ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

ΕΝΑ ΜΠΛΟΥΖ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

Παρουσίαση του Βιβλίου του Ιορδάνη Πουλκούρα

Δελτίο Τύπου 15ης Ιουλίου- Ενημερωτική εισήγηση περί του ΑΑΣΤ

Την 15η Ιουλίου 2020, έλαβε χώρα στο Τεκτονικό Μέγαρο Αθηνών ενημερωτική εισήγηση περί του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και της διακριτότητας των δύο κυρίαρχων Σωμάτων.

Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος -Θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν!

Ας θρηνήσουμε αδελφοί μου. Ένας παλαιός αδελφός που είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε ξεκίνησε το ταξίδι του για την Αιώνια Ανατολή.

Δωρεά από την Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHA

Η Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire της Αγγλίας προσέφερε το ποσό των 1600 λιρών στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHAM

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Τεκτονικό Club



Η οδός Argyll Street του Λονδίνου πάντοτε είχε έντονο Τεκτονικό χρώμα καθώς υπήρχαν από τον 18αι. Τεκτονικές Στοές στην περιοχή. Τώρα γίνεται σημείο αναφοράς για τους αδελφούς λόγω ενός club με την ονομασία Mason Ηouse.


Πρόκειται για έναν καλαίσθητο χώρο ο οποίος παραπέμπει στις πρώτες Τεκτονικές Στοές  με εξαιρετική διακόσμηση και φωτισμό. Για να καθίσει όμως μια παρέα σε ένα από τα 30 τραπέζια που διαθέτει θα πρέπει να διαθέσει τουλάχιστον 500 λίρες καθώς αυτή είναι η ελάχιστη κατανάλωση. 

πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων 

Στο εφετείο η UGLE ;


Πενήντα έξι ημέρες έχουν στη διάθεση τους οι δικηγόροι της  Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας UGLE προκειμένου να προσφύγουν κατά της απόφασης Βρετανικού Δικαστηρίου που απεφάνθη ότι δεν δικαιούται επιστροφή φόρου από τα ποσά που έχουν διαθέσει σε αγαθοεργίες.

Η UGLE αμφισβητεί την απόφαση στηριζόμενη στο άρθρο 132 του Ευρωπαϊκού Συντάγματος όπου εξαιρούνται του φόρου τα ποσά που διαθέτουν σε δωρεές, θρησκευτικοί, φιλοσοφικοί, πολιτικοί  κ.α φορείς. Σύμφωνα με τους δικηγόρους της UGLE  η φιλανθρωπική  δράση της UGLE  πληροί τις διατάξεις του παραπάνω άρθρου.

Η απόφαση του δικαστηρίου στηρίζεται στον τρόπο που έγιναν αυτές οι δωρεές καθώς από τα 82 εκατομμύρια λίρες :

20 εκ. πήγαν για ενίσχυση  αδελφών
40 εκ. πήγαν για ενίσχυση μελών των οικογενειών Τεκτόνων
15 εκ. πήγαν σε φορείς που δεν έχουν σχέση με τον Τεκτονισμό.


Επίσης το δικαστήριο απεφάνθη ότι η UGLE δεν μπορεί να ενταχθεί στο άρθρο 132 διότι ούτε θρησκεία είναι, ούτε φιλανθρωπικός οργανισμός, ούτε πολιτικός φορέας.

πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων

125 χρόνια Hancock Lodge 311


Στις 22 Φεβρουαρίου συγκεντρώθηκαν οι αδελφοί της Hancock Lodge 311 προκειμένου να γιορτάσουν τα 125 χρόνια από την ίδρυση της Στοάς τους. Παρών στην εκδήλωση ήταν και ο Μεγάλος Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς του Κάνσας ο οποίος μάλιστα πραγματοποίησε συμβολικά  και την τελετή εγκατάστασης Στοάς , όπως αυτή είχε γίνει πριν από 125 χρόνια,  με λάδι ,καλαμπόκι και οίνο .

Η Στοά φέρει το όνομα του Υποστράτηγου  Winfield Scott Hancock ο οποίος μυήθηκε στον Τεκτονισμό το 1860. Είχε μια εξαιρετική καριέρα στο στράτευμα και έφθασε να διεκδικήσει την Προεδρία των Η.Π.Α το 1880.


Ο Σεβάσμιος Δάσκαλος Jose Marrero αφού ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκομένους δήλωσε ότι για έναν Τέκτονα, μετά τη μύηση του, ο ήλιος δεν δύει ποτέ.

πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Μεγάλη Στοά της Χιλής : Συνάντηση με τον υπουργό μεταλλείων



Τον Υπουργό Μεταλλείων της Χιλής Aurora Williams  επισκέφτηκε Αντιπροσωπεία της Μεγάλης Στοάς της Χιλής με επικεφαλής το Μεγάλο Διδάσκαλο  αδ.Luis Riveros Cornejo. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ο Υπουργός ενημέρωσε την αντιπροσωπεία της Μεγάλης Στοάς για την πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα των μεταλλείων καθώς και τα μέτρα που προωθούνται για την αποκέντρωση.


Από την πλευρά του ο Μεγάλος Διδάσκαλος ευχήθηκε να πάνε όλα καλά στα σχέδια της κυβέρνησης καθώς  τα Μεταλλεία συμβάλουν τα μέγιστα στην οικονομία της Χιλής.

Πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Επιτομή της ιστορίας του ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου.

Η ιστορία του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού αρχίζει από το 1706 (έτος κατά το οποίο εμφανίζονται για πρώτη φορά γραπτά στοιχεία) και εκτείνεται πολύ πέραν των ορίων του σημερινού Ελληνικού Κράτους λαμβανομένου υπ’όψη ότι η Ελευθεροτεκτονική κίνηση εκδηλώθηκε με έντονο τρόπο σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο αλλά και στην Κεντρική Ευρώπη και στη Μικρά Ασία πολύ πριν από το 1821, έτος κατά το οποίο αρχίζει ο αγώνας υπέρ της ανεξαρτησίας από την Τουρκική κατοχή. Από τα υπάρχοντα στην Ιταλία και στην Ελλάδα αρχεία η πρώτη Στοά που ιδρύεται από Έλληνες και μέσα στα όρια του σημερινού Ελληνικού Κράτους φαίνεται ότι είναι η Συμβολική Στοά με το όνομα «Βeneficenza» στην Ανατολή Κερκύρας που εργαζόταν στην Ιταλική γλώσσα και εξαρτάτο από την Μεγάλη Στοά της Βερόνας. Την εποχή εκείνη η Κέρκυρα τελούσε υπό την κατοχή της Ενετικής Δημοκρατίας. 


