ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

ΕΝΑ ΜΠΛΟΥΖ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

Παρουσίαση του Βιβλίου του Ιορδάνη Πουλκούρα

Δελτίο Τύπου 15ης Ιουλίου- Ενημερωτική εισήγηση περί του ΑΑΣΤ

Την 15η Ιουλίου 2020, έλαβε χώρα στο Τεκτονικό Μέγαρο Αθηνών ενημερωτική εισήγηση περί του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και της διακριτότητας των δύο κυρίαρχων Σωμάτων.

Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος -Θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν!

Ας θρηνήσουμε αδελφοί μου. Ένας παλαιός αδελφός που είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε ξεκίνησε το ταξίδι του για την Αιώνια Ανατολή.

Δωρεά από την Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHA

Η Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire της Αγγλίας προσέφερε το ποσό των 1600 λιρών στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHAM

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

A.Gaudi

Ο A. Gaudi γεννήθηκε στην πόλη Ρέους, στην Καταλονία της Ισπανίας, το 1852. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Βαρκελώνης, από όπου αποφοίτησε το 1878. Στην αποφοίτηση του, ο διευθυντής της σχολής τον ανακοίνωσε στους συναδέλφους του καθηγητές ως εξής: «Κύριοι, έχουμε δίπλα μας μια ιδιοφυΐα ή έναν παρανοϊκό». Έζησε στην Βαρκελώνη, σε μια εποχή έντονης βιομηχανικής ανάπτυξης όπου αναπτύχθηκαν διάφορα κινήματα στην Ευρώπη, όπως το Art Nouveau, ο σουρεαλισμός του Dali με τον οποίο ήταν συνέποχοι και συμπατριώτες κ. α. Η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα του δεν εγκλωβίστηκε στα πλαίσια της εποχής του από την οποία ξέφυγε, καθώς πρωτοτύπησε σε πολλούς τομείς που ακόμα και σήμερα θεωρείται αξεπέραστος.
Ο Gaudi ήταν ένας παρατηρητής της φύσης και της ζωής και γι΄ αυτό ενδιαφέρθηκε και δραστηριοποιήθηκε έντονα. Στην νεαρή ηλικία υιοθέτησε αντιεκκλησιαστικές απόψεις συμμεριζόμενος τις καινούριες μεταρρυθμιστικές θεωρίες και κοινωνικές ιδέες. Ενδιαφέρονταν για τα προβλήματα των ανθρώπων, των εργατών που είχε υπό την επίβλεψη του. Αργότερα συμμετείχε, μεταξύ άλλων, σε μια καθολική ομάδα καλλιτεχνών όπως επίσης στην Ένωση της Lady of Montserrat, μια καθολική εθνικιστική ομάδα που υποστήριζε μια δημοκρατική Καταλονία. Για αυτές τις απόψεις του μάλιστα συλλήφθηκε από την δικτατορία Primo de Rivera (1922-31).Οι πολιτιστικές του πηγές ήταν περίπλοκες και στα έργα του αναγνωρίζονται στοιχεία, όπως, η τοπική αρχιτεκτονική, η γοτθική, η μπαρόκ, η αραβική, η μορφολογία του Viollet-le-Duc, η θεωρία του Moris, όπως και το ενδιαφέρον και η αγάπη για τα υλικά και τις μορφές της φύσης. Την Βαρκελώνη την ανέδειξε μέσα από τα έργα του, όντας φοιτητής. Ακόμα και σήμερα τα αρχιτεκτονήματα του την διακοσμούν από άκρη σε άκρη. Από κτήρια κατοικιών, πάρκα, σιντριβάνια, μέχρι παγκάκια και φανάρια ειδικά σχεδιασμένα για τους δρόμους της πόλης. Όλα, με την ίδια μοναδική δεξιοτεχνία και λεπτομέρεια που τον χαρακτηρίζει και που απελευθερώνει την φαντασία του παρατηρητή. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα σπίτια επωνύμων της εποχής του, η casa Batllo, η casa Mila, το ημιτελές πάρκο κατοικιών Park Guell και το έργο που σημάδεψε την ζωή του, το ημιτελές τέμπλο της Sagrada Familia. Ο Gaudi ήταν άνθρωπος της δράσης. Σε μια συνέντευξη του, χώρισε τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, στα άτομα των «λέξεων» και στα άτομα της «δράσης». Ο ίδιος τοποθετήθηκε λέγοντας ότι «δεν θα μπορούσα να σας πω για την τέχνη, χρειάζομαι να της δώσω μια συγκεκριμένη μορφή». Για να δώσει αυτήν την μορφή χρησιμοποιούσε ως αρχή της δημιουργίας του μοντέλα από πηλό ή πλαστελίνη ή και έφτιαχνε τρισδιάστατες μακέτες. Η ελευθερία αυτών των υλικών και το μοντέλο (μικρογραφία της κατασκευής), του επέτρεπε να παίζει με μια δημιουργική ελευθερία. Το αποτέλεσμα ήταν ένας εντυπωσιακός συγκερασμός αρχιτεκτονικής, γλυπτικής και ζωγραφικής. Αυτό όμως δεν τον περιόριζε να δοκιμάζει τολμηρές στατικές επιλύσεις. Από την αρχή αναγνωρίστηκε ως μεγαλοφυία. Από μικρός μελέτησε τις μορφές της φύσης και παρατήρησε ότι η γεωμετρία της ανθρώπινης αρχιτεκτονικής ήταν ξένη ως προς αυτήν. Είδε ότι οι μορφές στη φύση εξυπηρετούν μια λειτουργία κι αυτό το βιβλίο της φύσης προσπάθησε να διαβάσει και να αποδώσει στην δική του εργασία. Για αυτό το λόγο τα έργα του γοητεύουν και είναι άχρονα, διότι είναι πέραν της αρχιτεκτονικής. Η σταθερή πηγή της έμπνευσης των αρχιτεκτονικών μορφών του ήταν η Φύση και οι εικόνες που απλόχερα αυτή προσφέρει. Σύμφωνα με αυτές δημιούργησε τις καμπύλες που κυριαρχούν στα έργα του. Απέφευγε τις ευθείες, τις αιχμηρές ακμές, τους μετρήσιμους όγκους. Οι εξεζητημένες προσόψεις, ο πολύχρωμος κόσμος των υλικών, η ρευστή καμπυλόμορφη προοπτική, δημιουργούν στιγμιότυπα σουρεαλιστικού ονείρου, εντελώς απόκοσμα της εποχής του αλλά και της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Συνήθιζε να χρησιμοποιεί σαν διακοσμητικά στοιχεία μικρά κομμάτια από κεραμικά πλακάκια, χρωματιστά, μηδαμινής μεν αξίας, που προσέδιδαν στην κατασκευή μια φανταχτερή, σχεδόν παραμυθένια όψη. Το όνομα του δημιουργεί λογοπαίγνιο με την ομόηχη λέξη gaudy που σημαίνει στολισμένος επιδεικτικά. Κάτι που ωστόσο ο ίδιος ο Gaudi δεν επεδίωκε. Αντίθετα, αναζητούσε την ουσία. Όταν κάποιος τον ρώτησε, γιατί υπήρξε τόσο πολλή λεπτομέρεια επάνω στις κατασκευές του τις οποίες κανένας δεν θα παρατηρούσε πάντα, ο Gaudi απάντησε λέγοντας ότι «ο Θεός την βλέπει». Η προσοχή στην λεπτομέρεια αποτελούσε την παραδοσιακή τακτική των μεγάλων αρχαίων τεχνιτών που γνώριζαν τα μυστικά της τέχνης και κατασκεύαζαν την μη ορατή όψη καλύτερη από την πρόσοψη που έβλεπαν οι άνθρωποι, διότι την μη ορατή την έβλεπαν οι Θεοί. Αυτήν είναι μια αντίληψη που διαφεύγει της σύγχρονης αρχιτεκτονικής που δίνει σημασία στον όγκο και στην μορφή, μέσα από την υπερβολή και τις αυστηρές γραμμές των απαιτήσεων της τεχνολογικής και οικονομικής ευμάρειας της εποχής. Η αρχιτεκτονική του πήγε πολύ βαθύτερα από την αισθητική, από το να ικανοποιήσει απλά τον επισκέπτη και τον χρήστη. Αντίθετα η εργασία του ήταν ισχυρή και δημιουργική, με στόχο την επικοινωνία με το περιβάλλον, την εμβάθυνση στην ουσία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και την «ανάδειξη των μορφών μέσα από το φως» (Le Corbusier). Η τέχνη του είναι δυνατό να προκαλέσει την φαντασία ενός παρατηρητή να φτάσει σε μια αμφίρροπη ετυμηγορία αποδοχής ή απόρριψης, καθώς παρατηρεί μια κατασκευή από μακριά δίνοντας την δική του ερμηνεία. Οι προσόψεις των κτηρίων μοιάζουν ζωντανές, ελαστικές. Σαν να παραμορφώνονται μέσα από την ροή του νερού πίσω από ένα τζάμι. Σαν να ανεμίζουν στον άνεμο. Μια δυναμική που ήθελε να δώσει ο δημιουργός τους σαν μια προσπάθεια να συμβαδίζουν τα έργα του με το δυναμικό φυσικό περιβάλλον στο οποίο εντάσσονται. Δεν έκανε τίποτα τυχαίο, από ένα παγκάκι που θα ακουμπούσε ένας πεζός κι ένα φανάρι που θα φώτιζε την νυχτερινή Βαρκελώνη ως τα πιο μεγαλόπνοα σχέδια του. Πάντα πρωτοτυπούσε κι ήταν πρόθυμος να δοκιμάσει οτιδήποτε νέο. Η συμπάθεια του προς ομοιώματα οστών στα σχέδια του αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στην casa Battlo (1904-06), που η κύρια πρόσοψη της έχει σαν μοντέλο τα οστά των δαχτύλων των χεριών ενώ η κυματιστή στέγη ομοιάζει με ραχοκοκαλιά δεινόσαυρου. Τα κομψά της μπαλκόνια ομοιάζουν σαν κρανία. Συμπτωματικά δε, ο ίδιος ο Gaudi υπέφερε από μικρός από ρευματικά. Η casa Mila (1906-12) είναι το τελευταίο κοσμικό του έργο, πριν αφοσιωθεί αποκλειστικά στην Sagrada Familia, και στο οποίο συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία της τέχνης του για τα οποία είχε ήδη γίνει γνωστός. Πρόκειται για οικία στην οποία εκλείπουν οι ευθείες γραμμές. Η χαρακτηριστική όψης της φαντάζει σαν τομή μυρμηγκοφωλιάς ενώ στο δώμα της υπάρχουν διάσπαρτες οι γλυπτές καμινάδες ομοιώματα κοχυλιών. Έχει εφτά επίπεδα και τα διαμερίσματα αναπτύσσονται γύρω από δυο αίθρια, τα οποία έχουν δώδεκα πλευρές, κι έτσι, οι εσωτερικοί χώροι χωροθετημένοι γύρω από τον εσωτερικό κεντρικό διάδρομο φωτίζονται φυσικά. Ένα μεγάλο εγχείρημα με κοινωνικές προεκτάσεις, που ξεκίνησε το 1900 και ως το 1914 ολοκληρώθηκε ένα τμήμα του, ήταν το πάρκο που χρηματοδοτούσε ο Guell, με σκοπό να γίνουν 40 