα An die Freude και το έστειλε σαν δώρο στο Δρ. Joseph Wolf, που τον έκανε καλά από μια αρρώστια. Στα δέκα έξι συνέθεσε μια άρια βασισμένη στον τελετουργικό ύμνο O heiliges Band και στα δέκα επτά επελέγη από τον Gebler για να συνθέσει τη μουσική για το μασονικό δράμα Θάμος, βασιλιάς της Αιγύπτου. Τέκτονας ήταν και ο πατέρας του Λεοπόλδος. Ένα από τα πιο ωραία τεκτονικά έργα του Βόλφγκανγκ, το Gesellenreise (το Ταξίδι του Συντρόφου) γράφτηκε για τη μύηση του πατέρα του στον 2ο βαθμό του Συντρόφου.Η μουσική που συνέθεσε για τον Τεκτονισμό χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Μουσική που έγραψε ειδικά για τη Στοά, μουσική που προοριζόταν για το κοινό και απηχούσε τεκτονικές ιδέες και μουσική για κοντσέρτα που έδιναν οι Στοές για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Σε αυτές τις κατηγορίες ανήκουν πολλές καντάτες, συμφωνίες, κοντσέρτα, τραγούδια, κλπ., όπως η Μικρή Μασονική Καντάτα, η Μασονική Επικήδεια Μουσική και οι τελευταίες τρεις μεγάλες συμφωνίες του, η 39 σε μι ύφεση μείζονα, η 40 σε σολ ελάσσονα και η 41 σε ντο μείζονα του Διός. Οι τονικότητες αυτές στις οποίες είναι γραμμένες θεωρούνται μεγάλης συμβολικής σημασίας για τον Τεκτονισμό. Αυτές τις συμφωνίες τις συνέθεσε το 1788 σε διάστημα οκτώ μόνο εβδομάδων. Ο Μαγικός αυλόςΟ Μαγικός Αυλός είναι ένα από τα πιο διάσημα με εσωτερικό περιεχόμενο έργα του. Το λιμπρέτο της όπερας γράφτηκε από τον Εμμάνουελ Σικανέντερ, διευθυντή θεάτρου και μέλος της Στοάς των Τεκτόνων. Είναι γεμάτο εσωτερικούς συμβολισμούς και περιγράφει τη μυητική διαδικασία. Για τον Μότσαρτ το ανθρώπινο πεπρωμένο αποτελεί μια αδιάκοπη, αν και αργή, ανάβαση προς το φως και αυτήν θέλησε να μας παρουσιάσει με το έργο του. Στην όπερα περιγράφονται οι δοκιμασίες που πρέπει να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει ο Παμίνος σ΄ αυτήν την αναβατική πορεία. Δοκιμασίες που συνδέονται με τη νύχτα, το σκοτάδι, το κακό, τα τέσσερα στοιχεία. Αλλά σ΄ αυτή την πορεία συναντά και τον έρωτα. Και όταν τελικά ανοίγουν οι πύλες του ναού, περνάει μέσα μαζί με τη σύντροφό του. Υπάρχουν μελετητές που δεν καταλαβαίνουν καθόλου το έργο και το θεωρούν ένα παράξενο μίγμα από τραγικά, κωμικά και φιλοσοφικά στοιχεία. Ο ίδιος ο Μότσαρτ έλεγε ότι δεν επρόκειτο να εξηγήσει στους αδαείς το συμβολικό του περιεχόμενο. Ο Γκαίτε, που είχε ασχοληθεί και αυτός με τον εσωτερισμό, έγραψε για το Μαγικό Αυλό: «Αρκεί να ικανοποιηθεί το κοινό με το θέμα του έργου. Από τους μυημένους δεν θα διαφύγει το υψηλό του νόημα».