Το 1744 ιδρύεται Συμβολική Στοά στη Κωνσταντινούπολη. Δεν υπάρχουν στοιχεία για την Μεγάλη Στοά από την οποία εξηρτάτο ούτε το όνομά της αλλά γι’αυτήν την Στοά αναφέρουν πολλοί Έλληνες λόγιοι, ενώ διασώζεται στον υπ’αριθμόν 254 Κώδικα της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου στο Άγιο Όρος τόσον ο κατάλογος των μελών της Στοάς, όσο και το Τυπικό της μυήσεως στο 1  βαθμό. Από την ανάγνωση του Τυπικού γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι εφαρμόζεται ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος με μόνη διαφορά ότι ο νεόφυτος δεν ορκίζεται επί της Βίβλου αλλά επί του Ευαγγελίου του Αγίου Ιωάννου, που βρίσκεται ανοικτό επί του βωμού. Συγκρινόμενο το Τυπικό αυτό, πέρα και ανεξάρτητα από το Βυζαντινό γλωσσικό ιδίωμα της εποχής εκείνης, ταυτίζεται σχεδόν πλήρως με το Τυπικό μυήσεως στον 1  βαθμό, που βρίσκεται σε χρήση από όλες τις Συμβολικές Στοές της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου.
Ένα χρόνο μετά, το 1745, περιέρχεται στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παϊσιο το παραπάνω Τυπικό. Ο Πατριάρχης εκδίδει έγγραφο με το οποίο αποκηρύσσει τους Τέκτονες όχι όμως με το σκεπτικό ότι ο Τεκτονισμός είναι θρησκεία ή αίρεση αλλά ότι ο Τεκτονισμός καλλιεργεί τον αθεϊσμό. Το γεγονός αυτό αποτελεί και την πρώτη πράξη αντιμασονισμού στον Ελλαδικό χώρο. Παρά ταύτα ο Τεκτονισμός διαδίδεται παντού όπου υπάρχουν Ελληνικές κοινότητες σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθ’όσον και ο τρόπος λειτουργίας των Στοών και το Τεκτονικό Ιδεώδες ευνοούν την δημιουργία ομάδων προετοιμασίας της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έτσι το 1777 ο Έλληνας ηγεμών της Βλαχίας Αλέξανδρος Μουρούζης - Μαυροκορδάτος ιδρύει στο Ηermannstadt της Αυστρίας την Ελληνική Στοά «Alexander zum gekroenten Anker» και το 1784 Συμβολική Στοά στην Οδησσό της Ρωσσίας. 
Έλληνες Τέκτονες το 1780 ιδρύουν στην υπόδουλη Ελλάδα και ειδικώτερα στα Αμπελάκια της Θεσσαλίας τον φημισμένο «Συνεταιρισμό» του, ενώ το 1797 οι Έλληνες της Βιέννης με αρχηγό τους τον Ρήγα Φερραίο ιδρύουν στην Ανατολή Βιέννης την Στοά των «Καλών Εξαδέλφων». Την ίδια εποχή από τον ίδιο πυρήνα αδελφών ιδρύονται Τεκτονικές Στοές στο Βελιγράδι, το Βουκουρέστι και την Αθήνα όπου χρησιμοποιούνται μεταφρασμένα στην Ελληνική γλώσσα τα Τυπικά της Στοάς της Βιέννης του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. 
Εκεί όμως όπου ο Τεκτονισμός βρίσκεται σε εξαιρετική άνθιση είναι τα Ιόνια Νησιά, όπου ήδη από το 1706 εργάζεται η Στοά «Beneficenza». Η Στοά αυτή κατέστη στόχος της Παπικής Εκκλησίας κατά την πρώτη δεκαετία του 19ου αιώνα οπότε οι αδελφοί της Κέρκυρας ζητούν την προστασία του Μεγάλου Ναπολέοντα, λαμβανομένου υπ’όψη ότι ήδη τα Ιόνια Νησιά βρίσκονται υπό την Γαλλική Κυριαρχία και ιδρύεται το 1809 και νέα Στοά υπό το όνομα «Saint Napoleon». Και οι δύο Στοές τίθενται υπό την αιγίδα της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας η οποία το 1810 ιδρύει στην Ανατολή Λευκάδας Στοά με το όνομα «Ένωσις».
Το έτος 1811 ιδρύεται στη Ζάκυνθο Τεκτονική Αρχή με το όνομα Μεγάλη Εθνική Στοά της Ελλάδος η οποία για πρώτη φορά συνεργάζεται με την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας και εκλέγει Μέγα Διδάσκαλο τον Έλληνα Διονύσιο Ρώμα και Πρόσθετο Μεγάλο Διδάσκαλο τον Δούκα του Σάσεξ. Οι λοιπές Στοές των Ιονίων Νήσων εξακολουθούν να εργάζονται υπό την αιγίδα της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας και κατά το Τυπικόν του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. Οι Στοές αυτές είναι στενά συνδεδεμένες με τις φιλελληνικές επιτροπές που εδρεύουν στο Παρίσι και εργάζονται για την προετοιμασία της Ελληνικής Επαναστάσεως και στη συνέχεια για την επιτυχία της και την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Οι Στοές της Κέρκυρας ιδρύουν στην Ζάκυνθο τη Στοά «Αναγεννηθείς Φοίνιξ» στην οποία μυείται ο αρχηγός της Ελληνικής Επαναστάσεως Θεόδωρος Κολοκοτρώνης παρ’όλον ότι στην ίδια πόλη λειτουργεί ήδη κάτω από την προστασία των Άγγλων και με το Τυπικό της Αμίλλης Συμβολική Στοά, καθ’όσον αυτός εμφορείται, όπως και οι περισσότεροι αγωνιστές αλλά και άνθρωποι του πνεύματος από το Ιδεώδες της Γαλλικής Επανάστασης.
Το 1823 ιδρύεται στην Ανατολή Κερκύρας το πρώτο Περιστύλιο. Το 1843 ιδρύεται από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας στην Ανατολή Κερκύρας η Συμβολική Στοά «Φοίνιξ» και το ίδιο έτος στην Ζάκυνθο η Συμβολική Στοά «Αστήρ». Το 1862 και σε αντιπαράθεση προς την παραπάνω Στοά «Αστήρ», που εργάζεται κατά τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο ιδρύεται στη Ζάκυνθο από Άγγλους αξιωματικούς η Συμβολική Στοά «Αστήρ της Ανατολής» υπ’αρ. 880 που είναι η μόνη Στοά στην Ελληνική Επικράτεια που τελεί μέχρι και σήμερα υπό την αιγίδα της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και εργάζεται από την ίδρυσή της με το Τυπικό της Αμίλλης. Το 1863 ιδρύονται υπό την αιγίδα της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας και εργάζονται σύμφωνα με τα Τυπικά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου επτά Στοές σε διάφορες πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το 1864 η Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας επιτρέπει την ίδρυση Διευθυντηρίου και το 1868 μετά από Διάταγμα της 16.2.1866 που εξέδωσε ο Ιταλός Μ. Διδ. ιδρύεται η Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος, μετέπειτα Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, κατά τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο. Η Μ. Ανατολή συστάθηκε από 8 Στοές σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Κέρκυρα, Πειραιάς, Λαμία, Άργος, Ιωάννινα, Ζάκυνθος).
Το 1868 οι αντιπρόσωποι των Στοών στην Γενική Συνέλευση εκλέγουν το Μέγα Συμβούλιο και ψηφίζουν το πρώτο Σύνταγμα της Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος. Το Σύνταγμα και τα Τυπικά των βαθμών συντάσσονται σύμφωνα με τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο. Το Μέγα Συμβούλιο δεν εξέλεξε Μεγάλο Διδάσκαλο εξαιτίας διαφωνιών, που αφορούσαν στις ιδιότητες και το πρόσωπο, που θα μπορούσε να αναλάβει το αξίωμα. Κατά μήνα Οκτώβριο του 1869 προτάθηκε για Μ. Διδ. ο Πρίγκηπας Δημήτριος Ροδοκανάκης, απόγονος αριστοκρατικής οικογένειας του Βυζαντίου, που έχαιρε ιδιαίτερης εκτιμήσεως στην αλλοδαπή και ιδίως εις την Σκωτίαν-Αγγλίαν. Μετά από αίτημα των Ελλήνων Τεκτόνων, ο Δημήτριος Ροδοκανάκης μυήθηκε στον Ελευθεροτεκτονισμό από τον Μεγάλο Διδάσκαλο της Σκωτίας στη Σκωτική Στοά Άγιος Ανδρέας του Εδιμβούργου και στις 28.4.1870, σε ειδική συνεδρία του 33ου βαθμού του Υπάτου Συμβουλίου της Σκωτίας, ο Δημήτριος Ροδοκανάκης μυήθηκε στον 33ο βαθμό και έγινε μέλος αυτού του Υπάτου Συμβουλίου προκειμένου να έλθει στην Ελλάδα και να ιδρύσει το Υ.Σ. του 33ου βαθμού. Όμως ο Γαλλογερμανικός Πόλεμος εμπόδισε την άφιξή του στην Ελλάδα και ο Ελληνικός Ελευθεροτεκτονισμός αποσυντέθηκε σχεδόν τελείως. Το Σεπτέμβριο του 1871 ο Δημήτριος Ροδοκανάκης φτάνει στην Ελλάδα και την 21.7.1872 συνέρχεται η Γενική Συνέλευση της Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος. Στις 22.7.1872 ο Δημήτριος Ροδοκανάκης εκλέγεται Μ. Διδ. και στις 24.7.1872 ιδρύει το Υ.Σ. της Ελλάδος του 33ου βαθμού.
Η εκλογή του Μ. Διδ. και η ίδρυση του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος ανακοινώθηκαν στις Μεγάλες Τεκτονικές Δυνάμεις και τα Ευρωπαϊκά Ύπατα Συμβούλια και ο Ελληνικός Ελευθεροτεκτονισμός αναγνωρίσθηκε παγκοσμίως και εξαιτίας της εξαιρετικής δραστηριότητάς του τόσο στον Ευρωπαϊκό χώρο όσο και στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του Αγώνα για την Ανεξαρτησία, κέρδισε την εκτίμηση των Μεγάλων Εκπροσώπων του Ελευθεροτεκτονισμού, του Φρειδερίκου του Μεγάλου της Πρωσσίας συμπεριλαμβανομένου, όσο και του ευρωπαϊκού τύπου στο σύνολό του.
Ευθύς μετά την ίδρυσή τους τα δύο τεκτονικά σώματα (η Μεγάλη Ανατολή, ως βάση  οργανική και λειτουργική του τεκτονισμού και το Υ.Σ. ως θεματοφύλακας των φιλοσοφικών αρχών και της παράδοσης του Τύπου)  διαχωρίζονται και υπογράφουν ένα κογκορδάτο αμοιβαίας αναγνωρίσεως και συνεργασίας. Μετά την υπογραφή κατά το 1875 της Συνθήκης της Λωζάννης, οι επικεφαλής του ελληνικού τεκτονισμού υποστηρίζουν το ενοποιημένο σύστημα λειτουργίας των δύο σωμάτων, σύμφωνα με το σύστημα της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας (τεκτονικής οργάνωσης διαφορετικής από τη Μεγάλη  Στοά της Γαλλίας).
Το γεγονός αυτό έγινε η αιτία του σχίσματος των Ελλήνων Τεκτόνων του 1895 που διήρκεσε μέχρι το 1907. Το 1907 οι αιτίες του σχίσματος ήρθησαν και μετά την επανένωση των Ελλήνων Τεκτόνων τα δύο σώματα, (δηλ. η Μεγάλη Ανατολή και το Υ.Σ.) διαχωρίστηκαν εκ νέου, υπογράφοντας νέο κογκορδάτο συνεργασίας. Από την στιγμή εκείνη τα δύο σώματα λειτουργούν χωρίς προβλήματα και ο Ελληνικός Τεκτονισμός αναπτύσσεται με εξαιρετικό τρόπο μέχρι το 1986 αδιαλείπτως, με μοναδική εξαίρεση την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής (1941-1944), που τίθεται εν ύπνω.  Στους 7 πρωτεργάτες του διαχωρισμού και λειτουργίας των δύο σωμάτων βλέπουμε και το όνομα του γνωστού, κοινωνικά ριζοσπάστη, εσωτεριστή (νεοπυθαγόρειου) φιλοσόφου Σπυρίδωνος Νάγου.
Το 1933, μετά από ερώτημα της Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, η ολομέλεια (διαφοροποιηθέντος ενός μέλους της) της Θεολογικής Σχολής Αθηνών έκρινεν ότι το τεκτονικό σύστημα του Σκωτικού Τύπου (δηλ., αυτού που ακολουθούμε)  δεν είναι θρησκευτική ή  αντιθρησευτική – αντιχριαστιανική ή αντικοινωνική ή αντικαθεστωτική ή  αντεθνική οργάνωση, ενώ αντιπαλεύει την αθεία, τον υλισμό, την ανηθικότητα, τις αντεθνικές και αντικοινωνικές  συμπεριφορές και ιδέες. Ατυχώς, ιδιοτελείς προθέσεις παραθρησκευτικών κύκλων έσυραν την Εκκλησία και μέρος της ελληνικής κοινωνίας σε καθόλα αβάσιμες αντιτεκτονικές θέσεις (ενίοτε και σε βίαιες επιθέσεις), πού δυσχέρανε σημαντικά το κοινωφελές και εθνικό έργο του ελληνικού Τεκτονισμού. Η αντιτεκτονική αυτή δράση δίχως να έχει εξαλειφθεί, έχει σημαντικά απομειωθεί την τρέχουσα ιστορική περίοδο. 
Μέχρι το 1986 ιδρύθηκαν 131 συμβολικές Στοές και βρίσκονταν σε λειτουργία 55 υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς (όπως μετονομάσθηκε η Μεγάλη Ανατολή) της Ελλάδος, ενώ κατά την ίδια περίοδο υπό την αιγίδα του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος λειτουργούσαν 25 Στοές Τελειοποιήσεως, 20 Περιστύλια, 7 Άρειοι Πάγοι και στην Αθήνα τα Εργαστήρια του 31, 32 και 33.
Ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος ασκήθηκε καθαρά και αποκλειστικά μέσα σε όλες τις Στοές μέχρι το 1986 εξαιτίας της παραδόσεως.
Στην αρχή της δεκαετίας του 1980 το φιλοσοφικό Τάγμα της Υόρκης εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Τα ιδρυτικά μέλη του συμπεριέλαβαν μεταξύ άλλων τα μέλη του Συμβουλίου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και όσους αδελφούς κατείχαν τον 33ο βαθμό. Το Υ.Σ. της Ελλάδος και το Τάγμα της Υόρκης συνεργάσθηκαν αρμονικά μέχρι το 1985 έχοντας ως μέλη τους αποκλειστικά αδελφούς Διδασκάλους, που προέρχονταν από την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος. 
Το 1985 ο Μ. Διδ. της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, ενεργώντας με προσωπικά κίνητρα, κηρύσσει το Τάγμα της Υόρκης “αντικανονικό” και απαγορεύει στους Διδασκάλους των Στοών να είναι μέλη εκείνου του Τάγματος με την ποινή της ισόβιας αποβολής ενώ ταυτόχρονα, με την εκμετάλλευση των υπό τον έλεγχο της Μεγ. Στοάς υλικών μέσων και διευκολύνσεων, επιβάλλει στο Υ.Σ. της Ελλάδος την υπογραφή ενός κογκορδάτου απόλυτης υποταγής στις αποφάσεις του. Στη συνέχεια και προκειμένου να επιτύχει την συσχέτιση (“αναγνώριση”) της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος με την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας ο Μ. Διδ. εγκαταλείπει τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο, ονομάζει την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος στοά του “AFAM” (δηλ. άλλου τεκτονικού τύπου) και τελικά, από το 1986 καθιερώνει ένα Τύπο ιδιόμορφο. 
Αντιδρώντας, το 1986 ένας αριθμός Ελλήνων Τεκτόνων ιδρύει την Μεγάλη Εθνική Στοά της Ελλάδος, που ακολουθεί τον Τύπο της Αμίλλης. Η Μεγάλη Ηνωμένη Στοά της Αγγλίας αίρει την “αναγνώρισή” της από την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος και “αναγνωρίζει” την Μεγάλη Εθνική Στοά της Ελλάδος, εμμέσως, δια της αναγνωρίσεως της Στοάς των Mark Masters. 
Κατά μήνα Φεβρουάριο του 1988, αντιδρώντες στις ανεξέλεγκτες επιλογές του Μεγάλου Διδασκάλου και τις εξελίξεις αυτές, (147) αδελφοί διακηρύσσουν την πίστη τους στον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο και στην διατήρηση των Τυπικών του, αποκηρύσσουν τις αντιτεκτονικές μεταρρυθμίσεις και μεθοδεύσεις νόθευσης της αληθούς βούλησης των αδελφών, καταγγέλλουν τον παραβιάσαντα τις αρχές του Τύπου και τις αντίστοιχες θεσμικές διακηρύξεις και υποχρεώσεις του Μεγάλο Διδάσκαλο και το Συμβούλιό του και ιδρύουν, συγχρόνως, την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, ως συνέχεια του έργου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος από το 1868 μέχρι και το 1986. Οι αδελφοί αυτοί ίδρυσαν πέντε Συμβολικές Στοές (τρεις στην Αθήνα - δύο συμβολικές και μία ερευνητική - μία στη Θεσσαλονίκη και μία στον Πειραιά), ενώ όλοι τους ήσαν και μέλη κανονικά των Εργαστηρίων, που τελούσαν υπό την αιγίδα του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος. Στην συνέχεια  ιδρύθηκε ως έκτη συμβολική στοά η γαλλόφωνη «Απόλλων», και το 2008 ιδρύθηκε έβδομη συμβολική Στοά, με την αναβίωση της ιστορικής Στοάς «ΗΛΙΟΣ» υπ’ αρ. 14 Ανατολής Αθηνών.
Μετά το 1990 δύο νέες Τεκτονικές Δυνάμεις, μικρού αριθμού αδελφών ιδρύθηκαν. Η μία εξ αυτών ονομάζεται Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος και εζήτησε την αναγνώριση της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, ασκώντας μεταξύ άλλων και τον Γαλλικό Τύπο.
Η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου εργάζεται σταθερά ακολουθώντας τις Θεμελιώδεις Αρχές και την Παράδοση του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου αποκλειστικά. Οι αδελφοί που ανήκουν στην Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου εζήτησαν αρχικά από το Υ.Σ. της Ελλάδος με την ιδιότητά του του προστάτη της Παραδόσεως και των Θεμελιωδών Αρχών του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, να αποκηρύξει τον Μεγάλο Διδάσκαλο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του AFAM, να αρνηθεί την είσοδο στα Φιλοσοφικά Εργαστήρια των αδελφών των Στοών της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και ακολουθώντας τα διεθνή θέσμια να δέχεται μόνον τους κανονικούς αδελφούς της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου.
Το Υ.Σ. της Ελλάδος αφ’ ενός μεν εξαιτίας των σχέσεών του με  το Υ.Σ. της Νοτίου Δικαιοδοσίας των Η.Π.Α. και αφ’ ετέρου εξαιτίας πρακτικών και οικονομικών κινήτρων, που το προσέδεναν στις επιθυμίες της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος (ήδη του AFAM), αρνήθηκε την παραπάνω πρόταση και κατέστη ανακόλουθο προς το παραδοσιακό καθήκον του θεσμικής προστασίας του Τύπου και ως εκ τούτου αυτοαναιρέθηκε κατά την θεσμική λειτουργία και σκοπό ύπαρξης. Τότε όλοι οι αδελφοί της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου ίδρυσαν εκ νέου το Περιστύλιο «ΦΩΣ», υπ’ αρ. 1 ώστε να μπορούν να εργάζονται έστω και σε περιωρισμένου εύρους, φιλοσοφικά εργαστήρια.
Κατά μήνα Νοέμβριο 1991 ο πρώην Μ. Διδ. της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και άλλοι (2) αδελφοί, 33ου, ενεργώντες κατά την παράδοση και τα θεσμικά καταστατικά 
κείμενα του Τύπου, συνέστησαν Διευθυντήριο του 33ου προκειμένου να μπορούν να συνεδριάζουν κανονικώς και πλήρως τα Φιλοσοφικά Εργαστήρια (όλων των βαθμών), αλλά και να καταστεί δυνατή η επανεγκατάσταση κανονικού (κατά τον θεσμικό ρόλο του) Υπάτου Συμβουλίου του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, όπερ και έγινε με την συνδρομή του ενός από τα δύο αρχαιότερα Ύπατα Συμβούλια της Υφηλίου, αυτού του Υπάτου Συμβουλίου της Γαλλίας (του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου  Σκωτικού Τύπου). 
Έτσι, το κανονικό Υ.Σ. της Ελλάδος άρχισε να εργάζεται το 1995 ως συνέχεια του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος, που ιδρύθηκε το 1872. Υπό την αιγίδα του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος λειτουργούν σήμερα μία Στοά Τελειοποιήσεως στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη. Επίσης μία γαλλόφωνη Στοά Τελειοποιήσεως στην Αθήνα, ένα Περιστύλιο στην Αθήνα, ένας Άρειος Πάγος στην Αθήνα, το Δικαστήριο του 31ου,  η Σύνοδος του 32ου και το Υ.Σ..
Εν τέλει το Υ.Σ. της Ελλάδος, μετά την αμοιβαιότητα και συνεργασία που έχει με το Υ.Σ. της Γαλλίας, διατηρεί κανονικές σχέσεις αμοιβαιότητας με 35 Ύπατα Συμβούλια ανά τον κόσμο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. Μάλιστα η Διεθνής Συνάντηση των Υπάτων Συμβουλίων του 2001 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα υπό την αιγίδα του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος.
Παράλληλα η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος αφ’ ενός μεν υπέγραψε συνθήκη αμοιβαίας αναγνωρίσεως με την Μεγάλη Στοά της Γαλλίας (του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου) και αφ’ ετέρου συμμετέχει στην Συνομοσπονδία των Ηνωμένων Μεγάλων Στοών της Ευρώπης του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, κατ’ αντιστοιχία του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος.
Απ’ όσα παραπάνω περιληπτικά αναφέρθηκαν σχετικά με την εμφάνιση και εξάπλωση του Ελευθεροτεκτονισμού στην Ελλάδα προκύπτει με σαφήνεια ότι οι Έλληνες Τέκτονες από το 1706 μέχρι και το 1986 ασκούσαν αποκλειστικά τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο, μηδέ εξαιρουμένων και των Τεκτόνων που ανήκουν στα μικτά Τεκτονικά Τάγματα και συγκεκριμένα στην Ελληνική Μικτή Ανατολή και στο Ελληνικό Παράρτημα του Droit Humain. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί όπως προαναφέρθηκε η Στοά Ανατολής Ζακύνθου «Αστήρ της Ανατολής 5862» και ορισμένες Στοές της Κύπρου εξ αιτίας της Αγγλικής κατοχής μέχρι το 1960.
Κατά την μακρά ιστορική του διαδρομή ο Ελληνικός Ελευθεροτεκτονισμός επετέλεσε σημαντικότατο έργο τόσο στον τομέα της φιλανθρωπίας όσο και της ευρύτερης κοινωνικής δραστηριότητας, με την ίδρυση πολιτιστικών σωματείων, εκπαιδευτηρίων και της Αντικαρκινικής Εταιρείας, της οποίας οι νοσοκομειακές μονάδες και το επιτελούμενο μέχρι σήμερα έργο αποτελούν από τα πλέον λαμπρά επιτεύγματα του σύγχρονου Ελληνικού Τεκτονισμού. Επίσης εξαιρετικά σημαντική υπήρξε η συμμετοχή των Ελλήνων Τεκτόνων τόσον στα απελευθερωτικά κινήματα των Βαλκανικών λαών όσο και κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως. Είναι δε πολύ μεγάλος ο αριθμός των Ελλήνων Τεκτόνων μαρτύρων των αγώνων υπέρ της Ελευθερίας αλλά και υπέρ των θεμελιωδών αρχών του Παγκοσμίου Τεκτονισμού, της Ελευθερίας της Σκέψεως και της Συνειδήσεως.
Μεγάλες προσωπικότητες τόσον της πολιτικής ζωής όσο και της πνευματικής ζωής της Ελλάδος υπήρξαν Τέκτονες κανονικοί με εντονώτατη τεκτονική δράση όπως ο εκ των πρωτεργατών, κορυφαίος οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης, φιλικός και κατόπιν αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο πρώτος Κυβερνήτης της ανεξάρτητης Ελλάδος και συντάκτης του Συντάγματος της Ελβετικής Ομοσπονδίας Ιωάννης Καποδίστριας και ο διαμορφωτής του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους Ελευθέριος Βενιζέλος, υπό την ηγεσία του οποίου κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα διπλασιάστηκε σχεδόν με την απελευθέρωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας της Θράκης και των νησιών του Αιγαίου. Ο Ελληνικός Ελευθεροτεκτονισμός είναι ακόμη υπερήφανος γιατί μέλη τόσο των συμβολικών, όσο και των φιλοσοφικών εργαστηρίων του απετέλεσαν δεκάδες φωτισμένοι ιεράρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος, επιστήμονες και λόγιοι, (όπως ο συγγραφέας – φιλόσοφος  Νίκος Καζαντζάκης), ποικίλλων ενδιαφερόντων και εκφραστικών μέσων.