κατοικίες για άστεγους με τους απαραίτητους κοινόχρηστους χώρους. Είχε σχεδιάσει ένα υποδειγματικό προάστιο, μια πόλη από κήπους. Ο Gaudi ακολούθησε τις οδηγίες της φύσης στο σχεδιασμό και η όλη ατμόσφαιρα παραπέμπει σε μια παραμυθένια πολιτεία που χάθηκε. Από το 1883 σηματοδοτείται μια αλλαγή και μετατροπή στην ζωή του και στρέφεται προς την αυστηρότητα και την προσευχή. Μελετάει καθημερινά το Ευαγγέλιο και ζει πενιχρά. Αλλά ο ασκητισμός του κατευθύνθηκε στην μέγιστη εργασία του, στην Sagrada Familia, σε βαθμό αυτοθυσίας. «Η ζωή είναι αγάπη και η αγάπη είναι θυσία», έλεγε, και «η θυσία είναι το μόνο πραγματικά καρποφόρο πράγμα». Η ιδέα αυτήν ενσωματώνεται στην Sagrada Familia την οποία συνέλαβε ως εξιλέωση για τις αμαρτίες του κόσμου. Στην κατασκευή της Sagrada Familia (Αγία Οικογένεια) ο Gaudi θα αφιερώσει όλο τον πλούτο και την ενέργεια του. Πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπές τέμπλο με δώδεκα πύργους ως τα 175 μ. Το στατικό του σύστημα είναι ένα χώρο-δικτύωμα, που στηρίζεται σε ένα φυσικό μοντέλο που ισορροπεί με δυνάμεις βαρύτητας και όλα τα μέλη του λαμβάνουν δυνάμεις εφελκυσμού. Αναποδογυρίζοντας αυτό το μοντέλο δημιουργήθηκε ο φέρων οργανισμός του τέμπλου και οι δυνάμεις των μελών είναι θλιπτικές πλέον και παραλαμβάνονται ασφαλώς από τα πέτρινα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν. Αναπτύσσεται με έντονες γεωμετρικές διαμορφώσεις, υπερβολικές, ελικοειδείς καμπύλες, και κωνικά σχήματα ενώ κάθε εκατοστό εξωραίζεται με περίπλοκη λεπτομέρεια.Ένα ανολοκλήρωτο μνημείο που η κατασκευή του άρχισε το 1883 αλλά δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει ως το θάνατο του το 1926. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σχέδια κατασκευής τροποποιούνταν στα στάδια εργασίας του Ναού κι ότι άφησε μετά τον θάνατο του ήταν περισσότερο πορτραίτα παρά αρχιτεκτονικά σχέδια. Από το 1980 που συνεχίζονται οι εργασίες κατασκευής χρηματοδοτούνται από το ένα εκατομμύριο των επισκεπτών που δέχεται το χρόνο ο Ναός. Αλλά ο αρχιτέκτονας που συνεχίζει την εργασία του Gaudi δεν έχει την ίδια ικανότητα και φαντασία. Αντί της πέτρας, το υλικό που χρησιμοποιείται είναι συνθετικό και χάνει σε ποιότητα και αξία ως προς την αρχική ιδέα του Gaudi. Η αρχιτεκτονική του είναι πιο αυστηρή, τα γλυπτά άγρια, πιο γωνιακά και αιχμηρά. Σήμερα η Sagrada Familia δεν είναι ακριβώς ούτε εκκλησία, ούτε μουσείο για τουρίστες. Η Sagrada Familia βρύθει συμβολισμών και αλληγορικών στοιχείων και η κατασκευή της παραπέμπει στην τέχνη των μεσαιωνικών Ναών. Η διακόσμηση με τις γλυπτές αναπαραστάσεις θεμάτων, κυρίως από την ζωή του Ιησού Χριστού και των δώδεκα Αποστόλων, συνδυάζει την μεγαλοπρέπεια και την απλότητα του υλικού της πέτρας που χρησιμοποιήθηκε. Η ανατολική πρόσοψη είναι αφιερωμένη στην γέννηση του Ιησού, η δυτική στο Πάθος Του και η νότια στην Δόξα Του. Αν και «ατελής» μοιάζει σαν τέλειος Ναός με μια δύναμη ανύψωσης σαν να ανταποκρίνεται στην πρό(σ)κληση του Θείου, να γίνει κάποτε αυτό που τον προόριζε ο δημιουργός του, εκτός από μια Οικία του Θεού, ένα υπερμέγεθες βιβλίο κατήχησης, πάνω στην πέτρα, που θα διάβαζε ο παρατηρητής. Η έμφαση του Gaudi σε εσωτερικά και ζωδιακά θέματα, η οποία διαφαίνεται ανάγλυφα στα έργα του, παραπέμπει στην τεχνική των τεκτονικών συντεχνιών του μεσαίωνα που είχαν ενσωματώσει στην εργασία τους αστρονομικές, ερμητικές και εσωτερικές γνώσεις. Ο ίδιος φέρεται ως μέλος Μασονικού Οίκου της εποχής του κάτι που δικαιολογεί την χρήση τέτοιων συμβολισμών. Τα πιο εμφανή σημάδια αυτής της ιδιότητας του βρίσκονται στην χρήση του πέλεκυ και των σταυρών που χρησιμοποιεί, οι οποίοι δεν είναι οι χριστιανικοί, αλλά, πλησιάζουν τα χαρακτηριστικά των μασονικών συμβόλων. Επίσης στην κατασκευή του Park Guell υπάρχουν πολλές ανάλογες ενδείξεις. Σε μια επιγραφή, σε υπαίθρια στήλη του πάρκου, αναγράφεται alaba/por που περιέχει την λέξη labor και τον αναγραμματισμό της paa. Η λέξη paa σε ένα μασονικό εγχειρίδιο σημαίνει οικοτροφείο. Η ερμηνεία αυτής της επιγραφής ως «οικοτροφείο εργασίας» δίνει μια άλλη διάσταση στην αιτία της κατασκευής του πάρκου πέραν της γνωστής φαινόμενης. Ο J. Carandell, που έχει μελετήσει την ζωή και το έργο του Gaudi, στο βιβλίο του «Park Güell. Utopia de Gaudí», αναφέρει λεπτομερώς πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι ο Gaudi και ο Guell ήταν μέλη Μασονικού Οίκου. Η επίσημη δικαιολογία για την μη ολοκλήρωση του πάρκου και των σπιτιών ήταν ότι κανένας δεν θα ήθελε να μείνει τελικά εκεί, κάτι το οποίο δεν είναι φανερό, διότι το πάρκο βρίσκονταν σε ένα προνομιούχο προάστιο της πόλης και οι τιμές δεν ήταν ακριβές. Σύμφωνα με τον Carandell το πάρκο ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό φιλανθρωπικό σχέδιο κατοικιών κι ότι αντίθετα, ήταν το μέρος όπου έζησαν και συναντήθηκαν τα μέλη του Οίκου. Στον αιώνα μας ο αρχιτεκτονικός κόσμος διατήρησε μια διστακτική στάση σαν να βρίσκονταν απέναντι σε ένα μοναδικό ανορθόδοξο φαινόμενο χωρίς συνέχεια. Το ίδιο όμως συμβαίνει με όλους όσους δεν αναγνωρίζονται από τους συγχρόνους τους, απλά επειδή διαφεύγουν του συνηθισμένου μέτρου. Οι κατασκευές του είναι οάσεις μέσα στην έρημο της «λειτουργικής» τσιμεντένιας και γκρίζας εποχής μας. Ωστόσο η διεθνής αναγνώριση και αποδοχή του πιστοποιήθηκε με την ανακήρυξη του έτους 2002 ως «Διεθνές Έτος Gaudi».Το 1992 ιδρύθηκε μια οργάνωση η Association for the Beatification of Antoni Gaudí, η οποία ξεκίνησε την διαδικασία για την αγιοποίηση του Gaudi. Η ένωση που δραστηριοποιείται για αυτό το σκοπό έχει ήδη αναφορές περί θαυμάτων θεραπείας και της θείας εύνοιας, μέσω της μεσολάβησης του Gaudi, π. χ. για την επιτυχή ολοκλήρωση μιας στέγης εκκλησιών μετά την έκκληση ενός περουβιανού ιερέα. Το 2003 κατατέθηκε ο σχετικός φάκελος – αίτηση για την αγιοποίηση του και το Βατικανό δέχθηκε την έναρξη της διαδικασίας. Τι είναι όμως αυτό που δικαιολογεί το να αναγνωριστεί ως ιερό, η εργασία ή η ζωή του; Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός κι ίσως είναι ο μόνος επαγγελματίας καλλιτέχνης, πόσο μάλλον αρχιτέκτων, που δηλώθηκε ως Άγιος. Ούτε η ιερότητα της μουσικής ενός Bach, ούτε η πένα ενός Michelangelo δεν ευλογήθηκαν ώστε να εισέλθουν στις τάξεις των Αγίων. Η απάντηση ίσως βρίσκεται στα ίδια τα λόγια του: «Είμαι ένας μαχητής της φύσης, πάντα μαχόμουνα και πάντα είχα επιτυχία, εκτός από ένα πράγμα: στον αγώνα ενάντια στην κακή μου ιδιοσυγκρασία, αυτό δεν ήμουν σε θέση να το υπερνικήσω». Αυτό που ζητείται από την φύση του ανθρώπου δεν είναι να νικάει πάντα αλλά να αγωνίζεται. Στον Gaudi σήμερα αναφέρονται οι καθολικοί που προωθούν την αγιοποίηση του, οι αντικληρικοί που θυμίζουν την νεότητα του Gaudi, οι εθνικιστές που προσδοκούν οφέλη από την κοινωνική του δράση για το όραμα μιας ελεύθερης Καταλονίας, ενώ κάποιοι τονίζουν το ασυμβίβαστο της παραδοσιακής τεκτονικής με τον καθολικισμό ως δόγματα. Για τον ίδιο όμως τον Gaudi, οφείλουμε να δούμε την ζωή του σφαιρικά, όπως την έζησε. Ανεξάρτητα από το πρίσμα που τον εξετάζει κανείς, ακόμα και οι επικριτές για την ιερότητα του, που αναφέρουν ότι ήταν μακριά από την αγιοσύνη, ως εγωκεντρικός και περήφανος, απόκοσμος και ιδιότροπος, στην εποχή του, όλοι μιλούσαν με σεβασμό για το άτομο του.Στο πρόσωπο του Gaudi συναντάμε ένα εκλεκτικό και πλουραλιστικό άτομο και ένα μεγάλο μαθηματικό. Με ηρωικό σθένος, πίστη και ελπίδα, φιλανθρωπία και σύνεση. Έναν νατουραλιστή και μυστικιστή που σεβόταν τον άνθρωπο και αναγνώριζε την θεία καταγωγή του. Στην εργασία του είναι ενσωματωμένες οι καθολικές αξίες του Ευαγγελίου και της Φύσης. Ήταν ένας επαγγελματίας που άγγιξε το ιερό, σε απάντηση στην θεία καλλιτεχνική έμπνευση που έβλεπε παντού γύρω του και που αυτήν ήταν η αιτία της δικής του εργασίας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Gaudi, όντας αφιερωμένος ολοκληρωτικά στην κατασκευή της Αγίας Οικογένειας, ζούσε στην κρύπτη του ναού. Ήταν δε εκείνα τα χρόνια τόσο ευτελής η εμφάνισή του που όταν το 1926 τον χτύπησε ένα τραμ σε μια πολυσύχναστη διασταύρωση οι παριστάμενοι οδηγοί αρνήθηκαν αρχικά να τον πάνε στο νοσοκομείο πιστεύοντας ότι ήταν ζητιάνος. Ο Gaudi πέθανε τρεις ημέρες αργότερα. Θάφτηκε στα θεμέλια του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Οικογένειας, όπως ο ίδιος ζήτησε.