Πηγή :http://www.nea-acropoli.gr

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

Περί μασονισμού και τεκτονισμού

ANAΛΥΣΗ
ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΡΥΔΑ
ΣΤΗ «Σημερινή» της 7ης Μαρτίου δημοσιεύτηκε ένα ρεπορτάζ που αναφέρεται σε ένα έντυπο του ΠΑXΟΚ που ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτηρίζει το Μασονισμό – τον Τεκτονισμό – και τα μέλη αυτού ως «προδότες της πίστης και της πατρίδας». Είναι λυπηρό γιατί το έντυπο αυτό επιτίθεται σε οργανώσεις που ουδέποτε πολέμησαν την Εκκλησία και μοναδικό τους μέλημα είναι πώς να συμβάλουν στην καλυτέρευση της κοινωνίας.Επειδή πλείστοι των αναγνωστών σας δεν γνωρίζουν τι είναι πραγματικά ο Τεκτονισμός και λανθασμένα καθοδηγούνται από τους διάφορους ζηλωτές της θρησκείας, οι οποίοι θέλουν να κατέχουν το αλάθητο και να μονοπωλούν τις χριστιανικές αρχές επιτρέψετέ μου να σκιαγραφήσω με λίγα λόγια τι είναι ο Τεκτονισμός και τι πρεσβεύει, ώστε να λυθούν οποιεσδήποτε απορίες ή αμφιβολίες για τους σκοπούς του.Μερικοί εκκλησιαστικοί κύκλοι, που νομίζουν ότι κατέχουν το αλάθητο και θέλουν να μονοπωλούν τη χριστιανική αγάπη και ηθική, κατηγορούν τον Τεκτονισμό ότι είναι θρησκεία και ότι μάχεται την Ορθοδοξία. Ουδέν αναληθέστερο. Ο Τεκτονισμός και η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχουν καμιά σχέση για τον απλούστατο λόγο ότι ο Τεκτονισμός είναι ηθικο-φιλοσοφικό σύστημα και δεν είναι ούτε σχετίζεται με θρησκεύματα. Τούτο είναι φανερό τόσο από τη διοικητική δομή του όσο και από την αυστηρή απαγόρευση κάθε προσηλυτισμού ή συζήτηση θρησκευτικών θεμάτων μέσα στις Στοές και την παντελή έλλειψη λατρευτικού δόγματος.Θεωρώ περιττό να αναφερθώ στις γνωματεύσεις πλείστων καθηγητών της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας η οποία μέχρι πρόσφατα πολεμούσε τον Τεκτονισμό. Όλοι τούτοι απεφάνθησαν ότι είναι λάθος να πιστεύεται ότι ο Μασονισμός είναι θρησκεία ή Μυστική Οργάνωση.Ο Τεκτονισμός δεν είναι μυστική αλλά κλειστή Οργάνωση. Κλειστή υπό την έννοια ότι στις συνεδρίες της δεν επιτρέπεται η παρουσία μη μελών. Το ότι δεν είναι μυστική Οργάνωση φαίνεται από το γεγονός ότι διέπεται από Καταστατικό χάρτη και Γενικό Κανονισμό γνωστά σε οποιοδήποτε. Δεν έχει σχέση με απόκρυφες διδασκαλίες μυστηρίων ούτε σχετίζεται με το φιλοσοφικό μυστικισμό. Ο Τεκτονισμός θεωρεί την ελευθερία σκέψεως και συνειδήσεως και τη διά ορθού λόγου αναζήτηση της αλήθειας.Η εργασία σε κλειστούς χώρους αποβλέπει στην καλλιέργεια των ηθικών διδαγμάτων και στην ψυχική αναδόμηση των μελών του σ’ ένα περιβάλλον που να επικρατεί η σοβαρότητα, η ηρεμία, η κοσμιότητα και η τάξη. Το «κλειστό» περιβάλλον συντελεί στη δημιουργία αδελφικών σχέσεων με όλα τα επωφελή επακόλουθα – πνευματικά και ψυχικά – με στόχο πάντοτε την ηθική και πνευματική ανόρθωση του ατόμου και κατ’ επέκταση της ανθρωπότητας.