Αθήνα, 18.2.2009
Ι.Β. (Ο Μ.Διδ.)

ΠΗΓΉ: WWW.AASR.GR

Όχι στην απαλλαγή φορολόγησης από Άγγλο δικαστή προς το Μεγάλο Αγαθοεργό Σώμα της UGLE


Μια περίεργη διαμάχη εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό στην Αγγλία και έχει να κάνει με την φορολόγηση των ποσών που διαθέτει το Μεγάλο Αγαθοεργό Σώμα για να ενισχύσει διάφορους φορείς. Συγκεκριμένα, τη μη απαλλαγή από την φορολόγηση των χρηματικών ποσών που διαθέτει το Μεγάλο Αγαθοεργό Σώμα της Αγγλίας της ΗΜΣτΑ  για αγαθοεργίες  εισηγήθηκε ο Βρετανός Δικαστής Charles Hellier με το σκεπτικό ότι μόλις το 25% - 30% των ποσών που διατίθενται πηγαίνουν σε φορείς  και πρόσωπα τα οποία δεν έχουν σχέση με τον Τεκτονισμό.  Ο κος Charles Hellier  συνεχίζοντας εξέφρασε την πεποίθηση του ότι τα περισσότερα χρήματα πηγαίνουν για την βοήθεια των αδελφών και των οικογενειών τους επομένως  δεν αποτελεί αγαθοεργία αλλά ένα είδος …αυτασφάλισης.