Πηγή:http://biographies.nea-acropoli.gr

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ!

Αγαπητοί φίλοι
Το παρακάτω κείμενο καταδεικνύει τη σύγχυση που επέρχεται όταν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι φιλοσοφία και επιστήμη δεν μπορούν να συμβαδίσουν.(Σχόλιο Γ…Μ…)


Aλχημιστής ο Hahnemann
Σχετικά με την αλχημιστική ιδιότητα του Hahnemann ο ομοιοπαθητικός γιώργος Bυθούλκας αναφέρει ότι: « ...; ήταν ένας χημικός με άριστα προσόντα και, επίσης, είχε μεγάλη επίγνωση της αλχημείας»
1.Eίναι σαφές ότι ο όρος «αλχημεία» αναφέρεται εδώ με τη μεταφυσική του έννοια, γι' αυτό άλλωστε και διαχωρίζεται από την ιδιότητα του Hahnemann ως χημικού. Άλλωστε ο Winer μας λέγει για τα φάρμακα της Oμοιοπαθητικής ότι: «Στα νοητικά συμπτώματα βρίσκουμε μιά επιβεβαίωση των αλχημιστικών και αρχετυπικών εικόνων»
2.Για τον Hahnemann μαθαίνουμε ακόμη από το περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», ότι στην φιλοσοφική του αναζήτηση προχώρησε « ...; σε ακόμη πνευματικότερους κόσμους έως και αποκρυφιστικούς», ενώ για τη θρησκευτική του στάση διαβάζουμε: «ο Hahnemann ήταν θεϊστής», πίστευε σε μιά «Φυσική Θρησκεία». Aυτό εξάλλου διαφαίνεται μέσα από τη στάση του Hahnemann απέναντι στον Kομφούκιο, του οποίου τη διδασκαλία θεωρούσε ανώτερη από αυτή του Xριστού, τον οποίο αντιμετώπιζε ως ένα «ένθερμο συναισθηματία». Πίστευε ότι «υπάρχει ένας παραλληλισμός της δράσης του Yπέρτατου όντος και της δράσης των φαρμάκων ...;ήταν αφοσιωμένος λάτρης της πνευματικής θρησκείας (γι' αυτό εξάλλου κατέτεινε στο να δίνει στους ασθενείς να οσμίζονται τις υψηλές δυναμοποιήσεις για να θεραπευτούν) ...;
Mασώνος ο Hahnemann
Eίναι επίσης σαφές ότι η είσοδός του σε τεκτονική στοά σε νεαρότατη ηλικία επηρέασε σημαντικά τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές του αντιλήψεις»
3. H σχέση του Hahnemann με τον πνευματισμό φαίνεται και στο πιό γνωστό σύγγραμμά του, το «Όργανον», όπου αφιερώνει αρκετά κεφάλαια για να εξυμνήσει τον πατέρα του πνευματισμού Άντον Mέσμερ, του οποίου τη θεωρία για το «ζωϊκό μαγνητισμό» πίστευε και εφάρμοζε κι ο ίδιος στην πράξη!
4.Aντιλαμβανόμαστε απ' όλα αυτά βέβαια ότι η Oμοιοπαθητική έχει τις ρίζες της στον αποκρυφισμό και τον πνευματισμό που σαφώς απορρίπτονται από την Eκκλησία μας. Άλλωστε και ο ομοιοπαθητικός Mιχάλης Λέφας στο περιοδικό «Διαβάζω» αναφέρει ότι ο βασικός θεραπευτικός νόμος της ομοιοπαθητικής, ο «νόμος των ομοίων», «δέν είναι σωστό να αποδίδεται πρωταρχικά στον Hahnemann», αφού «ο νόμος αυτός εμπεριέχετο στην τέχνη της μαγείας», (5) ενώ στο περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική» ο Kώστας Zερβάνος αναφέρει μερικά παραδείγματα ομοιοπαθητικής μαγείας που συμπίπτουν με την ομοιοπαθητική και καταλήγει: «Yπάρχουν και άλλα παραδείγματα λαϊκής ομοιοπαθητικής που στηρίζεται στις αρχές της ομοιοπαθητικής μαγείας ...;»6. Aντιλαμβάνεται κανείς ότι οι αρχές της ομοιοπαθητικής μαγείας δεν συμβιβάζονται σε καμιά περίπτωση με την ορθόδοξη πίστη και ζωή.
http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/01/alhhmisths-kai-maswnos-o-idryths-ths-omoiopathhtikhs.html

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Masonichip- Grand Lodge of Maine- USA

«Βγήκαν δημόσια οι Μασώνοι στην Αμερική και προσφέρουν chip (MasoniChip) για τα μικρα παιδιά με πρόφαση να προστατεύονται από τυχόν απαγωγές . Δεν είναι φαντασία αλλά γεγονός Το έχουν πάρει ήδη 250.000 παιδιά .(απόσπασμα από http://truth.freeforums.org/masonichip-chip-t478.html)»

Αυτή η είδηση κυκλοφορεί αρκετά στα διάφορα forum τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού. Δεν θα διαψεύσουμε την πληροφορία. Πράγματι η Grand Lodge of Maine που εδρεύει στο Portland των Η.Π.Α έχει προχωρήσει στην κατάρτιση ενός προγράμματος όπου με την βοήθεια ενός ειδικού chip μπορεί κάποιος να εξασφαλίσει, μέσω της τεχνολογίας Gps, ότι δεν θα πέσει ποτέ το παιδί του θύμα απαγωγής.
Αγαπητοί φίλοι θα ήθελα να καταθέσω μια σκέψη μου. Το γεγονός ότι κάποιοι αδελφοί είχαν αυτή την ατυχή έμπνευση (κατά τη γνώμη μου) δεν νομίζω ότι μπορεί να στιγματίσει όλο το σύστημα του Τεκτονισμού. Η κάθε Στοά μέσω της ελευθερίας που επικρατεί στους Τέκτονες μπορεί να χαράξει την δική της πορεία και να κριθεί για τα έργα της. Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι όλοι οι Τέκτονες ταυτίζονται με αυτές τις τακτικές ούτε ότι δεν καταδικάζουν παρόμοιες ενέργειες.
Σχετική ιστοσελίδα www.mainemason.org

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Σφαγή για το "θρόνο" των μασόνων!15.1.2009

Αγαπητοί αδελφοί

Το συγγεκριμένο δημοσιεύμα έρχεται να προστεθεί στα δεκάδες άλλα που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες και που μόνο καλό δεν κάνουν στον Ελευθεροτεκτονισμό. Και αυτό όχι γιατί αποκαλύπτουν κάποιες αλήθειες αλλά επειδή περιέχουν ένα σωρό ανακρίβειες οι οποίες στα μάτια του αμύητου φαντάζουν ως μεγάλες αποκαλύψεις. Το δυστήχημα όμως δεν είναι το κείμενο αυτό καθαυτό. Το δυστήχημα είναι ότι αυτού του είδους δημοσιεύματα τα τροφοδοτούμε εμείς οι ίδιοι είτε από αμέλεια, είτε από σκοπημότητα είτε για προσωπική προβολή. Για το λόγο αυτό θα ήθελα να καλέσω όλους τους αδελφούς, ανεξαρτήτως σε ποια Τεκτονική Δύναμη ανήκουν, να είναι πολύ προσεκτικοί στις πληροφορίες που διαχέουν προς τα έξω και κυρίως στα λεγόμενα τους.