Δεν είναι θρησκευτική ούτε και πολιτική οργάνωση.1. Απαγορεύει κάθε θρησκευτική και πολιτική συζήτηση μέσα στις Στοές.2. Σέβεται την όποια θρησκεία πρεσβεύουν τα μέλη του.3. Δεν υπεισέρχεται σε δογματικές θέσεις ή απόψεις.4. Δεν διαθέτει συγκεκριμένο «κώδικα ηθικής» ούτε κατέχει ως αλάθητο κριτήριο τη «θεία εντολή». Τούτο είναι έργο ατομικό.5. Απαιτεί πίστη στην ύπαρξη Θεού – όχι συγκεκριμένου Θεού.6. Ο όρος Μ.Α.Τ.Σ. χρησιμοποιείται για να περιλαμβάνει όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες που πιστεύουν στον ένα Θεό σαν πατέρα και Δημιουργό του Κόσμου.7. Απαγορεύει τον προσηλυτισμό. Εφαρμόζει την ανεξιθρησκία.8. Δέχεται μόνο ενήλικες, άνδρες που να είναι χρηστοήθεις, ελεύθεροι από προλήψεις, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, να μην είναι άεργοι, να μπορούν να αφομοιώνουν τις τεκτονικές αρχές και να διαθέτουν τον απαιτούμενο χρόνο για την ηθική και πνευματική τους βελτίωση.9. Είναι φιλανθρωπικός οργανισμός. Τα φιλανθρωπικά του έργα δεν διατυμπανίζονται και ούτε αναζητεί εύσημα γι’ αυτά.10. Δεν πραγματοποιεί θρησκευτικές τελετές που να αποβλέπουν στη λατρεία του Θεού.11. Ό,τι γίνεται μέσα στις Στοές είναι συμβολικά και στοχεύουν στην ενεργοποίηση της σκέψης και του συναισθήματος έτσι που να επιτυγχάνεται η ηθική αυτοβελτίωση.Ο Τεκτονισμός στην Κύπρο έχει ζωή πέραν των εκατόν ετών. Όταν το 1893 ιδρύθηκε η πρώτη Ελληνική Στοά στην Κύπρο και τέθηκε κάτω από την αιγίδα της Μ. Σ. της Ελλάδος χαιρετίστηκε ως μεγάλο γεγονός γιατί τούτο, έστω και τεκτονικά, θεωρήθηκε ο προάγγελος της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Από το 1893 μέχρι σήμερα σε καμιά περίπτωση οι Έλληνες τέκτονες ενήργησαν κατά τρόπο που να ζημιώνει την Εκκλησία ή να σκανδαλίζει τους πιστούς. Αντίθετα. Όλες οι ενέργειες και πράξεις τους βρίσκονται στα πλαίσια των διδαγμάτων της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας. Οι πιο πολλοί από αυτούς, από διάφορες θέσεις και επάλξεις, εξυπηρέτησαν την Εκκλησία και όλοι τους έχαιραν της εμπιστοσύνης και εκτίμησης των εκκλησιαστικών Aρχών.Ως Έλληνες θλιβόμαστε βλέποντας να έχει λησμονηθεί το ιστορικό γεγονός ότι ο Τεκτονισμός έχει συμβάλει σημαντικά στην εθνική μας Παλιγγενεσία και ότι η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε από Τέκτονες.Ως χριστιανοί θλιβόμαστε να βλέπουμε να τίθεται υπό αμφισβήτηση η πίστη μας και να παραγνωρίζεται ότι στον Ελληνικό Τεκτονισμό θήτευσαν έξοχοι ιεράρχες, όπως οι πατριάρχες Ιωακείμ Γ΄, ο Βασίλειος ο απ’ Αγχιάλου, ο Μελέτιος, ο Φώτιος, ο εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος και πλείστοι άλλοι ιεράρχες μα πρώτιστο τον εθνεγέρτη επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, που είναι αδιανόητο να αμφισβητηθεί είτε η εμβρίθειά τους για τη θεολογία είτε ή αφοσίωσή τους προς την Εκκλησία του Χριστού. Γενικότερα θλιβόμαστε να γίνεται ο Τεκτονισμός στόχος επιθέσεων από θρησκευτικής πλευράς σε χρόνους που οι κίνδυνοι από τον Αθεϊσμό και τον Υλισμό επιβάλλουν τη συσπείρωση όλων των υγιών πνευματικών δυνάμεων που διαθέτει ο τόπος. Αυτός είναι ο Τεκτονισμός που οι νεώτεροι ζηλωτές της θρησκείας, πέραν των άλλων, χαρακτηρίζουν ως «δούρειον ίππο στο κράτος μας!!»