Από την πλευρά της η ΗΜΣτΑ υποστηρίζει ότι οι φιλανθρωπικές της δράσεις ωφελούν το ευρύ κοινό και όχι μόνον τους Τέκτονες και για το λόγο αυτό θα πρέπει να της επιστραφούν οι φόροι για τα ποσά των δωρεών τα οποία έχουν καταβληθεί.


Να σημειωθεί ότι η ΗΜΣτΑ αριθμεί 250.000 περίπου μέλη και 8000 Στοές. Κάθε μέλος προσφέρει κάθε χρόνο 14 λίρες στο Μ.Α.Σ  (δηλαδή 3.500.000 λίρες – 4.246.000ευρώ). Το Μ.Α.Σ έχει διαθέσει συνολικά 82.000.000 λίρες Αγγλίας (99.500.000 ευρώ) σε αγαθοεργίες . Μεταξύ των φορέων που έχουν ενισχυθεί είναι ο Βρετανικός Ερυθρός Σταυρός,  το Air Ambulance , κτλ.   

πηγή: telegraph.co.uk

Με τον κο Σπηλιωτοπουλο τα έβαλαν οι αντιτεκτονικοι κύκλοι



(Σημ. Blog:Με τον κο Σπηλιωτόπουλο τα έβαλαν οι αντιτεκτονικοί κύκλοι καθώς τον κατηγορούν για επαφές με την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος.
Δεν γνωρίζουμε την σχέση του κου  Σπηλιωτόπουλου με τον Ελευθεροτεκτονισμό αλλά το σίγουρο είναι ότι πρέπει να σταματήσουν ορισμένοι  να χρησιμοποιούν τον Ελευθεροτεκτονισμό σαν φάρμακο δια πάσαν νόσον και πάσαν ……..  Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να γελοιοποιούνται καθώς η Ελευθεροτεκτονική δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παρουσιάζουν. Εκτός εάν με αυτές τις ειδήσεις προσπαθούν κάποιοι , λόγω των εκλογών του Μαΐου , να χτυπήσουν τον κο Σπηλιωτόπουλο.

Αναδημοσιεύουμε από το site http://www.makeleio.gr/?p=64347)



MΕ «ΣΠΟΝΣΟΡΑ» ΤΟΝ ΑΡΗ ΟΙ ΤΕΛΕΤΕΣ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΣΤΟΥΣ «ΔΕΛΦΟΥΣ»- ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΓΙΑ ΕΠΑΦΕΣ «ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΤΗ «ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΟΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» -ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΕ: ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ;
Συνηθίζεται επί των ημερών των εκάστοτε υπουργών Παιδείας του Ελληνικού Κράτους, να «σπονσονάρονται» εκδηλώσεις στις οποίες βραβεύονται με διθυράμβους,

αρχαιοελληνικές πομπές και μεγαλειώδεις ανακοινώσεις, μασόνοι του 33ου βαθμού της «Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος»; Συνηθίζεται το Πανεπιστήμιο της Αθήνας να επιχαίρεται, να ηγείται και να στεφανώνει αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που δρουν τη μέρα στα δικηγορικά τους γραφεία σαν ευυπόληπτοι και καταξιωμένοι νομικοί και ελεύθεροι επαγγελματίες και τη νύχτα να λουφάζουν στις σκοτεινές στοές των τεκτονικών ταγμάτων, σχεδιάζοντας το επόμενο βήμα; Εάν συνηθίζεται, είναι αυτονόητη και επιβάλλεται εκ των αναγκών της πολιτικής διαπλοκής μια ανάλογη συνεργασία, τότε καλό είναι να μας το πουν για να το εμπεδώσουμε: Πως Μασόνοι και υπουργοί, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και Μεγάλοι Διδάσκαλοι, πάνε χέρι-χέρι για το καλό του τόπου. Ας βγουν γενναία οι πολιτικοί άνδρες και οι υπουργοί του τόπου να δηλώσουν ότι «η Μασονία είναι για το καλό του Έθνους» και ότι οι «Μασόνοι είναι φίλοι μας». Εδώ δεν δίστασαν να ξεστομίσουν άπειρες φορές ότι οι «Γερμανοί και οι Εβραίοι είναι φίλοι μας και μας αγαπάνε», θα διστάσουν «στα δικά μας παιδιά» που επίσης μας αγαπάνε και είναι και από τα μέρη μας;


Ο δικηγόρος Νικόλαος Βουργίδης-αρχηγός των Μασόνων στην Ελλάδα με την εξ απορρήτων σύμβουλό του Άρη Σπηλιωτόπουλου κ. Βιργινία Κορωναίου

18 Ιουλίου 2009. Δελφοί. Μασόνοι, πανεπιστημιακοί και πολιτικά στελέχη, «φιλιούνται και αγκαλιάζονται» για το «καλό της πατρίδος» των γραμμάτων και των τεχνών. Δεν το λέμε εμείς. Το λέει η «Μεγάλη Στοά» της Ελλάδος», σε επίσημη ανακοίνωση εκείνης της μέρας. Διαβάζουμε:

«Κατά την διάρκεια των τελετών του «Δελφικού Ιδεώδους» εις τους Δελφούς 13-18 Ιουλίου 2009 που διοργανώθηκαν από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Δήμο των Δελφών ομίλησαν ο Κοσμήτορ παρά τω Μεγ:. Διδασκάλω Η.Κ., με θέμα «Βιοηθική και Περιβάλλον», ο Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης Χρήστος Μανέας με θέμα «Φύσις και Ηθική»  και ο Μέγας Διδ:. της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος Νικόλαος Βουργίδης με θέμα «Παιδεία και Πολιτισμός».

Επίσης, απενεμήθη το βραβείο «Σοφίης» εις τον αδ:. Χρήστο Μανέα το οποίο το Πανεπιστήμιο απονέμει «σε προσωπικότητες, οι οποίες με τις πράξεις τους υπηρετούν τις ίδιες Αξίες Ελληνισμού – Ανθρωπισμού»

Τέλος, απενεμήθη το βραβείο «Ευποιϊης» εις τον Μεγάλο Διδάσκαλο της Μ:.Σ:τ.τ. Ε:. Νικόλαο Βουργίδη το οποίο απονέμεται «σε προσωπικότητες του διεθνούς στερεώματος, που με το φιλανθρωπικό έργο τους ευεργετούν την ανθρώπινη κοινότητα, παρέχοντας κάθε δυνατή βοήθεια για την επιβίωσή της»

Ο γνωστός Μέγας Δάσκαλος Μανέας

Η αναγνώριση και η βράβευση αυτή από το ανώτατο Πνευματικό Ιδρυμα της Ελλάδος, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, του «Έργου Ευποιϊας», που επιτελείται από το Τεκτονικό Ιδρυμα και τους Ελληνες Τέκτονες της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, αποτελεί για όλους μας μεγάλη τιμή και εδημιούργησε στο παριστάμενο κοινό άριστες εντυπώσεις, ιδία όταν η τοιαύτη βράβευση εγένετο εις το Δελφικό, Ιστορικό και Μυσταγωγικό περιβάλλον του Αρχαίου Θεάτρου, υπό την επιβλητική μουσική του διεθνώς αναγνωρισμένου έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου, η παρουσίαση δε του προγράμματος και των βραβευθέντων εγένετο από τον ηθοποιό Γρηγόρη Βαλτινό, υπό τους ήχους πολυμελούς χορωδίας της ΕΡΤ, παρουσία προσωπικοτήτων από όλον τον κόσμο».

Οι εναγκαλισμοί Μασόνων με ύποπτη δραστηριότητα επί ελληνικού εδάφους(οι οποίοι έχουν κατακριθεί από στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης για περίεργη πολιτική κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, όπως η δραστηριότητα Μανέα στην Δυτική Θράκη)με στελέχη του υπουργείου Παιδείας και πανεπιστημιακούς πρώτης γραμμής αποδεικνύεται και είναι αναμφισβήτητη και από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα. Στην διαβόητη αναβίωση των “Δελφικών Γιορτών”  του 2009 στο διαδίκτυο και σε «πατριωτικά» site γράφτηκε ότι «ο Νικόλαος Βουργίδης, ο νυν Μέγας Διδάσκαλος βραβεύτηκε με παράδοση βραβείου που είχε μια ιδιαιτερότητα. Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, υπέβαλε τα σέβη του στον σεβάσμιο Αδελφό στέλνοντας την εξ απορρήτων σύμβουλό του κ. Βιργινία Κορωναίου για να του δώσει το βραβείο “Ευποιίης” που θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά φέτος, αποκλειστικά και μόνο για να δωθεί στον κ. Βουργίδη για τις αγαθοεργίες του “Ιδρύματος”.

Εμείς σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να συνυπογράψουμε ανάλογες «πατριωτικές φαυλότητες», όμως θέλουμε να  ρωτήσουμε ευθέως τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων, Άρη Σπηλιωτόπουλο: Έχει κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια στις  Τεκτονικές Στοές του τόπου; Πιστεύει ότι οι «Μασόνοι είναι φίλοι μας»; Τους αγαπά; Τους σέβεται και τους τιμά; Ο λαός της Αθήνας, οφείλει να γνωρίζει. Άλλωστε οι Τέκτονες ενδιαφέρονται και αγαπάνε τον τόπο και το Έθνος. Έτσι δεν είναι κύριε Σπηλιωτόπουλε;


To ρεπορταζ δημοσιεύεται στην “Ελεύθερη Ώρα”

ΠΗΓΗ: http://www.makeleio.gr/?p=64347

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Ο Τεκτονισμός λειτουργεί ως στοιχείο διάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας


Ο Ελβετικός λαός κλήθηκε προσφάτως να αποφασίσει  εάν είναι υπέρ ή κατά της μαζικής μετανάστευσης προς την Ελβετία πληθυσμών  που προέρχονται από Ευρωπαϊκές χώρες . Το αποτέλεσμα , το οποίο ήταν οριακό (50,3% υπέρ της διακοπής της μαζικής εισροής μεταναστών) προκάλεσε όπως ήταν φυσικό τη δυσαρέσκεια των Βρυξελών .