Με Αδελφική Αγάπη Γ.Μ




Σε κόκκινα φεγγάρια νέας εμφύλιας διαμάχης εισέρχεται το κατακερματισμένο σώμα των Ελλήνων μασόνων. Κορυφαία στελέχη τους αλληλοκατηγορούνται κι εξαπολύουν ασυνήθιστους (για τη μυστικότητα των τεκτονικών στοών) σκληρούς χαρακτηρισμούς, δημιουργώντας μεσαιωνικό ψυχροπολεμικό κλίμα, με αβέβαιη κατάληξη. Θέατρο των νέων «πολεμικών» επιχειρήσεων για μία ακόμη φορά είναι το μυστηριώδες επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο επί της οδού Αχαρνών. Πρωταγωνιστές είναι ανώτατοι αξιωματούχοι των Ελλήνων ελευθεροτεκτόνων που συνωθούνται για την απόκτηση του αξιώματος του Υπατου Μέγα Ταξιάρχη στο Υπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου. Στη μία αντιμαχόμενη πλευρά βρίσκεται ο εβραιοτραφής γηραιός βιομήχανος Ραφαήλ Ντε Σιγούρα με καταγωγή από τη Σμύρνη κι επί πενήντα τέσσερα χρόνια μέλος δεκάδων μυσταγωγικών οργανώσεων στην Ελλάδα. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται ο πολυσυζητημένος μεγαλοδικηγόρος Χρήστος Μανέας, Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς του 1981 και Κραταιός Μέγας Θησαυροφύλαξ.
Η παράταξη Ντε Σιγούρα κατηγορεί τον νομικό Χρήστο Μανέα για σφετερισμό της εξουσίας και πραξικοπηματικές ενέργειες κατάλυσης βασικών αρχών του ελευθεροτεκτονισμού, αποκαλύπτει «δολοφονικές ενέργειες» εις βάρος του Ντε Σιγούρα και με «διάταγμα καθαίρεσης και αποπομπής» που απεστάλη στην «Espresso» φέρεται να στερεί από τον γνωστό νομικό τεκτονικά του δικαιώματα. Ο κ. Μανέας, σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του, δίνει τη δική του απάντηση σε όσα ήδη κάνουν το γύρο του κόσμου. Τώρα πια, τα... άπλυτα των Ελλήνων μασόνων αρχίζουν και βγαίνουν στη φόρα με κίνδυνο να αποκαλυφθεί το επί αιώνες καλά φυλαγμένο μυστικό της ταυτότητάς τους και των πραγματικών τους επιδιώξεων και προθέσεων στην επιχειρηματική, κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου.Στο ευρύ κοινό τα αξιώματα τωνν μασόνων πάντοτε εντυπωσίαζαν. Αρνητική όμως ήταν ανέκαθεν η άποψη της κοινής γνώμης για το σκοτεινό ρόλο που φέρεται ότι διαδραμάτιζαν στην ελληνική πολιτική σκηνή οι φορείς τέτοιων αξιωμάτων. Ο βαθμός του Υπατου Ταξιάρχη φαίνεται ότι έχει γίνει δυναμίτης έτοιμος να τινάξει στον αέρα τις ελληνικές τεκτονικές στοές. Αλλά και τη μυστηριώδη αίγλη τους πάνω στην οποία θεμελιώνουν στο βάθος των αιώνων την αδιόρατη δύναμή τους. Σύμφωνα με πληροφορίες που αντλούνται από μέλη της Μεγάλης Στοάς και της Εθνικής Μεγάλης Στοάς (των δύο γνωστών τεκτονικών φόρουμ της χώρας), αλλά και από σχολιαστές του ελληνικού τεκτονικού φόρουμ στο Διαδίκτυο, αποκαλύπτεται ένα σκοτεινό παρασκήνιο που μοιάζει με σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Μετά την εκλογή του Ραφαήλ Ντε Σιγούρα στον ύπατο βαθμό, αιφνιδιαστικά, όπως σχολιάζεται, ο δικηγόρος Χρήστος Μανέας απομάκρυνε κάτω από περίεργες συνθήκες τον γηραιό ανώτατο αξιωματούχο. Στα σχόλια γίνονται αναφορές για «απόπειρα δολοφονίας» του Ντε Σιγούρα που κανείς από τη μασονική κοινότητα δεν επιθυμεί να συσχετίσει με την αλλαγή εξουσίας. Στις ίδιες αναφορές κατηγορείται ο Χρήστος Μανέας ως ο άνθρωπος που το 1981 οδήγησε την ελληνική μασονία στο μεγάλο σχίσμα, με την ανάδειξή του σε Μέγα Διδάσκαλο της Μεγάλης Στοάς. Ο Ντε Σιγούρα αποφασίζει να περάσει στην αντεπίθεση. Κάνει λόγο για «σφετερισμό του αξιώματός του», ενώ φέρεται να καταγγέλει ευθέως τον Μανέα για «εγκληματικές πράξεις, εξυβρίσεις, απειλές κατά της σωματικής του ακεραιότητας» και προειδοποιεί ότι αν δεν αποκατασταθεί η νομιμότητα, θα αναγκαστεί να καταφύγει στα δικαστήρια του κράτους. Παράλληλα, οι δύο παρατάξεις κονταροχτυπιούνται ανταλλάσσοντας βαρύτατους χαρακτηρισμούς για «βία, ρατσισμό, ανικανότητα και Υπατο Ταξιάρχη-μαϊμού». Διαβλέποντας νέο μεγάλο διχασμό στο τεκτονικό σώμα, Ελληνες μασόνοι αρθρογραφούν στο Διαδίκτυο και σχολιάζουν στα πηγαδάκια των συγκεντρώσεών τους ότι η είδηση για τις σοβαρές εσωτερικές έριδες ταξιδεύει ήδη στα «αφεντικά του Λονδίνου», υποδεικνύοντας την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας. Από την οποία, όπως ξεκάθαρα διατυπώνεται, οι Ελληνες μασόνοι παίρνουν σκοτεινές εντολές που ελλοχεύουν κινδύνους για τα εθνικά μας συμφέροντα αφού έτσι τα αφεντικά «μπορούν ανεμπόδιστα να επικυριαρχούν και να δρουν με χωριστικό τρόπο, φυτεύοντας υποκαταστήματά τους σε κρίσιμες για την πατρίδα περιοχές». Ο υπαινιγμός που γίνεται δεν διασαφηνίζεται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στην ήδη καχύποπτη κοινή γνώμη επιπλέον φόβοι για εξαρτήσεις των ελληνικών μασονικών στοών από κέντρα αποφάσεων της Αγγλίας που μπορεί να επιβουλεύονται κυριαρχικά μας δικαιώματα σε ακριτικά κι ευαίσθητα σημεία της ελληνικής επικράτειας. Στα πύρινα άρθρα, στα ετερόκλητα σχόλια και τις πληροφορίες που χαρακτηρίζονται «έγκυρες» εμπλέκεται το όνομα του εκδότη της «Αυριανής» Γιώργου Κουρή (προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο Μανέας ήταν δικηγόρος του) και ανακαλείται στη μνήμη η παραίτηση του μασόνου Σεργόπουλου και οι αντιδράσεις Ριζόπουλου. Επίσης, ξεδιπλώνεται κι ένας κρυφός μέχρι τώρα στρατηγικός στόχος των μασόνων που «πνίγηκε» στον εμφύλιο σπαραγμό των ανώτατων αξιωματούχων τους: να μεταλαμπαδευτούν οι μασονικές ιδεολογίες στις βαλκανικές χώρες, στις οποίες είχαν καταρρεύσει τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού.«Με εξύβρισε, με έφτυσε και με απείλησε!»Ούτε στις πιο καλτ μεσημεριανές εκπομπές δεν θα μπορούσαν να διαδραματιστούν όσα καταγγέλλει ότι συνέβησαν μέσα στο γραφείο του, στην οδό Αχαρνών, ο Ραφαήλ Ντε Σιγούρα. Σύμφωνα με την «επιστολή καθαίρεσης και αποπομπής Μανέα», ο μεγαλοδικηγόρος τον έκλεισε μέσα, κλείδωσε την πόρτα του γραφείου και τον εξύβρισε σκαιότατα, τον έπτυσε εις το πρόσωπον, τον απείλησε κι επιχείρησε να χειροδικήσει κατά του ατόμου του. Στις 15 Δεκεμβρίου, ημερομηνία διαγραφής του Ντε Σιγούρα από τον δικηγόρο Χρήστο Μανέα, ο μεγαλοδικηγόρος καταγγέλθηκε για «πραξικόπημα και νόσφιση εξουσίας», ενώ υποστηρίχτηκε ότι με τη σύμπραξη ανθρώπων που κατηγορήθηκαν για σοβαρά ποινικά αδικήματα και απασχόλησαν τον Τύπο για σκάνδαλα, μπίζνες στα Σκόπια κι εμπλοκή σε δημόσιες προμήθειες του υπουργείου Παιδείας επιχειρήθηκε το «πραξικόπημα».«Ας πουν ό,τι θέλουν, δεν γνωρίζω από Διαδίκτυο...»Το θυμό του, αλλά και την ειλημμένη απόφαση να μη σχολιάσει κανέναν απ’ όσους του αποδίδουν από την πιο αστεία μέχρι την πιο βαριά κατηγορία και τον πιο γελοίο χαρακτηρισμό εξέφρασε στην «Espresso» ο Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς του 1981 μεγαλοδικηγόρος Χρήστος Μανέας. Ο κ. Μανέας, που χαρακτήρισε τον εαυτό του επικεφαλής του Υπατου Αξιώματος των Ελλήνων μασόνων, ήταν λακωνικός: «Δεν με ενδιαφέρουν οι οποιοιδήποτε χαρακτηρισμοί ακούγονται καθώς ο χρόνος τον οποίο διαθέτω για την καθημερινή ενασχόλησή μου με τη δικηγορία είναι πολύτιμος. Τα κοστούμια που φοράω τα χρωστάω στους πελάτες μου, οι οποίοι με πληρώνουν για να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Ως εκ τούτου, δεν θα απαντήσω σε κανέναν που μου αποδίδει ακόμη και τον πιο σκληρό χαρακτηρισμό. Ας λένε ό,τι θέλουν». Οταν ρωτήσαμε τον κ. Μανέα αν γνωρίζει για τα διόλου κολακευτικά σχόλια που γράφονται για τον ίδιο στο διαδικτυακό forum των Ελλήνων τεκτόνων, απάντησε: «Δεν γνωρίζω από τα τεχνικά ζητήματα του Internet». Ζητήσαμε από τον δικηγόρο Χρήστο Μανέα μια συνάντηση στο γραφείο του. Ηταν απότομος και το αρνήθηκε κατηγορηματικά.Ο ρόλος των ξένων ταγμάτων σε μια 30χρονη ιστορία ταραχώνΣύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από στελέχη των Ελλήνων μασόνων που δημοσιοποιούν μέρος της ιστορικής διαδρομής του ελευθεροτεκτονισμού στην Ελλάδα (μετά το 1940), οι ταραχές στους μυστηριώδεις κύκλους της Στοάς αρχίζουν γύρω στο 1976. Τότε, ενθουσιώδεις και ζηλωτές αδελφοί, όπως περιγράφονται, δέχονται επιρροές από ξένα τάγματα και σχηματίζουν το Μέγα Περιστύλιο της Ελλάδας. Λίγο καιρό αργότερα, στην Ελλάδα υπάρχουν (τουλάχιστον από έγγραφες αναφορές) τρία τεκτονικά σώματα: η Μεγάλη Στοά της Ελλάδας, το Υπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού και το Μέγα Περιστύλιο της Ελλάδας. Το 1981 εκλέγεται Μέγας Διδάσκαλος στη Μεγάλη Στοά της Ελλάδας ο δικηγόρος Χρήστος Μανέας. Κάποιοι τέκτονες δεν συμφωνούν με τον Μανέα και τον Μάιο του 1986 επτά ελληνικές στοές αποκηρύσσουν τη Μεγάλη Στοά και σχηματίζουν την Εθνική Μεγάλη Στοά. Πρόκειται για τις Παλαιών Πατρών Γερμανός, Ακρόπολις, Παρθενών, Μιαούλης, Πίστις, Ομόνοια και Ιωνία. Στη συνέχεια και παρ’ ότι η Εθνική Μεγάλη Στοά έρχεται σε σύγκρουση με την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας, συνεχίζει τις μυητικές της διαδικασίες μέχρι σήμερα, στον αντίποδα βέβαια της Μεγάλης Στοάς. Η Μεγάλη Στοά εδρεύει επί της οδού Αχαρνών και Σουρμελή γωνία, ενώ η Εθνική Μεγάλη Στοά επί της οδού Ερεσού 39Α. Κάθε εβδομάδα κάτοικοι των γύρω σπιτιών παρατηρούν ασυνήθιστο συνωστισμό στα δύο μασονικά μέγαρα. Πολυτελή αυτοκίνητα παρκάρουν στους γύρω δρόμους και τα πάρκινγκ και από μέσα βγαίνουν γνωστές προσωπικότητες της δημόσιας ζωής φορώντας μαύρα κοστούμια, για ένα ακόμη τελετουργικό, για το οποίο κανένας από τους συμμετέχοντες δεν μίλησε ποτέ ξεκάθαρα.
Πηγή: http://www.espressonews.gr