πηγή: www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

O Τεκτονισμός της Ζακύνθου

Ανδρέας Χρ. Ριζόπουλος

Τα Ιόνια είναι αναμφίβολα η κοιτίδα του ελλαδικού Τεκτονισμού. Η περιοχή είχε την τύχη να μην βρεθεί υπό τον Οθωμανικό ζυγό και ταυτόχρονα η κατοχή της από ευρωπαϊκές δυνάμεις, με μόνη εξαίρεση την περίοδο της ρωσικής κατοχής, συνέδεσε τα νησιά με τα τεκταινόμενα στην Κεντρική Ευρώπη τη σημαντική περίοδο του διαφωτισμού. Έτσι ήταν φυσικό να μεταλαμπαδευθεί και στα Ιόνια ο Τεκτονισμός σχετικά σύντομα μετά την εμφάνισή του στην Ηπειρωτική Ευρώπη. Όταν δε στις αρχές του 19ου αιώνα συστάθηκε το ελεύθερο ελληνικό κράτος ήταν εύλογο ότι η πρωτοβουλία για την εγκαθίδρυση του Τεκτονισμού θα προερχόταν από τέκτονες οι οποίοι είτε είχαν δει το τεκτονικό φως στα Ιόνια, είτε κατάγονταν από τα Ιόνια και είχαν γνωρίσει τον Τεκτονισμό κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, ή της εργασίας τους, στη Γαλλία ή την Ιταλία.Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι όποιος επιθυμεί να ασχοληθεί με την ιστορία του ελληνικού Τεκτονισμού, έστω και περιστασιακά, είναι υποχρεωμένος να κάνει αναφορά στην πορεία του θεσμού στα Ιόνια. Έτσι έχουν δημοσιευθεί δεκάδες εργασίες και έχουν ανακοινωθεί σε στοές εκατοντάδες ομιλίες οι οποίες παρουσιάζουν σχετικές πληροφορίες.Δυστυχώς σχεδόν όλες οι εργασίες πάσχουν ιστορικά για διάφορους λόγους. Ο βασικότερος οφείλεται στην έλλειψη αξιόπιστων ιστορικών αρχείων. Τα περισσότερα αρχεία του τέλους του 18ου αιώνα και των αρχών του 19ου έχουν χαθεί είτε λόγω των αναστατώσεων στην περιοχή από τις διάφορες κατοχές, τη διάθεση προστασίας των μυστικών και των εξελίξεων μετά την έναρξη της Επανάστασης. Πολλά αρχεία χάθηκαν επίσης από φυσικές καταστροφές, όπως η σεισμοπυρκαγιά του 1953. Άλλα αρχεία έχουν μεν διασωθεί αλλά δεν είναι προσβάσιμα στους ερευνητές. Δεύτερος λόγος είναι ότι και από τα διασωζόμενα αρχεία και τεκμήρια πολλά παραμένουν ανεκμετάλλευτα γιατί είναι γραμμένα σε ιδιωματικά ιταλικά και γαλλικά της εποχής που απαιτούν ειδικές γνώσεις εκ μέρους των ερευνητών. Τέλος φαίνεται ότι υπάρχει διάχυτη μια ερευνητική ραθυμία ενισχυμένη από υπερβολική εμπιστοσύνη στα κείμενα προηγούμενων ερευνητών. Έτσι είναι συνηθέστατο φαινόμενο η αναπαραγωγή διαφόρων κειμένων διαιωνίζοντας αναπόδεικτες, εξόφθαλμα ανακριβείς πληροφορίες αγνοώντας μεταγενέστερες τροποποιητικές πληροφορίες. Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί ότι ακόμα και αυθεντικά κείμενα μιας περιόδου δεν πρέπει να γίνονται άκριτα και αδιασταύρωτα δεκτά ως αυθεντικά. Για παράδειγμα συναντάμε πολλά κείμενα των αρχών του 19ου αιώνα όπου ονόματα εμφανίζονται με διαφορετική ορθογραφία ώστε να γεννάται αμφιβολία σε ποιό ή ποιά άτομα αναφέρονται, ή και περιπτώσεις όπου το ίδιο γεγονός παρουσιάζεται διαφορετικά, ακόμα και από το ίδιο άτομο, σε διάφορες χρονικές στιγμές.Στην περίπτωση της ιστορίας του Τεκτονισμού στα Ιόνια διαθέτουμε, ευτυχώς, αρκετά διασωθέντα πρωτότυπα έγγραφα στα γαλλικά και αγγλικά αρχεία και ελάχιστα στα ιταλικά αρχεία. Ελπίζω ότι στο μέλλον ικανότεροι από μένα θα ερευνήσουν όλα τα αρχεία ώστε κάποια στιγμή να έχουμε σαφέστερη εικόνα της ιστορίας μας. Το παρόν κείμενο βασίζεται κυρίως σε πρωτότυπα έγγραφα τα οποία εντόπισα στα γαλλικά και αγγλικά αρχεία και σε κριτική μελέτη όλων σχεδόν των προηγούμενων εργασιών που έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.Η εισαγωγή του τεκτονισμού