Το μέλος του Ελβετικού Λαϊκου Κόμματος  το οποίο ήταν και αυτό το οποίο δημιούργησε το όλο θέμα , κος Dominique Baettig ερωτηθείς από δημοσιογράφο για το ρόλο που παίζει ο Τεκτονισμός στη μετανάστευση δήλωσε: ΄΄ Η ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων, αγαθών και υπηρεσιών είναι το κύριο δόγμα αυτών των δυνάμεων (Τεκτονισμού κ.α) που λειτουργούν σε υπερεθνικά δίκτυα. Η μετανάστευση λειτουργεί ως στοιχείο διάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας και σαν αποτέλεσμα έχει την αλλαγή της σύνθεσης του πληθυσμού ΄΄

πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων

ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ



ΥΠΑΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΥΟΡΚΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ FORUM


Γνωστοποιούμε στους Έλληνες και στις Ελληνίδες Διδασκάλους Ελευθεροτέκτονες ότι προχωρήσαμε στην ίδρυση

ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ

Η οποία θα επιτελεί παραδοσιακό Ελευθεροτεκτονικό έργο και θα προχωρήσει άμεσα στις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε να ιδρυθεί και λειτουργήσει το

ΥΠΑΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΥΟΡΚΗΣ

Το ΥΠΑΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΥΟΡΚΗΣ θα λειτουργεί, κατά τις παραδόσεις του τύπου και τους νόμους της πολιτείας και θα δέχεται ως μέλη άνδρες και γυναίκες διδασκάλους Ελευθεροτέκτονες, διακρινόμενους επί σοφία και αρετή, αποδίδοντας εις αυτούς τους βαθμούς και τις τάξεις του Τύπου, οι οποίοι είναι.
1.   Διδάσκαλος του Σήματος
2.   Εξοχότατος Διδάσκαλος
3.   Πρώην Σεβάσμιος Διδάσκαλος
4.   Τάξις της Βασιλικής Αψίδας
5.   Βασιλικός Διδάσκαλος
6.   Εκλεκτός Διδάσκαλος
7.   Υπερέξοχος Διδάσκαλος
8.   Τάξις του Ερυθρού Σταυρού
9.   Τάξις των Ιπποτών της Μάλτας
10. Τάξις των Ιπποτών του Ναού

Οι τέσσερις πρώτοι βαθμοί (περιστυλιακοί) θα αποδίδονται από περιστύλια Τεκτόνων της Ιεράς Βασιλικής Αψίδας, καθοδηγούμενα υπό της Τάξεως των Κεχρισμένων Προκαθημένων και διοικούμενα από το Μεγάλο Περιστύλιο των Τεκτόνων της Βασιλικής Αψίδος.

Οι τρεις επόμενοι βαθμοί (κρυπτικοί) θα αποδίδονται από συμβούλια των αντιστοίχων βαθμών, καθοδηγούμενα υπό της Τάξεως των Εκλάμπρων Διδασκάλων και διοικούμενα από το Μεγάλο Συμβούλιο του Κρυπτικού Τεκτονισμού.

Οι Ιπποτικές Τάξεις θα αποδίδονται από σώματα των αντιστοίχων βαθμών, καθοδηγούμενα υπό της Τάξεως των Κραταιών Διοικητών και διοικούμενα από το Μεγάλο Διοικητήριο των Ιπποτών.

Το Τάγμα κατευθύνεται από τον πρόεδρο της Υπερτάτης Τάξεως.

 Οι βασικές αρχές του Τάγματος είναι

1.   Η τήρηση των νόμων του κράτους, η φιλοπατρία, η καλλιέργεια και η διάδοση των παραδόσεων και των αξιών του Ελληνικού πολιτισμού.

2.   Η άριστη γνώση της Ελευθεροτεκτονικής, η βιωματική άσκηση και η καλλιέργεια των παραδόσεων και των πανανθρώπινων αξιών της αδελφότητας.

3.   Η συνεχής επιτέλεση προοδευτικού ανθρωπιστικού έργου στην κοινωνία, με ιδιαίτερη έμφαση στη μελέτη και τη διατύπωση θέσεων επί των συγχρόνων θεμάτων καθώς και στην στήριξη των άτυχων, των αδύναμων και των απόκληρων ανθρώπων, που αποτελεί και το πρώτιστο καθήκον των Ελευθεροτεκτόνων και των Ιπποτικών Τάξεων. Τα περιστύλια και τα συμβούλια επιλέγουν ένα τομέα μεγάλων συγχρόνων θεμάτων με τον οποίο ασχολούνται αποκλειστικά πέραν του συνήθους τεκτονικού έργου (Παιδεία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιβάλλον, βιοηθική, Τεχνολογία κλπ).

4.   Μέλη μας καθίστανται διδάσκαλοι Ελευθεροτέκτονες διακρινόμενοι επί σοφία και αρετή. Τα μέλη μας έχουν κάθε δικαίωμα που αναγνωρίζεται από τον δικαιοπολιτικό πολιτισμό των ελευθέρων και δημοκρατικών κοινωνιών και όχι μόνο δικαιούνται αλλά υποχρεούνται να αγωνίζονται για τα δικαιώματα των ανθρώπων.

5.    Τα μέλη μας είναι απολύτως ελεύθερα να επισκέπτονται οποιαδήποτε Τεκτονική οργάνωση επιθυμούν και να είναι μέλη και άλλων Τεκτονικών η άλλου είδους οργανώσεων.  Απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε παρέμβαση, σύσταση η υπόδειξη οποιουδήποτε για την άσκηση των παραπάνω. Κάθε Ελευθεροτέκτων έχων τους σχετικούς βαθμούς και τάξεις είναι απολύτως ελεύθερος να εισέλθει οποτεδήποτε και να συμμετάσχει μετά γνώμης αλλ’ άνευ ψήφου στις εργασίες οποιουδήποτε σώματός μας, τυγχάνων ιδιαίτερης προστασίας και τιμής, καθήμενος εις το αριστερόν του προεδρεύοντος. Οποιοσδήποτε Ελευθεροτέκτων οιουδήποτε βαθμού και οποισδήποτε μη Ελευθεροτέκτων δύναται να προσέλθει ελευθέρως εις τα δείπνα των μελών μας και να τύχει φιλοξενίας, συμπαραστάσεως και τιμής, παρακαθήμενος στο αδελφικό δείπνο, στο αριστερό του προεδρεύοντος. Απαγορεύεται απολύτως οποιουδήποτε είδους εμπόδιο, πρόσκληση, σύσταση κλπ εις το αρχαίο δικαίωμα διελεύσεως, επισκέψεως και προστασίας των επισκεπτών Ελευθεροτεκτόνων. Ουδέν δείπνο Ιπποτικής Τάξεως μπορεί να θεωρηθεί πλήρες εάν σ΄αυτό δεν παρακάθηνται άνθρωποι δεόμενοι συμπαραστάσεως, προστασίας και στοργής, ιδίως γέροντες, ασθενείς η άτυχοι άνθρωποι. Κάθε μέλος μας κατέχων Ιπποτική Τάξη είναι υποχρωμένο να συμβάλλει στην εκπαίδευση ορφανού. Κάθε Ιπποτική σύναξη λειτουργεί ως άσυλο για κάθε άνθρωπο που διατρέχει κίνδυνο ζωής και καταφεύγει σ΄αυτήν.

6.   Απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε παρέμβαση, σύσταση η υπόδειξη οποιουδήποτε για την έκφραση των θέσεων και των απόψεων των μελών μας, είτε εντός του Τάγματος, είτε δημόσια.

7.   Απαγορεύεται η λήψη οικονομικού η άλλου ανταλλάγματος για να την απόδοση Τεκτονικών βαθμών η αξιωμάτων. Δεν υφίστανται μύητρα κλπ παρά μόνο εκούσιες συνδρομές και δωρεές καθοριζόμενες εκάστοτε αποκλειστικά και μόνο από έκαστο μέλος μας, κατά τη δυνατότητα και την θέλησή του. Οι Τεκτονικοί βαθμοί απονέμονται με απόφαση του προέδρου της Υπερτάτης Τάξεως και τα αξιώματα με εκλογή από τα ομοιόβαθμα μέλη του κάθε Σώματος.

8.   Τηρείται με αυστηρότητα η αρχή της πλήρους διαφάνειας και κάθε διοικητικό και οικονομικό παραστατικό ελέγχεται από οποιοδήποτε μέλος μας οποτεδήποτε, όπως και δύναται να λαμβάνει επικυρωμένα αντίγραφα κάθε διοικητικού και οικονομικού παραστατικού. Τα οικονομικά ελέγχονται από εσωτερικές ελεγκτικές επιτροπές εκλεγόμενες από τα μέλη μας και από εξωτερικούς ορκωτούς ελεγκτές. Οι διοικητικοί και οικονομικοί απολογισμοί διεξάγονται σε λευκές συνεδριάσεις δυναμένου παντός , ακόμη και μη Τέκτονος να τις παρακολουθήσει.

9.   Οι Τεκτονικές συνεδριάσεις αποτελούν παραδοσιακό ηθικοπνευματικό έργο. Προτρέπονται τα μέλη μας να το ασκούν με ιδιαίτερη ευαισθησία, υψηλό φρόνημα και κάθε επιμέλεια, ενώ δύνανται να προσκαλούν και μη τέκτονες να συμμετέχουν σε λευκές εργασίες επί μεγάλων και συγχρόνων θεμάτων.

10.Οι έννοιες της «αναγνωρίσεως» και της «κανονικότητας» δεν απασχολούν τα μέλη μας. Έκαστο μέλος μας δραστηριοποιείται ελεύθερα και κατά συνείδηση οι δε πράξεις του αξιολογούνται ελεύθερα από τους συνανθρώπους μας.


Αθήνα 24/2/2014
Ο πρόεδρος της Υπερτάτης Τάξεως

Δημοσθένης Δημόπουλος

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Μεγάλη Ανατολής της Ιταλίας - Στήριξη του Ουκρανικού λαού


Τη θλίψη του για ότι συμβαίνει στην Ουκρανία εξέφρασε με ανακοίνωσή του ο Μεγάλος Διδάσκαλος της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας αδ Gustavo Raffi στηρίζοντας παράλληλα και τη θέση του Γάλλου Φιλοσόφου Bernard-Henri Levy ο οποίος ζήτησε τη διακοπή των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι.  Ο Μ.Δ τόνισε ότι η Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια σε όσα συμβαίνουν και δήλωσε τη συμπαράστασή του στον Ουκρανικό λαό ο οποίος δοκιμάζεται.

πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων

GLNF : Καλύτερες ημέρες…



Την ικανοποίησή του από την επίσκεψή του στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ όπου παρακολούθησε την διάσκεψη των Μεγάλων Διδασκάλων της Βορείου Αμερικής , εξέφρασε ο Μεγάλος Διδάσκαλος της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας αδ. Jean Pierre Servel.

Ιδιαίτερα θετικό , ήταν σύμφωνα με τον Μεγάλο Διδάσκαλο, η αλλαγή στάσης της Επιτροπής των Μεγ. Διδ. της Βορείου Αμερικής, που χειρίζεται τα θέματα των αναγνωρίσεων, η οποία άλλαξε στάση απέναντι στην GLNF καθώς το 2012 είχε ανασταλεί την αναγνώριση λόγω της γνωστής κρίσης στους κόλπους της Εθνικής Μεγάλης Στοάς.