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Η ιστορική διαδρομή των Ελευθέρων Τεκτονικών Στοών στην Ελλάδα

Ένα ζήτημα το οποίο δεν έχει επαρκώς και δημοσίως αναλυθεί, είναι η ιστορική διαδρομή των Ελευθέρων Τεκτονικών Στοών στην Ελλάδα. Σε όσεςπεριστάσεις τα ανωτέρω καθίστανται σημεία συζητήσεως, μεγάλεςδιαφωνίες εκρήγνυνται και με τη σειρά τους οι καθ'έξην συνομωσιολόγοιπροσπαθούν να θέσουν όλα τα βάσανα του νεώτερου Ελληνικού κράτους στηνύπαρξη των Στοών. Η παρούσα αναφορά θα επιχειρήσει να πραγματευθείσυνοπτικά την πορεία της λεγόμενης «Μασονίας» στον Ελλαδικό χώρο όπωςαυτή έχει διαμορφωθεί κατά τους τελευταίους δύο αιώνες.Οι πρώτες ημέρες: Βενετική επιρροή και επαναστατικό πνεύμαΗ πρώτη Ελευθεροτεκτονική Στοά ιδρύθηκε στη Κέρκυρα το 1782. Εκείνητην περίοδο η νήσος ευρισκόταν σε Βενετική διοίκηση σε αντιδιαστολή μετην Οθωμανική που κυριαρχούσε στο μεγαλύτερο μέρος του Εθνικού κορμού.Η ονομασία της Στοάς ήταν " Beneficenza" και υπαγόταν στην ΜεγάληΣτοά της Βερόνα, εδρεύουσα στην Πάδοβα της Ιταλίας. Την περίοδο κατάτα τέλη του 18ου αιώνα, ενυπήρχε δραστήρια και πολυπληθής ΕλληνικήΔιασπορά στη Βόρειο Ιταλία αποτελούμενοι από εμπόρους, φοιτητές καιεπαγγελματίες. Σε γενικές γραμμές αυτοί αποτέλεσαν και τον πυρήνα τηςπρώτης Ελληνικής Στοάς, μεταλαμπαδεύοντας κατά αυτό τον τρόπο τις νέεςΔυτικές τάσεις και στον Ελλαδικό χώρο. Μεταγενέστερα οι Στοές θαπολλαπλασιαστούν και θα επεκταθούν και στα υπόλοιπα αστικά και μηκέντρα.Το 1790 στη Βιέννη ένας οργανισμός παραπλήσιος με τους Τέκτονεςσχηματίσθηκε από τους Έλληνες εμπόρους και διανοουμένους της ΚεντρικήςΕυρώπης. Αποκαλούνταν « Οι Καλοί Εξάδελφοι» ( Bon Cuisins), και κατάτα φαινόμενα συνδεόταν και με το Ρήγα Φεραίο. Η περίοδος μετά τηΓαλλική Επανάσταση - 1789- είχε ως χαρακτηριστικό γνώρισμα τηναπελευθέρωση από τη κυριαρχία των Αυτοκρατοριών και την ενεργοποίησητου Εθνικισμού ως συστατικού στοιχείου πολιτικής δράσης. Υπό αυτή τηνέννοια οι πρώιμες αυτές Ελληνικές οργανώσεις στελεχώνονταν από τουςνέους φορείς που διέδιδαν σχέδια για εθνική απελευθέρωση.Περαιτέρω, οι Στοές αυτές αποτέλεσαν και ταμιευτήρες γνώσεις, βάση τωνοποίων πληροφορίες αλλά και ιδανικά διαδίδονταν με σκοπό τη δημιουργίαεπαναστατικού πνεύματος. Βεβαίως πρέπει να σημειωθεί ότι οι γνώστεςτων παραπάνω ήταν οι λίγοι και εκλεκτοί λόγω μόρφωσης, καταγωγής καιικανοτήτων που είχαν εξαρχής τη δυνατότητα εισχώρησης στις ομάδεςαυτές.Τη τελευταία δεκαετία του 18ου αιώνα μία σειρά Τεκτονικών Στοώνιδρύθηκε στα Επτάνησα και φυσικά η γεωγραφική επιλογή δεν είναιτυχαία, αφού ήταν οι μόνες περιοχές όπου μπορούσαν να συγκροτηθούνομάδες ατόμων σε σχετική ελευθερία σε σύγκριση με την κατάσταση στηνΗπειρωτική Ελλάδα, μόλις μερικά ναυτικά μίλια εγγύτερα.Το 1810 μία από τις ηγετικές μορφές της Κέρκυρας, ο Διονύσιος Ρώμαςσυνένωσε τις Στοές «Αγαθοεργία» και «Φιλογενεία» δημιουργώντας τηνΜεγάλη Ανατολική Στοά της Ελλάδος και Κερκύρας. Το γεγονός αυτόαποτέλεσε και σταθμό για την ενδυνάμωση των Στοών σε κοινωνικό επίπεδοόπως και την μετέπειτα εξάπλωση τους. Το 1812 η σημαντική Ελληνικήπαροικία της Μόσχας πρωτοστάτησε στη συγκρότηση μία μυστικής εταιρείας«Φοίνικας» της οποίας βασικός πρωταγωνιστής ήταν ο μετέπειτα ΥπουργόςΕξωτερικών της Τσαρικής Ρωσίας, ο Ιωάννης Καποδίστριας. Το σύνολο τωνμελών αυτής της οργάνωσης, ανήκε στο Τσαρικό κατεστημένο της εποχήςκαι ήταν Ελληνικής καταγωγής και ανατροφής. Επιπλέον ο κύριος σκοπόςήταν η ενδυνάμωση επαναστατικού πνεύματος με σκοπό την απελευθέρωσητης Ελλάδος. Είναι ενδιαφέρον να ειπωθούν και σχετικές πληροφορίες μετο σύμβολο της εταιρείας, το Φοίνικα. Το μυθικό πτηνό «Φοίνιξ» πουαναγεννάτε από τις στάχτες του, είναι ένα πανάρχαιο Εσωτερικό σύμβολοπου απεικονίζεται σε όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους τουΕλληνισμού. Ο Ιωάννης Καποδίστριας όταν εξελέγη Κυβερνήτης του νέουΕλληνικού κράτους - 1827 με 1831-, ονόμασε το πρώτο Ελληνικό νόμισμα«Φοίνικα» και η δραχμή γεννήθηκε άμα την έλευση της Βαυαροκρατίας καιτην επικράτηση των παραδοσιακών οικογενειών οι οποίες συγκροτούσαντους Προκρίτους της Οθωμανικής περιόδου.Επίσης είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί ότι και η Φιλική Εταιρείαχρησιμοποιούσε το Φοίνικα ως το διακριτικό της σύμβολο, όπως και ηπεριώνυμη «Ελληνική Εταιρεία» που έδρασε στο τέλος του 19ου αιώνα. Τησήμερον εποχή εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα εμβλήματα ΤεκτονικώνΣτοών στην Ελλάδα. Τέλος η αναγόρευση του Φοίνικα ως συμβόλου τηςεπτάχρονης δικτατορίας, 1967 με 1974, έχει τις ρίζες τις στη συμμετοχήορισμένων εκ των πραξικοπηματιών στις τάξεις των τεκτόνων.Η Φιλική Εταιρεία της οποίας η διαδρομή δεν έχει πλήρως διευκρινιστείκαι αποκρυπτογραφηθεί, ιδρύθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1814 στηνΟδησσό, άλλο ένα κομβικό αστικό κέντρο της Ελληνικής Διασποράς. Κατάπάσα πιθανότητα οι Φιλικοί αποτελούσαν ένα τμήμα - Το πλέον δημοσίωςγνωστό- της εταιρείας του «Φοίνικα» με σκοπό την μαζική εξάπλωση τουκινήματος. Οι ηγέτες της Φιλικής Εταιρείας ήταν τρεις σχετικά άγνωστοιέμποροι. Ο Νικόλαος Σκουφάς από την Άρτα, Κ Εμμανουήλ Ξανθός από τηνΠάτμο και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ από την Ήπειρο. Οι τρεις αυτοίπρωτεργάτες της Ελληνικής αφύπνισης συμμετείχαν και σε προγενέστερεςεθνικές προσπάθειες, και σε Στοές μέσα στους κόλπους του παροικιακούΕλληνισμού. Ο Ξανθός ήταν μέλος της Στοάς της Λευκάδος και ο Σκουφάςείχε προσχωρήσει στο Ιταλικό κίνημα των «Καρμπονάρων». Τέλος οΤσακάλωφ ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου»το οποίο απετέλεσα τελικά και το πρότυπο δημιουργίας της Εταιρείας τωνΦιλικών. Προφανώς η συμμετοχή των Τριών σε συνωμοτικές δράσεις καιμυστικές εταιρείες Πανευρωπαϊκού βεληνεκούς ήταν μία καθ'όλα πολύτιμηεμπειρία για τη μετέπειτα δράση τους.Επιπλέον είναι διαφωτιστικό να σημειωθεί και η σημασία της ημερομηνίαςιδρύσεως των Φιλικών. Η ημερομηνία του εορτασμού του «Τιμίου Σταυρού»στις 14/09 συνδέθηκε άρρηκτα με τη μοίρα του Ελληνισμού από την εποχήτης θαυματουργής επιβίωσης του Βυζαντίου στις 14/09 του 614 μΧ. απότη συνδυασμένη πολιορκία των Αβαρών και των Περσών. Επιπλέον αποτέλεσεκαι ένα ιστορικό σημείο καμπής από όπου συνδέθηκε μακροιστορικά και ημοίρα του Ελληνισμού με αυτή της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας καιεπετεύχθη και ο εξελληνισμός διαμέσου των Ελληνικών Γραμμάτων, τόσοτης Εκκλησίας όσο και της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σε αυτότο σημείο πρέπει αν αξιολογηθεί ως σημαντικό το γεγονός ότι και η«Ελληνική Εταιρεία» προσπάθησε να συνδεθεί με αυτή την ημερομηνίαεπιλέγοντας ως λογότυπο της το «Εν τούτω Νίκα». Φαίνετε λοιπόν ότι οιμυστικές οργανώσεις στην Ελλάδα έχουν μία άρρηκτη συνέχεια.Έχοντας υπ'όψη το βαθύ συμβολικό νόημα της ημέρας αυτής, είναι λογικόνα υποθέσει κανείς ότι οι ιδρυτές, αλλά και οι καθοδηγητές της ΦιλικήςΕταιρείας θέλησαν να υπογραμμίσουν το βαθύ ιστορικό νόημα τηςπροσπάθειας τους και το ρόλο που η ομάδα τους διεκδικούσε για τομέλλον. Επιπλέον η στελέχωση των Φιλικών με τα στελέχη των μεγαλύτερωνΕλληνικών Οίκων της Διασποράς εξασφάλιζε τη Πανελλήνια συμμετοχή γιατην Επανάσταση. Βεβαίως η Εταιρεία διεπόταν και από πολύ αυστηρούς«Όρκους σιωπής» περί των πεπραγμένων της που δήλωνε τηναποφασιστικότητα της να χρησιμοποιήσει τη θανατική ποινή για όσουςπρόδιδαν τα μυστικά της, όπως και έγινε σε τουλάχιστον δύοπεριπτώσεις.Με βάση τη στέρεα συγκρότηση της και την οργάνωση της η Εταιρείακατάφερε εκ του αποτελέσματος σε λιγότερο από εφτά έτη να αγκαλιάσειτο σύνολο του Ελληνισμού από την Αλεξάνδρεια στη Βηρυτό και από τηΤεργέστη στην Αγία Πετρούπολη. Επιπροσθέτως δημιούργησε το κρίσιμοκλίμα Εθνικής αισιοδοξίας το οποίο επέτρεψε στο χειμαζόμενο Ελληνισμόνα αναθαρρήσει έπειτα από αιώνες πνευματικής και διοικητικήςυποτέλειας.