Η απαρχή του Τεκτονισμού στα Ιόνια έχει τοποθετηθεί από διάφορους είτε στο 1714 είτε στο 1740. Η πρώτη ημερομηνία είναι καταφανώς παράλογη. Βεβαίως στην Αγγλία λειτουργούσαν εκείνη την εποχή στοές και ορισμένοι ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι υπήρχαν στοές και στη Γαλλία ή τη Γερμανία, Όμως η απαρχή του Τεκτονισμού, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα σαν συγκροτημένη οργάνωση, χρονολογείται από τον Ιούνιο του 1717 με την ίδρυση της Μεγάλης Στοάς του Λονδίνου στο πασίγνωστο, πλέον, Πανδοχείο της Χήνας και της Σχάρας. Οι δε πρώτες συγκροτημένες στοές στην Κεντρική Ευρώπη χρονολογούνται γύρω στο 1730. Η δεύτερη ημερομηνία θα μπορούσε να είναι ακριβής, αλλά δυστυχώς ως σήμερα δεν έχουν εντοπιστεί σχετικά τεκμήρια. Φαίνεται ότι στην ημερομηνία αυτή αναφέρθηκε πρώτος ο Αντώνιος Δάνδολος, κάποια στιγμή μετά το 1843, και εκείνος έκανε και την αναφορά ότι Σεβάσμιος ήταν ο Προβλεπτής της Ενετικής Πολιτείας. Ακόμα και αν αυτή η πληροφορία είναι ακριβής, αυτή θα αναφέρεται σε άτακτη στοά μιά που δεν εμφανίζεται στα αρχεία είτε του γαλλικού είτε του ιταλικού Τεκτονισμού.Η πρώτη κανονική στοά στα Ιόνια εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα το 1781. Αρχική πηγή ήταν έκθεση του Διονυσίου Ρώμα προς τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλία το 1811. Το κείμενο του Ρώμα ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από το Ντίνο Κονόμο το 1971. Μεταγενέστερα εντοπίστηκε στα γαλλικά αρχεία το κείμενο της έγκρισης ίδρυσης της στοάς με το όνομα Beneficenza (Αγαθοεργία) από τη Μεγάλη Μητρική Στοά της Βερόνας-Πάντοβα με ημερομηνία 30 Αυγούστου 1781, καθώς και διάφορα κείμενα από την τελετή εγκατάστασης η οποία έγινε στις 13 Ιουνίου 1782. Από την προσεκτική ανάγνωση των σχετικών στοιχείων συνάγεται ότι η στοά αυτή λειτουργούσε προηγουμένως άτακτα και για αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον από το 1771. Δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά ούτε και να τεκμηριωθεί, ότι η Beneficenza ήταν η στοά στην οποία αναφερόταν ο Δάνδολος ως λειτουργούσα από το 1740.Η Beneficenza φαίνεται ότι εργάστηκε ως την περίοδο της Ενετικής Κατοχής οπότε αναγκάστηκε να διακόψει. Με την επιστροφή των Γάλλων στην Κέρκυρα τον Οκτώβριο του 1787 η στοά επαναλειτουργεί και διακόπτει ξανά με την έναρξη της Ρωσικής Κατοχής από το Φεβρουάριο 1799 ως τον Αύγουστο 1807. Οι Γαλλοι επανέρχονται στα Ιόνια το 1807 και αναβιώνει και ο τεκτονισμός. Φαίνεται ότι τότε αναβιώνει η Beneficenza με την γαλλική πλέον επωνυμία Bienfaisance και παράλληλα λειτουργεί και στοά με την επωνυμία Φιλογένεια η οποία αναφέρεται σε έγγραφα είτε με τη γαλλική είτε με την ιταλική μορφή του ονόματος ως Philogenie ή Filogenia. Σύμφωνα με άλλη έκθεση του Ρώμα, στις 17 Νοεμβρίου 1843 προς τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας, ο ίδιος συμμετείχε στην αφύπνιση της Beneficenza το 1806, δηλαδή πριν την άφιξη των γάλλων στην Κέρκυρα. Στη συνέχεια της έκθεσης ο Ρώμας αναφέρει ότι ορισμένοι αδελφοί απεχώρησαν και ίδρυσαν τη Φιλογένεια.