Επίσης αναφέρθηκε στο γεγονός ότι έχει πραγματοποιήσει πολλές συνομιλίες με τον Μεγάλο Διδάσκαλο της Ηνωμένης Στοάς της Αγγλίας και δήλωσε ότι σύντομα θα αποκατασταθούν πλήρως οι σχέσεις των δύο Τεκτονικών Δυνάμεων.


Σχετικά με τις Τεκτονικές Δυνάμεις της Γαλλίας δήλωσε ‘’ Ποτέ δεν είπα ότι θα έπρεπε να υπάρχει μόνο μια δύναμη. Εφόσον τηρούνται οι βασικές και θεμελιώδεις αρχές της αδελφότητας είμαι υπέρ της ύπαρξής διαφορετικών Τεκ. Δυνάμεων που θα συνδέονται μάλιστα με μία ομοσπονδία’’

ΠΗΓΗ: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

70 χρόνια στην υπηρεσία της αδελφότητας



Ο αδελφός Richard Shaffer δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην προγραμματισμένη συνεδρία της Στοάς Butler 272 (Αγγλία) όπου οι αδελφοί του θα τον τιμούσαν για τα 70 χρόνια προσφοράς του στην Αδελφότητα. Έτσι με απόφαση του Σεβασμίου Διδασκάλου τα μέλη της Στοάς μετέβεισαν στο σπίτι του αδελφού προκειμένου να τον βραβέυσουν.


Ο Σ.Δ Dennis Fair παραδίδοντας την τιμητική διάκριση δήλωσε ‘’ …σας ευχαριστούμε για τα όσα έχετε κάνει για την αρχαία και έντιμη αδελφότητά μας΄΄  για να λάβει την απάντηση από τον 94χρονο αδελφό ΄΄ αυτά τα 70 χρόνια στην αδελφότητα ήταν για μένα τα πάντα΄΄.

πηγή: Ελληνκό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων

100 χρόνια Στοά St. Augustine’s


Τα 100 χρόνια λειτουργίας συμπλήρωσε στις 17 Φεβρουαρίου η Στοά St. Augustines  στην Αγγλία η οποία ιδρύθηκε στο 1913. Πρόκειται για ένα σημαντικό επίτευγμα , όπως δήλωσε ο Επαρχιακός Μεγάλος Διδάσκαλος του Warwickshire , ο οποίος προήδρευσε και της πανηγυρικής συνεδρίας, καθώς το 2005 η Στοά παραλίγο να αναστείλει τη λειτουργία της καθώς ο αριθμός των μελών της ήταν 9 αδελφοί.


Σήμερα η Στοά αριθμεί 27 μέλη και αναπτύσσεται συνεχώς.

πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων 

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Οι Τέκτονες του Shropshire της Αγγλίας προσέφεραν 10.000 λίρες στον Βρετανικό Ερυθρό Σταυρό


Οι Τέκτονες του Shropshire της Αγγλίας προσέφεραν δια μέσω του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού  το ποσό των 10.000 λιρών Αγγλίας σε μια προσπάθεια ανακούφισης των πληγέντων από την ισχυρότατη καταιγίδα που είχε πλήξει τις Φιλιππίνες . Ο τυφώνας Haiyan  κόστισε τη ζωή 6000 ανθρώπων ανθρώπων και άφησε πίσω 4.000.000 άστεγους.

πηγή: Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων 

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Το Τεκτονικό Τυπικό - Καταγωγή - Εξέλιξη - Εσωτερική Παράδοση

(Σημ. Blog : Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό πόνημα από το leandroslk.blogspot.gr)

     

Το Τυπικό είναι πρωτίστως ένα ανθρώπινο δημιούργημα. Εκφράζει, όμως, πλείστες έννοιες. Από την πρωταρχική απαίτηση περί σιγής για τον νεομύητο, μέχρι βαθύτερες εσωτερικές αλήθειες που ούτε και ο πλέον ικανός ομιλητής δεν θα μπορούσε με ευκολία να εκφράσει. Να μη λησμονούμε ότι πολλές από τις έννοιες του Τυπικού, λόγω της φύσεώς τους, παραμένουν ανέκφραστες, απρόσιτες - όχι μόνον στους αμύητους, αλλά και στους μη επαρκώς παιδευμένους τέκτονες - για τον λόγο ότι η γλώσσα δεν είναι ικανή να εκφράσει έννοιες χωρίς αντίστοιχες εικόνες του πνεύματος.

Το πνεύμα του ανθρώπου ήταν πάντοτε θεϊκά φωτισμένο, με το φως εκείνο που προήλθε από τον Θεό. Ο Τεκτoνισμός, ως συνεχιστής της εσωτερικής Διδασκαλίας, διατήρησε με τα τυπικά του όλο το βάθος της προαιώνιας Σοφίας, καλύπτοντας με αλληγορίες και συμβολισμούς το περιεχόμενο του Φωτός, παρέχοντας την ελευθερία στους μελετητές για την εσωτερική αναζήτηση του.

Εννοιολογική προσέγγιση - Οριοθέτηση
Όλες οι τεκτονικές εργασίες, οι Συνεδριάσεις, οι Μυήσεις, οι επιμέρους Τελετές διεξάγονται σύμφωνα με καθορισμένο Τυπικό.

Τι είναι όμως το Τυπικό; Ως τυπικό, σύμφωνα με τον πλέον αποδεδεγμένο ορισμό, νοείται η περιγραφή των τεκτονικών τελετών - τελετουργιών με βάση τους ειδικούς σε κάθε βαθμό τύπους (rites). Διαιρείται - ή πρέπει να διαιρείται - γενικώς σε τέσσερα μέρη:
α)  Τη Διασκευή του Ναού
β) Τον Κεραμιστή του βαθμού (Tuileur, Tyler), δηλαδή το κομμάτι που περιλαμβάνει το σημείο αναγνωρίσεως, την τάξη του βαθμού, , την ιερά λέξη, τη χειραψία αναγνωρίσεως.
γ)  Το άνοιγμα και το κλείσιμο των εργασιών, καθώς και την τελετή της μυήσεως, και
δ) Την Κατήχηση ή, άλλως, όπως σήμερα έχει επικρατήσει να λέγεται την υπό τη μορφή ερωταποκρίσεων διδασκαλία του βαθμού.

Στην πράξη το Τυπικό είναι η υπό μορφή μικρού βιβλίου συλλογές των τελετών που σχετίζονται με τις τεκτονικές εργασίες, περιγράφουν δε σε αυτά τις διαδικασίες της μυήσεως, δίνοντας εξηγήσεις για τις αλληγορικές έννοιες και το συμβολισμό κάθε τεκτονικού βαθμού.

Αυτά είναι εν πολλοίς γνωστά. Το τεκτονικό τούτο τεμάχιο θα προσπαθήσει απόψε να καλύψει δύο σκέλη. Ένα ιστορικό (καταγωγή - εξέλιξη) και ένα βαθύτερο (εσωτερική προσέγγιση). Θα προσπαθήσει να αποδώσει αυτά με τη χρήση γλώσσας απλής και ουσιαστικής, πάντοτε όμως εσωτερικής και αναγωγικής προς τα εκεί όπου κάθε λεκτικός - πνευματικός κραδασμός, ο οποίος λαμβάνει χώρα σε μία κανονικώς ανοιγμένη Στοά, πρέπει να απευθύνεται. Το κυριότερο όμως είναι ότι το τεμάχιο αυτό επιθυμεί να αποφύγει να υιοθετήσει υπερβολές και ιστορικές αοριστίες - κυρίως όσον αφορά την εγκυρότητα των στοιχείων που αναφέρει. Όλα όσα θα ακούσετε αποτελούν τμήματα της κοινά αποδεκτής τεκτονικής ιστορικής καταγραφής και προκύπτουν από έγγραφα των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται.

Ι. Ιστορική προέλευση

Πρώιμα στοιχεία
Τα πρώτα καταγεραμμένα στοιχεία τεκτονικών τυπικών - προσοχή όταν λέμε τεκτονικών εννοούμε τυπικών που εφαρμόζονται σε αμιγώς επαγγελματικές τεκτονικές συντεχνίες και όχι μυσταγωγικού χαρακτήρα αδελφότητες - χρονολογούνται από τον 14 ο αιώνα. Πρόκειται κυρίως για συλλογή κανόνων υπό τη μορφή καταγραφής κανονισμών και καθηκόντων. Το αρχαιότερο είναι αυτό της Τεκτονικής Εταιρίας του Λονδίνου (London Masons Company) και χρονολογείται από το 1356.

Ακολουθούν κάποια άλλα χειρόγραφα περισσότερο επεξεργασμένα στα οποία καταγράφονται ορισμένα στοιχεία υπό μορφή κατηχήσεων ή ερωταποκρίσεων. Αυτά είναι γνωστά ως «Αρχαία Καθήκοντα» ή «Χειρόγραφα Συντάγματα» του Τεκτονισμού. Αρχίζουν με το Χειρόγραφο Regius (1390) και το Χειρόγραφο Cooke (1410) και συνεχίζουν σε περισσότερες από 130 εκδοχές ή παραλλαγές χειρογράφων μέχρι τον 18ο αιώνα. Η δομή τους είναι εν πολλοίς η ίδια.

Ξεκινούν με μία προσευχή προς τον Δημιουργό ή τον προστάτη της Συντεχνίας, συνεχίζουν με μία σύντομη αναφορά για την ιστορία του Τάγματος από τη βιβλική εποχή μέχρι τις μέρες εκείνες (η ιστορική ακρίβεια των αναφερομένων θα έκανε κάθε ευυπόληπτο καθηγητή ιστορίας να φρικιά εάν εκαλείτο να αποδείξει την ιστορική τους ακρίβεια), συνεχίζουν με ηθικές παραινέσεις και συνήθως ολοκληρώνονται με κανόνες σωματειακής οργάνωσης σε επίπεδο μαθητευομένων, εταίρων και διδασκάλων.

Τα χειρόγραφα, όμως, αυτά περιέχουν και ορισμένα στοιχεία τεκτονικής τελετουργίας, όπως την εννοούμε εμείς σήμερα με βάση τα αναφερόμενα στα σύγχρονα τεκτονικά τυπικά. Εάν τα εξετάσουμε συνολικά και τα ερμηνεύσουμε με προσοχή είναι πιθανόν να διακρίνουμε κάποια στοιχεία μίας πρώιμης τελετής εισδοχής, μία πρώιμη δηλαδή μυητική τελετή, η οποία βέβαια πολύ απέχει απ’ ότι ορίζουμε σήμερα.

Και κάτι ακόμα: αναφερόμεθα σε μία εποχή (1356-1390) που προφανώς υπάρχει μόνον ένας βαθμός και επομένως μία τελετή εισδοχής. Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσουμε τη δομή του βαθμού αυτού. Με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ένα είδος μίξεως στοιχείων από τον βαθμό του Μαθητού και του Εταίρου. Θα πρέπει να περάσουν περίπου δύο αιώνες για να συναντήσουμε στα πρακτικά μιας Σκωτικής Στοάς αναφορά για εργασίες δύο βαθμούς (1598). Πρόκειται για μία επέκταση του πρώιμου αυτού βαθμού, η οποία περιλαμβάνει ένα είδος ανάληψης υποχρέωσης εκ μέρους του μυούμενου, μαζί με σημεία, όρκους και λέξεις αναγνωρίσεως που μοιάζουν εν πολλοίς με τις σύγχρονες τελετές. Για τρίτο βαθμό ούτε λόγος!