Οι Στοές και Εταιρείες ύστερα του 1830: Φιλανθρωπία, σκάνδαλο και σχίσμαΤα πρώτα έτη του νεώτερου Ελληνικού κράτους δεν υπήρξε κάποια φανερήσυγκρότηση Στοών των Τεκτόνων. Μόλις το 1863, το έτος κατά το οποίοεγκαθιδρύθηκε η Δυναστεία των Γλυξμπουργ-Χολσταιν στην Ελλάδα,εμφανίστηκε η Στοά «Πανελλήνιο». Το 1867 η Ανατολική Στοά της Ιταλίαςαποδέχθηκε την αυτονομία των Ελλήνων Τεκτόνων και η «Μεγάλη ΑνατολικήΣτοά της Ελλάδος» δημιουργήθηκε. Το όνομα της οργάνωσης αυτής όπωςπροαναφέρθηκε χρησιμοποιείται από το 1936. Η αυτονόμηση των ΕλληνικώνΣτοών συνδέεται άρρηκτα με τη γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας μετά το1863. Η πρόσδεση στην Αγγλική σφαίρα επιρροής διαμέσων των Δανώνφορέων και η απόδοση των Επτανήσιων, εξέλειπαν τους λόγους για τουςοποίους η Ελλάδα σε Τεκτονικό επίπεδο παρέμενε ένας γόνος τουΙταλικού-Ενετικού πνεύματος του ύστερου 18ου αιώνα. Συνεπώς η Ελλάδααυτονομείται στο παγκόσμιο Τεκτονικό δίκτυο, παραμένοντας πάντοτε υπότη βελούδινη Βρετανική επιρροή, τουλάχιστον μέχρι το 1974.Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αποτέλεσε εποχή συνεχούς στρατολόγησηςνέων μελών στη λεγόμενη «Μασονία» στους κύκλους των επαγγελματιών,καθηγητών, πολιτικών και όλων όσων χάρης τη θέση ή μόρφωση τουςδιατηρούσαν κοινωνική επιρροή. Παράλληλα η εξάπλωση των Στοώνπροκάλεσε την έντονη αντίδραση της Ελλαδικής Εκκλησίας η οποία άρχισενα χαρακτηρίζει τις Στοές ως αιρετικές. Επιπλέον διάφοροι πολιτικοίκύκλοι οι οποίοι λειτουργούσαν με τα παλαιότερα πρότυπα τηςπροεπαναστατικής πατριαρχικής και δομημένη σε «Φάρες» κοινωνία,ενοχλούνταν σφόδρα με την έλευση νεωτεριστικών αντιλήψεων κοινωνικήςοργάνωσης που αντιπροσώπευαν οι Στοές, Λέσχες και Όμιλοι. Έναςπολιτικός που έμεινε στην ιστορία για τη προβολή του νέου αυτού τρόπουδιακυβέρνησης, ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο οποίος στηρίχθηκεαποφασιστικά στα πρώτα του βήματα από τις Στοές, αλλά και μειώθηκε απόαυτές όταν οι ίδιες αντιλήφθηκαν τη δράση του στο βαθμό που τιςχρησιμοποιούσε ως σχηματισμούς και ο ίδιος ο Τρικούπης για λόγους είτεπολιτικούς, είτε Εθνικούς.Ο Τεκτονικές Στοές δημιούργησαν πλείστα φιλανθρωπικά σωματεία καιβοήθησαν στη συγκρότηση νοσοκομείων, ορφανοτροφείων και λοιπών ευαγώνιδρυμάτων. Από το έτος 1927 το Ελληνικό κράτος έχει υπαγάγει τηνΕλληνική Στοά στο υπουργείο Υγείας, λόγω και των ανωτέρωδραστηριοτήτων της.Η περίοδος 1909 μέχρι 1941, αποτέλεσε ένα οξύτατο πεδίο μάχης μεταξύτων μελών των Στοών λόγω των συνεχών πολέμων. Οι κοινωνικές μεταβολές,η Μικρασιατική Καταστροφή, η δημιουργία του Κομουνιστικού κόμματος καιοι λοιποί δομικοί μετασχηματισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, είχαν ωςαποτέλεσμα τη μετατροπή των Στοών σε χώρους κυρίως επαγγελματικήςδραστηριοποίησης και δράσης αντιτιθέμενων ξένων επιρροών. Αξιοσημείωτηείναι και η δημιουργία των πρώτων Στοών Γαλλικής εμπνεύσεως οι οποίεςείχαν διαφορετική κοσμοθεώρηση από τη καθιερωμένη Αγγλική.Η εισβολή στην Ελλάδα και η κατοχή το 1941 κατέστρεψε ένα μεγάλο μέροςτου αρχείου της Στοάς των Αθηνών. Επιπλέον η λειτουργία των Στοώνέπαυσε μεταξύ 1941 και 1944. Μεταπολεμικά επανασυστάθηκαν καιαποτέλεσαν πυρήνες σκέψης και δραστηριοποίησης των μελών της ανώτερης- Αλλά όχι πάντα και της ανώτατης- αστικής τάξης με συγκεκριμένηπολιτική κατεύθυνση από το Κέντρο και δεξιότερα. Ακόμα η στρατολόγησηνέων μελών επεκτάθηκε σημαντικά και στην Ελληνική επαρχία ενώ ηοικονομική δυναμική του όλου σχήματος μπορεί ακροθιγώς νασχηματοποιηθεί και στο επιβλητικό μέγαρο ευρισκόμενο και τη σήμερονστο κέντρο των Αθηνών. Η εχεμύθεια περί των λεπτομερειών οργάνωσης,στρατολόγησης και λειτουργίας, έχουν διατηρηθεί μέχρι σήμερα, εάν καιδεν είναι αντιληπτό εάν αυτό συμβαίνει λόγω της ικανότητος, επιρροήςτων μελών της ή λόγω αδιαφορίας της Ελληνικής κοινωνίας ως προς τηνύπαρξη των Στοών γενικότερα.Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ουκ ολίγοι αξιωματικοί εκ τωνσυνωμοτών, ήταν και μέλη Στοών και το γεγονός αυτό αποτέλεσε έναβαρύτατο πλήγμα για τις δημόσιες σχέσεις του Ελληνικού Τεκτονισμού.Στις αρχές τις δεκαετίας του '80, δημοσιογραφικές αποκαλύψεις ονομάτωνμελών των Στοών προκάλεσε πολλαπλές συζητήσεις στην Ελληνική κοινωνία.Η εκλογή του ΠΑΣΟΚ το 1981 στην εξουσία, θεωρήθηκε από πολλούς ως ηαπαρχή του τέλους της επιρροής των Στοών, εάν και μέλη του είχανυπάρξει μέλη αυτών. Στια αρχές της δεκαετίας του '90 η Μεγάλη Στοά τηςΕλλάδος κατηγορήθηκε από τη μητρική στο Ηνωμένο Βασίλειο ότι είχεαναμιχθεί σε πολιτικές διεργασίες, εάν και αυτό ρητώς απαγορεύεται. Ηεικόνα των Στοών στην Ελλάδα για μία ακόμη φορά αμαυρώθηκε και ένασχίσμα επακολούθησε το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργίαπολλαπλών ανταγωνιζόμενων Στοών διαφορετικού ύφους και χαρακτήρα.Πρέπει να σημειωθεί, ότι παρά τα λεγόμενα η Πολιτική και ο Τεκτονισμόςείναι συνυφασμένα εκ των πραγμάτων. Θα ήταν παράλογο να υποθέσει οοποιοσδήποτε ότι μία τάξη ανθρώπων οι οποίοι εκ της θέσεως τουςαπασχολούνται και σε πολιτικό επίπεδο θα μπορούσαν να μην επηρεάζουνεμμέσως η αμέσως πολιτικές εξελίξεις και μάλιστα σε μία κοινωνία όπωςη Ελληνική οι οποία χαρακτηρίζεται από τον εξωστρεφή, αυθόρμητο καιδιαδικτυομένο πολιτικό πολιτισμό της. Η διαφωνία του 1993 με τη Στοάτης Βρετανίας προήλθε σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, από τη σύγκρουσηΆγγλων και Ελλήνων για το οποίος θα αναλάβει τη κηδεμονία τωνεμφανιζόμενων Στοών από τις πρώην χώρες του Σοβιετικού στρατοπέδου,ιδίως στα Βαλκάνια. Βεβαίως αυτό αποτελεί και μία μορφή «ΥψηλήςΠολιτικής» διεθνούς επιπέδου μάλιστα. Επιπλέον το παγκόσμιο Τεκτονικόδίκτυο ή κίνημα, επηρεάζεται σαφώς από τις Αγγλοσαξονικές Στοές καικατά πολλούς αποτελεί και έναν από τους άξονες «Μαλακής επιρροής» τηςπάλαι ποτέ Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα η Βρετανία, ΗΠΑ,Αυστραλία, Καναδάς και Νότια Αφρική είναι η χώρες που διαθέτουν τησυντριπτική πλειονότητα των μελών Στοών παγκοσμίως και φυσικάεξακολουθούν να κατέχουν τα ηνία σε όλα τα επίπεδα της Τεκτονικήςσκέψης και δράσης.Ελληνικός Τεκτονισμός: Ορισμένα συμπεράσματαΟ Τεκτονισμός στην Ελλάδα, εξακολουθεί να προκαλεί κατά καιρούς τοενδιαφέρον της κοινής γνώμης, κυρίως λόγω της μυστικότητας του και τωνκλειστών δομών της, σε μία περίοδο όπου η «Ανοικτή κοινωνία» τείνει ναεπικρατήσει παντελώς, βοηθούμενης και των τεχνολογικών επιτευγμάτων.Νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, μαζί με πολυάριθμες εσωτεριστικές,μυστικιστικές κοινωνίες και οι παραδοσιακοί κομματικοί μηχανισμοίείναι οι μεγάλοι ανταγωνιστές των Στοών σε ότι αφορά τη προσέλκυση καικυρίως τη διατήρηση νέων μελών. Εάν και δεν υπάρχει σαφής εικόνα,πρέπει να θεωρείται ότι ο κύκλος ανάπτυξης των Στοών στην Ελλάδα έχειεκλείψει και η διαδικασία παρακμής σε οργανωσιακό επίπεδο έχει αρχίσεινα συντελείται.Η πορεία των Στοών, μπορεί να συνοψιστεί ως αλματώδης κατά το 19οαιώνα και ουσιώδης για την εισαγωγή νέων και δυναμικών ιδεών καιιδεωδών εξ'Εσπερίας. Επίσης, η πλούσια Εσωτερική παράδοση τουΕλληνικού πολιτισμού διαχρονικά αποτελεί μήτρα τόσο για τηπρογενέστερη μορφή των Στοών στην Ελλάδα όσο και για τη μελλοντική,ανεξαρτήτως της επιφαινόμενης μορφής που ενδεχομένως θα λάβει. Ηπυραμιδική, πολυεπίπεδη οργανωτική ιεραρχία της Φιλικής Εταιρείαςθύμιζε τη Νέο-Πλατωνική θεώρηση του συμπαντικού ιδεαλισμού καιΘεότητας όπως αυτή έχει παραδοθεί μέσω των γραπτών του Πορφύριου καιτου Πλωτίνου. Ενδεχομένως οι απαρχές των Στοών στην Ελλάδα να είναιαρχαιότερες από όσο νομίζουμε και η Δυτική επίδραση να μην αποτελείτίποτε άλλο από ένα επικάλυμμα του οποίου η χρησιμότητα εξέλιπε, λόγωτης συμβατικής κοινωνικής δυναμικής οι οποία με τη σειρά τηςυπαγορεύεται από τους Δυτικούς κανόνες λειτουργίας.Οι εκδηλώσεις του Ελληνικού Πνεύματος στο πεδίο των Εταιρειών, οιοποίες μεταξύ των άλλων χαρακτηρίζονται από τάση για πολύπλοκουςσχηματισμούς, διαδίκτυα, ασαφείς κανόνες, και μυστικότητα (Της οποίαςη προδοσία δημιουργεί Έπη και Παραδόσεις), είναι και οι πλέονκατάλληλες για τη καλύτερη αντίληψη περί της ιστορίας των Στοών τηςΕλλάδος. Άλλωστε όταν δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα -Λόγω μυστικότητας-τότε η έρευνα έχει ως σημείο εκκίνησης τα φαινόμενα εκδήλωσης και τακίνητρα δράσης του ερευνώμενου οργανισμού. Το πλέον βέβαιο είναι ότι ηεκδηλώσεις του Ελληνικού Πνεύματος θα συνεχίζουν να ενισχύουνκοινωνικά μορφώματα ανεξάρτητα εάν αυτά δεν κατανοούν το αναλλοίωτοκαι αναπόδραστο του Πνεύματος.Με απλά λόγια , ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν με τίποτα...Το παρόν άρθρο είχε δημοσιευθεί σε διασκευή από το συγγραφέα στηΑγγλική και για την ηλεκτρονική έκδοση για θέματα Νότιο-ΑνατολικήςΕυρώπης "
Πηγή: http://www.balkanalysis.com/ "