Στις 28 Μαρτίου 1809 πραγματοποιείται ιδρυτική συνεδρίαση πολλών γάλλων τεκτόνων και λίγων ελλήνων, στην Κέρκυρα και υποβάλλεται αίτηση ίδρυσης νέας στοάς με την επωνυμία St. Napoleon η οποία εγκαθιδρύεται στις 9 Μαΐου 1812 με αριθμό 1300 υπό την Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην αρχική συνεδρίαση εμφανίζεται ως προσωρινός Σεβάσμιος ο Francois Marie Marguerit. Στη σύνθεση της υπό ίδρυση στοάς εμφανίζεται ως απλό μέλος ο Διονύσιος Ρώμας ο οποίος όμως υπογράφει το πρακτικό ως Ρήτωρ, προφανώς γιατί απουσίαζε ο καθοριζόμενος στον κατάλογο μελών ως Ρήτωρ Francois Brisse. Στο πρακτικό εγκατάστασης της στοάς στις 9 Απριλίου 1812 εμφανίζεται ως Σεβάσμιος ο Claude Germain Louis de Villiers ενώ ο Ρώμας καθώς και ο Mathieu Lesseps εμφανίζονται ως απλά μέλη. Είναι ενδιαφέρον ότι στις 24 Ιουνίου, δηλαδή 45 ημέρες μετά, συντάσσεται άλλος πίνακας μελών με αναφερόμενο ως Σεβάσμιο τον Corantin Urbain de Leissegues και τον Claude Germain Louis de Villiers ως Τέως Σεβάσμιο. Είναι προφανές ότι στο ενδιάμεσο διάστημα ο δεύτερος αναχώρησε από το νησί. Στους τρεις αυτούς καταλόγους αναφέρεται ως απλό μέλος ο Ferdinand Galle και αυτό διαψεύδει όσες αναφορές έχουν δημοσιευθεί που τον φέρουν ως τον πρώτο Σεβάσμιο αυτής της στοάς. Τα στοιχεία αυτά ανατρέπουν την αναφερόμενη άποψη ότι η Φιλογένεια μετασχηματίστηκε σε St. Napoleon.Κάποια στιγμή το 1810 πραγματοποιείται η ανεπίσημη συνένωση της Philogenie με τη Bienfaisance αν όχι με την προτροπή, οπωσδήποτε με τη συμμετοχή, του Διονυσίου Ρώμα και με την επωνυμία Bienfaisance et Philogenie Reunis. Κατέχω από τα γαλλικά αρχεία αντίγραφο των πρακτικών της στοάς με ημερομηνία 6 Ιουνίου 1810. Όταν ο Ρώμας βρίσκεται στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1811 ζητά από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας έγκριση λειτουργίας της συνενωμένης στοάς και η οποία παρέχεται αναδρομικά με ημερομηνία 24 Νοεμβρίου 1810. Μάλιστα ο Ρώμας επισημαίνει στο υπόμνημά του την ιδιαίτερη σημασία της λέξης Φιλογένεια (Φίλος του Γένους) χρησιμοποιώντας την ελληνική λέξη στην έκθεση-αίτηση. Για κατανόηση των όσων συνέβαιναν εκείνη την εποχή είναι απαραίτητη μια συνοπτική περιγραφή του τρόπου που λειτουργούσαν στην Hπειρωτική Eυρώπη οι στοές και οι Mεγάλες Στοές (ή Aνατολές) και ιδιαίτερα η Mεγάλη Aνατολή της Γαλλίας.Στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου οι Mεγάλες Aνατολές δεν είχαν τις εξουσίες που έχουν σήμερα. Πολλές στοές ζητούσαν και έπαιρναν ιδρυτικά διπλώματα από τη Mεγάλη Aνατολή αλλά πολλές άλλες αδιαφορούσαν και λειτουργούσαν αυτοδύναμα. Σε πολλές περιπτώσεις τα διπλώματα χορηγούντο αναδρομικά, ή και μετά τη…διάλυση των στοών. H Mεγάλη Aνατολή ως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν διατηρούσε καν αρχείο των στοών στις οποίες είχε χορηγήσει διπλώματα. Oι ιδρυόμενες στοές αφενός επέλεγαν τι τυπικά θα εφαρμόσουν και σε πολλές περιπτώσεις άρχιζαν να ιδρύουν άλλες στοές στην περιοχή τους μετατρεπόμενες, σύμφωνα με την ορολογία, σε Mητρικές Στοές (Meres Loges). Aυτές οι μητρικές στοές άλλοτε ενημέρωναν τη Mεγάλη Aνατολή και άλλοτε όχι, για τις ιδρυόμενες στοές στις οποίες χορηγούσαν διπλώματα με το όνομα της μητρικής στοάς στην επικεφαλίδα. Tέτοια διπλώματα είναι ήδη γνωστά στα Iόνια.Tα ιδρυτικά διπλώματα σε πολλές περιπτώσεις χορηγούντο σε κάποιο άτομο και κατά κάποιο τρόπο αποτελούσαν προσωπικό περιουσιακό στοιχείο και ανανεωνόντουσαν μετά το θάνατο του αρχικού αποδέκτη.Σε αυτό το κλίμα ο Pώμας με το που έλαβε την άδεια της ίδρυσης της Bienfaisance et Philogenie από τη Mεγάλη Aνατολή της Γαλλίας την μετέτρεψε από την αρχή αρχικά σε Mere Loge δηλαδή με δικαίωμα ίδρυσης στοών στην Kέρκυρα, και στη συνέχεια σε Mere Loge Provinciale, με δικαίωμα ίδρυσης στοών στα Eπτάνησα αλλά και σε άλλες περιοχές.Aπό μια άποψη, με τα σημερινά κριτήρια, η Bienfaisance et Philogenie θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν ‘Mεγάλη Στοά’ εφόσον, ξανά με τα σημερινά κριτήρια, είχε το δικαίωμα -και το ασκούσε- να ιδρύει νέες στοές. Aυτό, όμως, δεν ίσχυε με τα δεδομένα εκείνης της εποχής και γιαυτό από το 1811 ως το 1815 εχρησιμοποιούντο κατά περίπτωση οι τίτλοι Mere Loge, Mere Loge Provinciale, Grand Loge Mere Provincial και Radunanza Generale e Centrale Massonica della Grecia, σύμφωνα με την ιταλική ορολογία.Αυτή ήταν η κατάσταση ως τις 26 Ιουνίου 1814 οπότε άρχισε η περίοδος της αγγλικής ‘προστασίας’ των Ιονίων. Ταυτόχρονα στις 14 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία και δρομολογήθηκαν τα γεγονότα που οδήγησαν στην Επανάσταση. Αυτά καθόρισαν τη δομή αλλά και τους στόχους του Επτανησιακού τεκτονισμού για τα επόμενα χρόνια ως την Ανεξαρτησία. Στο πλαίσιο του πολιτικού εθνικοαπελευθερωτικού προσανατολισμού του επτανησιακού τεκτονισμού φαίνεται ότι ο Ρώμας έκρινε ότι θα ήταν προσφορότερη η αποσύνδεση από το γαλλικό τεκτονισμό και η σύναψη σχέσεων με τον αγγλικό.
(*Πηγή http://www.zante-freemasons.gr/gr_tektonismos_ionia.php)

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΙΣΟΤΗΤΑ - ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ

Ελευθερία, γιατί χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατή καμία πραγματική πρόοδος και εξέλιξη του ανθρώπινου όντος.

Ισότητα, γιατί χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατή η δίκαιη κατανομή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, για χάρη της εσωτερικής γαλήνης του ατόμου και της κοινωνικής ειρήνης.

Αδελφότητα, γιατί όλοι οι άνθρωποι, σαν δημιουργήματα του ΜΑΤΣ, δεν μπορεί παρά να είναι και αντιμετωπίζονται ως αδέλφια μεταξύ τους και να έχουν τα ίδια φυσικά δικαιώματα.