Παραμονές της δημιουργίας της Μεγάλης Στοάς
Φτάνουμε αισίως στα 1696, χρονολογία κατά την οποία φέρεται ότι συντάχθηκε το Χειρόγραφο του λεγόμενου «Αρχειακού Οίκου του Εδιμβούργου» («Edinburgh Register House») το οποίο ονομάστηκε έτσι διότι βρέθηκε στο Δημόσιο Αρχείο της πόλεως του Εδιμβούργου. Έχει τίτλο «The Forme of Giveing The Mason Word» ή σε απλή μετάφραση «Ο Τρόπος (η Τελετή) αποδόσεως του Τεκτονικού Λόγου (της Τεκτονικής Μυήσεως)».

Σε αυτό έχουμε την πρώτη σχεδόν ολοκληρωμένη αναφορά τεκτονικής μυήσεως (ορθότερα εισδοχής) ενός μαθητή τέκτονα ακολουθούμενη από τη μύηση ενός «διδασκάλου τέκτονα ή συντέκτονα (συντέχνου)» («master mason or fellow craft») όπως είναι ο πλήρης τίτλος (sic) που αποδίδεται στον δεύτερο βαθμό. Και πάλι η εισδοχή/μύηση ολοκληρώνεται με την ανάληψη της υποχρέωσης εκ μέρους του μυούμενου, χωρίς όμως καμία αναφορά στις συμβολικές ποινές.

Για να σχηματίσουμε μία εικόνα για εργασίες κατά το τυπικό της εποχής πρέπει, πρωτίστως να αναρωτηθούμε πώς ήταν οι Στοές στις αρχές του 18ου αιώνα; Εν προκειμένω, πρέπει να αποβάλουμε κάθε εικόνα περικαλλών Ναών με την επίπλωση που έχει μία σύγχρονη αίθουσα. Η Στοά ήταν είτε ένα μικρό δωμάτιο στο πίσω μέρος μίας τυπικής αγγλικής pub ή μία προέκταση του υπόστεγου μίας οικοδομής. Σπάνια παρευρίσκονταν περισσότεροι από 10 - 12 μέλη, η δε μυητική διαδικασία γινόταν από στήθους και όχι κατ’ ανάγκη με βάση κάποιο - έστω - πρώιμο τυπικό.

Πώς όμως ήταν το τυπικό την εποχή εκείνη; Χωρίς να έχουμε ασφαλή γνώση μπορούμε να πούμε ότι έμοιαζε με τον τύπο της σημερινής τεκτονικής κατήχησης (διδασκαλίας). Κάτι σαν δεκαπέντε - ή περίπου τόσες - ερωταποκρίσεις. Σε αυτές συναντάμε τις πρώτες νύξεις περί τεκτονικού συμβολισμού. Και ο συμβολισμός αυτός δεν αργεί να εξελιχθεί στα πλαίσια της τεκτονικής αλληγορικής/σημειολογικής παράδοσης, χωρίς όμως να ξεφεύγει από τα στενά όρια της βιβλικής διδασκαλίας.

Παρά ταύτα, ούτε λόγος ακόμα για τον τρίτο βαθμό, πολλώ δε μάλλον για τον Μέγα Μύθο αυτού. Η τεκτονική παράδοση της εποχής συνεχίζει να τον αγνοεί! Πρώτη αναφορά για την ύπαρξη τρίτου βαθμού γίνεται μόλις στα 1726 στο χειρόγραφο Graham και είναι σαφώς υπαινικτική και εξαιρετικά δυσερμήνευτη. Παρά ταύτα, ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι υπήρχε τρίτος βαθμός δεν είναι καθόλου σαφές αν υπήρχε και χωριστό τυπικό. Το γεγονός αποκλείουν ομόφωνα όλοι οι τέκτονες ιστορικοί και μελετητές.

Από το σημείο αυτό ξεκινά το παράδοξο που θα αναλύσουμε κατωτέρω. Ενώ λοιπόν το τυπικό φαίνεται να εξελίσσεται, χάνονται όλες οι αναφορές σε αυτό από κείμενα που ανήκουν σε μέλη - ιστορικούς του Τάγματος. Τις πληροφορίες μας αντλούμε πλέον από τα λεγόμενα «αποκαλυπτικά κείμενα», όπως αυτά του Prichard (1730), του Herault (1736) του αββά Perau (1742) του Travenol (1742). Σ’ αυτά συναντάμε εκτενείς αναφορές για τους βαθμούς του Μαθητού και του Διδασκάλου (ο δεύτερος βαθμός ήταν πάντοτε λίγο ριγμένος) , για το τελετουργικό της μυήσεως, για τις ιερές λέξεις, την τάξη κλπ. Τόσο μεγάλες ήταν οι αποκαλύψεις ώστε η Μεγάλη Στοά της Αγγλίας αναγκάστηκε να αντιστρέψει τις ιερές λέξεις των βαθμών του Μαθητού και του Εταίρου για να σώσει τα προσχήματα (εξ ου και το παράδοξο ορισμένες Στοές της ηπειρωτικής Ευρώπης να εκφράζουν αντίστροφα τις ιερές λέξεις στον βαθμό του Μαθ. και του Ετ. από αυτές της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας).

Έκτοτε η εξέλιξη του τεκτονικού τυπικού λαμβάνει διττή κατεύθυνση με άξονες αφ’ ενός τα τυπικά των Στοών που συνδέονται ή εξαρτώνται από τη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας και αφ’ ετέρου αυτά που είναι γαλλικής προέλευσης, καταλήγοντας στα τυπικά που χρησιμοποιούνται στις ημέρες μας και τις παραλλαγές τους (περίπου 80 καταγεγραμμένες).

Ανακεφαλαιώνοντας, συγκρατούμε τα εξής:
α) Ένα πρώιμο τεκτονικό Τυπικό ιστορικά εμφανίζεται περίπου στα 1350.
β) Έχει τη μορφή Συντεχνιακών Κανόνων.
γ) Στην εξέλιξή του τους επόμενους αιώνες διαφαίνεται μία πρώιμη τελετή εισδοχής την οποία ερμηνεύουμε με βάση τα Αρχαία Καθήκοντα.
δ) Μετά τη δημιουργία της πρώτης Μεγάλης Στοάς (1717) και τουλάχιστον για μισό αιώνα αργότερα δεν έχουν διαμορφωθεί ευκρινώς οι τρεις βαθμοί και εξελίσσονται τα αντίστοιχα τυπικά.
ε) Η εξέλιξη κινείται στη βάση αφ’ ενός του αγγλικού τύπου τυπικού (όπως διαμορφώθηκε από τη Στοά της Συνδιαλλαγής) και καλείται Τυπικό Αμίλλης και αφ’ ετέρου του αντίστοιχου γαλλικού.

Ελλάδα
Στην Ελλάδα δεν συναντούμε καμία συγκεκριμένη επίσημη αναφορά για την προέλευση των τεκτονικών τυπικών (ενν. των συμβολικών βαθμών). Ερανιζόμαστε αποσπάσματα από κείμενα μεγάλων τεκτόνων, οι οποίοι κατέλαβαν ανώτατες θέσεις στη Διοίκηση του Τάγματος.

Ο Ιωάννης Βασιλής στο βιβλίο του «Δια την κατάρτισιν του Μαθητού Τέκτονος», το οποίο σημειωτέον αποτέλεσε αντικείμενο των επισήμων φροντιστηρίων που έγιναν το έτος 1950 και τελούσαν υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος (επομένως αναμφισβήτητα μπορεί να θεωρηθεί ότι εκφράζει την επίσημη θέση αυτής) γράφει: «Ως πηγή της Τεκτονικής παραδόσεως θεωρείται το Ιερόν Βιβλίον του Ζοχάρ, το οποίον περιείχε την κοσμοθεωρίαν των Ιουδαϊκών Μυστηρίων... Συντάκτης του Ζοχάρ φέρεται ιστορικώς ο (Ραββίνος) Ακιβά. Μαθητής του τελευταίου διατύπωσε αλληγορικώς την Τεκτ παράδοσιν. Ταύτην έλαβον οι Ροδ+ και εκ τούτων οι Τέκτονες... Ως συντάκτης των τυπικών του Α’ και Β’ βαθμού φέρεται ο Ροδόσταυρος Robert Fludd (Ροβέρτος Φλόϋντ) συνεργάτης του περίφημου Ροδ+  Elias Ashmole.».  Ο Αλέξανδρος Κόγιας στο βιβλίο του «Περί τον Τεκτονισμόν - Καταγωγή και Οργάνωση» γράφει: «Τα παρ’ ημίν χρησιμοποιούμενα Τυπικά αποτελούν κράμα των τυπικών του ΑΑΣΤ, του Γαλλικού Τύπου, και του τύπου του Misraim». Τέλος, ο Αλέξανδρος Τζαζόπουλος στο βιβλίο του «Οι Μυσταγωγία του Τεκτονισμού - Μελετήματα επί των Τυπικών» επιβεβαιώνει την ως άνω άποψη και αναφέρει ότι το παρ’ ημίν τυπικό αποτελεί μετάφραση του Γαλλικού.

Πράγματι, από την πρώτη εμφάνιση του Τεκτονισμού στην Ελλάδα (όποτε και εάν ήταν αυτή - το ζήτημα εκφεύγει της παρούσας εργασίας) εώς το 1863 όπου εμφανίζεται ένα πρώιμο ελληνικό τυπικό της Στοάς Φοίνιξ Κερκύρας κυκλοφόρησαν κάποια τυπικά ή ορθότερα συρραφή τυπικών - κατηχήσεων χωρίς όμως να έχουν μορφοποιημένη δομή. Το Τυπικό της Στ. Φοίνιξ ήταν μετάφραση του τυπικού της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας (υπό την αιγίδα της οποίας άλλωστε η Στοά αυτή εργαζόταν μέχρι το 1931). Ακολουθεί το 1883 η έκδοση του Τυπικού της ιδρυθείσας το 1881 Στοά Πυθαγόρας των Αθηνών με τίτλο «Εγχειρίδιο Τυπικού του Αρχαίου Σκωτικού Συστήματος». Το Τυπικό αυτό υιοθετείται από την τότε Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος και μάλιστα γίνονται νέες τροποποιημένες εκδόσεις αυτού το 1891, 1897 και 1905. Το 1916 με απόφαση του Υπάτου Συμβουλίου του 33ο μεταφράζεται το Τυπικό της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας το οποίο ισχύει μέχρι το 1922. Το 1922 το Ύπατο Συμβούλιο καταρτίζει εκ νέου επιτροπή προς επεξεργασία του τυπικού και το ίδιο συμβαίνει και το 1928. Στις επιτροπές αυτές συμμετέχουν επιφανείς τέκτονες διανοητές όπως ο Σπυρίδων Νάγος, Αντώνιος Ανδριανόπουλος, Εμμ. Γαλάνης, Σπυρίδων Κεφαλάς. Μετά το 1932 έγιναν νέες εκδόσεις οι οποίες για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Αλ. Τζαζόπουλου «παρουσιάζουν τινάς τροποποιήσεις και απλουστεύσεις».
 