Kwame Acquaah- Μαύρος ο Μεγάλος Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς της Κολούμπια των ΗΠΑ

Μια σημαντική είδηση έρχεται από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Πιο συγκεκριμένα ο δικηγόρος Kwame Acquaah εξελέγει Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς της Κολούμπια των Η.Π.Α κάτι το οποίο συμβαίνει για πρώτη φορά.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι ο Τεκτονισμός δεν γνωρίζει χρώμα και καταγωγή.
Πηγή:http://freemasonsfordummies.blogspot.com/2008/11/rw-kwame-acquaah-elected-grand-master.html

Μια διαφορετική άποψη-Σχέσεις Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με τη Μασονία

Αγαπητοί φίλοι του blog σήμερα παραθέτω ένα κείμενο από την λεγόμενη αντιτεκτονική <<λογοτεχνία>>. Δεν θα προβώ σε κανέναν σχολιασμό των λεγόμενων του συντάκτη. Απλώς θα ήθελα να προτρέψω όσους θέλουν να ασχοληθούν με τον Τεκτονισμό ,είτε ενεργά είτε εγκυκλοπαιδικά , να μελετήσουν εξονυχιστικά αυτό το μεγάλο κεφάλαιο που λέγεται Τεκτονισμός και να μην αποδέχονται χωρίς να φιλτράρουν πληροφορίες όπως αυτές που ακολουθούν. Διότι άνθρωποι που γνωρίζουν διαβάζοντας το κείμενο το σίγουρο είναι ότι θα γελάσουν έστω και πικραμένα για τις ανακρίβειες που διατυπώνονται από τους εκάστοτε <<ειδικούς>>

Είναι γεγονός ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εβραίων, το οποίο κρύβεται πίσω από την απόφαση Σημίτη για την απάλειψη του θρησκεύματος από τις νέες ταυτότητες ασκεί μέρος της εξουσίας του μέσω των Τεκτονικών Στοών που δυστυχώς υπάρχουν και στην χώρα μας. Η δράση των Στοών αυτών είναι κυρίως παρασκηνιακή και αποσκοπεί στην εδραίωση των θέσεων και απόψεων τους. Αν και οι ίδιοι οι Τέκτονες αρνούνται κατηγορηματικά και απορρίπτουν την άποψη ότι ο τεκτονισμός αποτελεί θρησκεία εν τούτοις από την όλη δραστηριότητα τους αποδεικνύουν το αντίθετο. Οι Μασόνοι έχουν ειδικό τελετουργικό, έχουν διδασκάλους- Αρχιερείς, αναπτύσσουν φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο… Ο ρόλος της Μασονίας είναι άγνωστος στους πολλούς γεγονός που προσφέρει τη δυνατότητα ανάπτυξης διαφόρων φημών. Η Εκκλησία αν και κατά το παρελθόν καταδίκασε πολλάκις τον Τεκτονισμό εν τούτοις παρουσιάζεται να συνεργάζεται με αυτούς έστω και μυστικώς. Οι Μασόνοι σήμερα "καμαρώνουν" διότι στις τάξεις του περιλαμβάνονται ιερείς και αρχιερείς ακόμη που αρνούνται ωστόσο, να αποκαλύψουν. Ο "Σ.Ο." γνωρίζει πως τουλάχιστον δύο εν ενεργεία Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος από τα πρωτοκλασάτα ονόματα της ιεραρχίας έχουν συμμετάσχει σε λευκές εορτές Μασόνων. Ο ένας εξ αυτών είναι επίσκοπος στην Δυτική Ελλάδα και ο έτερος στην κεντρική Ελλάδα. Εκτός αυτών στα δίκτυα της Μασονίας εμπλέκονται και πολλοί Αρχιερείς Ορθόδοξοι που διαποιμαίνουν Μητροπόλεις του εξωτερικού.Ο "Σ. Ο" επιχειρεί να ανοίξει το κεφάλαιο Μασονία για την Εκκλησία, αλλά γνωρίζει πως πέραν μιας ακόμη επίσημης καταδίκης από μέρους της Ιεράς Συνόδου, η κεντρική διοίκηση δεν θα προβεί ούτε καν σε αφορισμούς των μελών της Μασονίας στην Ελλάδα. Ας δούμε όμως πως δρουν οι Τέκτονες στην Ελλάδα ειδικά σε ότι σχετίζεται με την Εκκλησία.Επιστολή Μασόνων στο υπουργείο ΠαιδείαςΜε επιστολή τους προς τον τέως υφυπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων η ελληνική Μασονική Στοά ζήτησε πριν από ένα χρόνο περίπου να αφαιρεθούν τα κεφάλαια περί Μασονίας από το νέο βιβλίο των Θρησκευτικών της Α' Λυκείου. Πράγματι ενώ στην προκήρυξη είχε συμπεριληφθεί το ανωτέρω κεφάλαιο και αναμενόταν η εκτύπωση του βιβλίου, άγνωστο πως, στην εκτύπωση δεν περιλαμβανόταν το κεφάλαιο περί Μασονίας.Η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου και της Ιεράς Συνόδου ήταν άμεση. Με δύο επιστολές προς τον υπουργό αλλά και με προφορική παρέμβαση ο κ. Χριστόδουλος υποστήριξε πως η ενέργεια αυτή του υπουργείου είναι παράνομη. Στην συνέχεια αποκαλύφθηκε πως η απάλειψη των κεφαλαίων από το βιβλίο των θρησκευτικών οφείλεται στην παρέμβαση της Μασονίας στην Ελλάδα."Μας διεμηνύθη βεβαίως η απόφαση του Υπουργείου να μη εκτυπωθή επί του παρόντος το νέο εγκριθέν βιβλίο που περιέχει τα επίδικα κεφάλαια, αλλά να εξακολουθήσει και για το επόμενο έτος να διδάσκεται το υπό αντικατάσταση παλαιό βιβλίο, στο οποίο δεν υπάρχει το κεφάλαιο αυτό. Αντετάξαμε την ένσταση ότι πρόκειται περί παρελκυστικής τακτικής που δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα. Τελικά στις 23-8-99 ο κ. Ι. Ανθόπουλος, υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων μας ανήγγειλεν ότι το υπουργείο τελικά απεφάσισε να εκτυπωθή το νέο βιβλίο με το επίδικο κεφάλαιο ή αν τούτο δεν γίνη εγκαίρως να εκτυπωθή το κεφάλαιο αυτό και να τοποθετηθή ως ένθετο στο εν χρήσει βιβλίο. Επί τη ευκαιρία παρακαλούμεν να γνωρίζετε ότι οι υπάρχουσες παντού αντίθεες και αντιχριστιανικές δυνάμεις δρουν υπομονετικά με σύστημα και οργάνωση, σε σημείο που πολλές φορές δεν λαμβάνομε γνώση των κινήσεων των. Έχουν ατυχώς τη δύναμη να προωθούν και νομοθετικές ακόμη ρυθμίσεις υπέρ αυτών και σε βάρος της Εκκλησίας και των παραδόσεων του Έθνους χωρίς να δυνάμεθα εγκαίρως να αντιδράσουμε. Προ αυτού του κινδύνου ωρίσαμε Συνοδικώς διμελή επιτροπή στην οποίαν αναθέσαμε το καθήκον να παρακολουθεί το νομοθετικό έργο της Βουλής και να λαμβάνει εγκαίρως γνώση των υπόπτων κινήσεων των ενδιαφερομένων για ψήφιση τυχόν νόμων ή διατάξεων τροπολογιών κ.λ.π που μας ενδιαφέρουν. Το έργο αυτό είναι πολύ δύσκολο, διότι πολλές τέτοιες διατάξεις "περνούν" την τελευταία στιγμή ως τροπολογίες σε άσχετα προς την Εκκλησία νομοθετήματα, και δεν είναι δυνατόν όλα να τα προλαμβάνουμε." Τα ανωτέρω αποτελούν χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ομιλία του Αρχιεπισκόπου προς τους Μητροπολίτες κατά την τακτική συνεδρίαση της Ιεραρχίας του περασμένου Οκτωβρίου.Πολεμική ΕκκλησίαςΗ πολεμική της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά της Μασονίας είναι δεδομένη και τεκμηριωμένη με αποφάσεις . Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ασχολήθηκε περί της Μασονίας στην συνεδρίαση της 7 Οκτωβρίου 1933 και εξέδωσε ειδική Πράξη. Σύμφωνα με το κείμενο γίνεται λόγος περί "διεθνούς μυητικού οργανισμού" και "μυσταγωγικού συστήματος, όπερ υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί". Η Μασονία αναφέρεται αποδεδειγμένως τυνχάνει θρησκεία μυστηριακή, όλως διάφορος χωρισμένη και ξένη της Χριστιανικής Θρησκείας". Έχει θρησκευτικές τελετές, όπως το τεκτονικό βάπτισμα, ο τεκτονικός γάμος, το τεκτονικό μνημόσυνο, τα εγκαίνια του τεκτονικού ναού, έχει μυήσεις, τελετουργικά τυπικά, ιεραρχική τάξη, θρησκευτικά συμπόσια και μπορεί να καταταχθεί στο χώρο της θρησκευτικής φυσιολατρείας. Με τη μασονική μύηση ο χριστιανός γίνεται αδελφός του μυημένου οθωμανού ή βουδιστή ή οποιουδήποτε ορθολογιστή, ενώ ο χριστιανός που δεν έχει μυηθεί στη μασονία λογίζεται γι' αυτόν βέβηλος.Επίδειξη δύναμηςΚατά τη θέση που πήρε τότε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος κληρικού που μετέχουν της μασονίας είναι άξιοι καθαιρέσεως. Η απόφαση αυτή ανανεώθηκε με μια νέα, που ελήφθη κατά την 28ην Νοεμβρίου 1972 και χαρακτηρίσθηκε " αυθεντικό κείμενο αυτής".Οι Ελληνες Μασόνοι τότε λίγο μετά την απόφαση αυτή έκαναν μια δημόσια επίδειξη δύναμης, ως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές, μεταβαίνοντας με την επίσημη στολή και φορώντας άσπρα γάντια στην Μητρόπολη Αθηνών, όπου και εκκλησιάστηκαν!Η ανοχή Σεραφείμ και η συνεργασία Πατριάρχη ΠαρθενίουΚατά την περίοδο του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ διαπιστώνεται μια περίεργη ανοχή. Η Εκκλησία απέφευγε να δημιουργεί αντιπαλότητες με τις Μασονικές Στοές της Ελλάδος. Την ίδια στιγμή διασπείρεται μια φημολογία περί άτυπης οικονομικής κυρίως συνεργασίας ορισμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών ενώ γίνεται λόγος και περί συμμετοχής κληρικών σε Στοές. Πολιτική ημερήσια εφημερίδα αποκαλύπτει μέσα στο πλαίσιο αυτό οικονομικές δοσοληψίες του αποθανόντος Πατριάρχη Παρθενίου με την Μεγάλη Στοά της οδού Αχαρνών. Ο Πατριάρχης Παρθένιος παραδέχεται τη συνεργασία αυτή και υποστηρίζει πως η Μασονική Στοά της Ελλάδος ενισχύει οικονομικά το έργο του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου. Συμπληρώνει μάλιστα πως ο ίδιος δεν είναι Μασόνος αλλά δεν βλέπει κάτι κακό όπως έλεγε στην συνεργασία αυτή.Τα διεθνή τάγματαΤο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας εμπλέκεται στην συνέχεια σε μια φημολογία περί απολύτου ελέγχου εκ των Μασονικών Στοών μέσω του διεθνούς τάγματος του Αγίου Κωνσταντίνου. Στο τάγμα την μύηση των νεοεισερχομένων κάνει ο ίδιος ο Πατριάρχης ενώ στα μέλη του συμπεριλαμβάνονται και μη ορθόδοξοι χριστιανοί. Η μυστικότητα και οι τελετές παρουσία Αρχιερέων όταν απουσιάζει ο Πατριάρχης θυμίζουν μασονικού τύπου μυήσεις. Πολλά μέλη του τάγματος δεν κρύβουν μάλιστα και τη μασονική τους ιδιότητα.Παρόμοιο τάγμα με αυτό του Αγίου Κωνσταντίνου επιχειρείται να δημιουργηθεί και στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων… Θα πρέπει , ωστόσο, να υπογραμμισθεί ότι στους σκοπούς του τάγματος του Αγίου Κωνσταντίνου εμπεριέχεται και η παντός είδους στήριξη του φιλανθρωπικού, πολιτιστικού ακόμη και πνευματικού έργου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθούν οι σχέσεις του Τάγματος με το συγκεκριμένο Πατριαρχείο. Η μυστικότητα όμως της δράσης του δημιουργεί ένα πέπλο μυστηρίου. Πολλοί είναι αυτοί που το θεωρούν προθάλαμο Μασονικών Στοών.Ειδικό καθεστώς προστασίαςΦήμες τέλος αναφέρουν πως εν ενεργεία Μητροπολίτες είναι μέλη Μασονικών Στοών. Λόγω όμως της ιδιότητας τους ως Αρχιερείς έχει θεσμοθετηθεί ένα ειδικό καθεστώς προστασίας τους. Ετσι είναι δύσκολο να αποδειχθεί η συμμετοχή τους αφού η αίτηση εγγραφής τους μένει ερμητικά κλειστή στο γραφείο του Μεγάλου Δασκάλου και δεν ανακοινώνεται. Στην Στοά της οδού Αχαρνών υπάρχουν κάποια εκκλησιαστικά κειμήλια, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές που έχουν δοθεί ως δώρο από εν ενεργεία Μητροπολίτη της ομογένειας. Αυτό πάντως που πρέπει να επισημανθεί είναι πως το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει την οργάνωση θα συνεχίζει να προκαλεί φήμες και πληροφορίες, η απόδειξη των οποίων θα κωλύεται.-
Πηγή: http://makelio.blogspot.com/search/label/%CE%9C%CE%91%CE%A3%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%91