Τα τεκτονικά τυπικά σήμερα
Σήμερα τα τυπικά έχουν λάβει ή τουλάχιστον τείνουν να λάβουν μία οριστικοποιημένη μορφή. Επίσης έχει διαμορφωθεί μία παγία ερμηνευτική – μυσταγωγική προσέγγιση έναντι των χρησιμοποιούμενων τυπικών, γεγονός που προσδίδει σε αυτά εκτός από την έγκριση της τεκτονικής Αρχής και έναν χαρακτήρα αποδοχής στη συνείδηση των εργαζομένων με βάση αυτά επιμέρους στοών. Κρατεί η άποψη ότι τα Γαλλικά Τυπικά θεωρούνται αυθεντικότερα δεδομένου ότι προσομοιάζουν περισσότερο προς τα τυπικά του 18ου αιώνα, ενώ τα αγγλικά δημιουργήθηκαν το 1813 (Τυπικά Αμίλλης) ως αποτέλεσμα συμβιβασμού των Μεγάλων Στοών των Antients και των Moderns.

Πάντως, το τεκτονικό τυπικό πρέπει να θεωρείται κείμενο εξελισσόμενο και ζωντανό, υποκείμενο στην εσωτερική και πνευματική προδιάθεση των ασκούντων αυτό. Το πόσο εξελισσόμενο και η συνάρτησή του με την εσωτερική παράδοση θα μας απασχολήσει κατωτέρω.

Στην Ελλάδα σήμερα, αμφοτέρων των παραδόσεων τα τυπικά (Γαλλικής και Αγγλικής) λειτουργούν από Στοές υπό την αιγίδα τόσο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος (με μία σαφή προτίμηση της πρώτης στα γαλλικής προέλευσης και της δεύτερης στο τυπικό της Αμίλλης, μολονότι Στοές υπό την σκέπη της Εθνικής Μεγάλης Στοάς εργάζονται σήμερα κατά το Σκωτσέζικο, το Γερμανικό και το τυπικό της GLNF).


ΙΙ. Εσωτερικός χαρακτήρας του Τεκτονικού Τυπικού

Εσωτερική έννοια
Ο Γράβιγγερ γράφει: «Διά των εν τω Τυπικώ ιερουργιών επιδιώκεται η ένωσις των μελών μίας Στοάς μετά του Πνευματικού Κόσμου». Κατ’ αρχήν τι προσφέρει ένα τεκτονικό τυπικό; Το πρώτο - και σίγουρα το ελάχιστο εξαιρέσει της ικανότητας να τελούμε στοιχειωδώς τον τεκτονικό τύπο των εργασιών μας - που προσφέρει το τυπικό είναι ορισμένη ερμηνευτική βάση για τις φυσικές και ηθικές ερμηνείες των συμβόλων και των συμβολικών τελετών. Έργο καθενός από εμάς είναι να αποκαλύψει την εσωτερική και αναγωγική ερμηνεία των πληροφοριών αυτών. Άλλως, ουδείς μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστικώς μυημένος σε έναν τεκτονικό βαθμό.

Εάν, λοιπόν, δεχθούμε ότι υπάρχουν δύο ειδών μυήσεις σε κάθε βαθμό: α) μία τυπική και θεωρητική που απονέμεται ως απόρροια της τελετής, και β) μία ουσιαστική και εσωτερική που κατακτάται με την προσωπική προσπάθεια του μύστη, το τυπικό παρέχει τα μέσα για την προσέγγιση και των δύο. Βέβαια, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι χωρίς τη δεύτερη, ουδεμία κατ’ ουσίαν μύηση συντελείται.

Επομένως, θα μπορούσαμε να συνάγουμε ότι το τεκτονικό τυπικό ενέχει φράσεις, κινήσεις, σύμβολα και γενικώς τύπους οι οποίοι διαθέτουν μία έμφυτη δυναμικότητα, δεδομένου ότι εξεικονίζουν παγκόσμιους νόμους του αοράτου σύμπαντος. Εάν, λοιπόν, λάβουμε υπ΄ όψιν τη μακρά και συνεχή επανάληψη αυτών κατά πανομοιότυπο τρόπο, αντιλαμβανόμαστε ότι το τεκτονικό τυπικό κέκτηται μία δυναμική ανυπολόγιστης σημασίας.

Η ουσία του Τυπικού δεν περιορίζεται απλώς και μόνον στην αναπαράσταση ενός μυητικού δράματος με σκοπό τη διέγερση των κέντρων της προσοχής, του θαυμασμού, αλλά και αισθημάτων του υπό μύηση  ή του ήδη μυημένου. Σκοπός βαθύτερος είναι η δια των ψυχικών αισθήσεων αντίληψη και η βαθύτερη κατάβαση στο εσώτερο εγώ - όπως λέει και το ίδιο το τυπικό. Επειδή, όμως η ουσία αυτή δεν έχει φυσική ή ορατή μορφή απαιτείται όχι μόνον γνώση και ερμηνευτική ικανότητα, αλλά και άσκηση και εναρμόνιση με την εσωτερική δυναμική του τυπικού.

Ο Γράβιγγερ γράφει: «το Τεκτονικό Τυπικό έχει μεγάλη και ύψιστη σημασία, επειδή δι’ αυτού δύναται ο άνθρωπος να μεθέξη εις το Θείον Έργον της διαπλάσεως του Κόσμου. Άλλωστε το Τυπικό αυτό στηρίζεται επί του Μεγάλου Τυπικού εκ των άνω και χάρις εις τον οικοδομικόν του συμβολισμό, το παν περιστρέφεται και συγκεντρούται περί το έργον του Δημιουργού...». Ο Σπυρίδων Νάγος παραδέχεται ότι «η εκτέλεση του Τεκτονικού Τυπικού σκοπό έχει αφ’ ενός να προσκαλέσει την πνευματική δύναμη προς αρωγή των αδελφών αφ’ ετέρου να αφυπνίσει τη συνείδηση των παρισταμένων, εκχέοντας τα μυσταγωγικά ρεύματα των ανώτερων κόσμων...». Ο δε R. Guenon γράφει στο έργο του Aperçus sur l’ initiation ότι το Τεκτονικό Τυπικό είναι η «τόσο από τελετουργική όσο και από μυστική έννοια η ‘Τέχνη’ της ύψιστης πνευματικής οικοδομήσεως».

Διδασκαλία
Η διά του τυπικού διδασκαλία είναι κατ’ αρχήν αντικειμενική προϋπόθεση την οποία επιτάσσει ο (μυσταγωγικός) χαρακτήρας του Τεκτονισμού. Η διδασκαλία αυτή συνιστά μέθοδο διά της οποίας αναζητείται η Αλήθεια, εξελίσσεται το πνεύμα, εξαγνίζεται η Ψυχή και φωτίζονται τα σκοτεινά βάθη της εσωτερικής γνώσης και έρευνας. Η διδασκαλία του Τυπικού δεν αποτελεί αυθαίρετη δημιουργία, δεν αποτελεί σύνθεση φράσεων και παράθεση υψιπετών ηθικών εννοιών και ιδανικών. Η διδασκαλία αυτή απέρρευσε από την εσώτερη ώθηση την οποία δημιούργησε ο ενδιάθετος πόθος των εξελιγμένων ψυχών για την προσέγγιση της Αλήθειας και του Φωτός. Οι εξελιγμένες αυτές ψυχές, οι αληθείς μύστες πρόγονοι μας αντελήφθησαν ότι ο πόθος αυτός περνά μόνον μέσα από την ατραπό της ανύψωσης της καρδίας και του πνεύματος, της καλλιέργειας της Αγάπης και την επίκληση των ανώτερων θείων δυνάμεων που αποτελούν φωτεινό οδηγό κάθε αληθινού Τέκνου του Φωτός.

Επομένως, το Τυπικό του Τεκτονισμού, όπως όλα τα τυπικά των μυσταγωγικών συστημάτων, απευθύνεται πρωτίστως σε όσους (από εμάς) συναισθάνονται ότι ευρίσκονται στο σκότος και αναζητούν την οδό που θα τους οδηγήσει στο Φως, αναζητούν τη διδαχή που θα τους επιτρέψει να εισδύσουν στη σφαίρα των δημιουργικών αντιλήψεων και να κατανοήσουν ότι το τυπικό - εκτός των ανώτερων κραδασμικών του ικανοτήτων (ζήτημα για το οποίο οφείλω εν προκειμένω να σιγήσω) - αποτελεί άσκηση της εξύψωσης των ανθρωπίνων ιδεωδών.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Τεκτονισμός προτρέπει τους φοιτούντες σε αυτόν να μελετούν τα Τυπικά. Πέραν της ψυχικής φορτίσεως που προσδίδει το Τυπικό στους συμμετέχοντες στις τεκτονικές εργασίες, ανυψώνει τον εσώτερο νου και την καρδιά και καθιστά τους μυημένους ικανούς «προς βελτίωσιν, εθίζοντες το πνεύμα προς σύλληψιν των υψηλών ιδεών της δόξης, της αρετής και του καθήκοντος».

Μυητική οδός
Οι τελετές που αναφέρονται σε ένα τεκτονικό τυπικό έχουν πολλές φορές περιγραφεί, ερμηνευθεί και αναλυθεί ανάλογα με τη διάθεση, την παίδευση και το πρίσμα κάθε μελετητή. Αυτά, όμως, είναι όλα που προσφέρει το τυπικό; Αρκεί η γνώση, η ανάλυση και η ερμηνεία; Μήπως αυτά δεν είναι παρά τελετουργίες; Μήπως «η πραγματική μύηση πρέπει να ξεχωρίζει ... από τις συμβολικές μυήσεις, που δεν είναι παρά οι εικόνες της»; Αυτή είναι και η ουσία της χρήσης του Τεκτονικού Τυπικού. Το Τυπικό δεν αποτελεί ούτε περιέχει «αποκαλυπτική» ή «μυστική» διδασκαλία. Η μυστική του διδασκαλία δεν βρίσκεται πουθενά τυπωμένη, ούτε αναφέρεται κατά τις εργασίες, αλλά έγκειται στην αυτοσυγκέντρωση και την μυστική κατάβαση στο ίδιον «εγώ». Όταν μελετούμε το εσωτερικό περιεχόμενο του Τυπικού, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό ανάγεται στην Προσπάθεια, στην αναζήτηση της Τελειότητας, στην επικοινωνία του Ανθρώπου με το Θείο, μέσα και δια μέσου της Γνώσης και της Αγάπης.

Το Τυπικό μας επιτρέπει να βρούμε τον κοινό δεσμό, που ανυψώνει τον άνθρωπο σε μύστη. Η ταυτότητά του, που η απαρχή και η εξέλιξή της είδαμε πόσο δυσδιάκριτη είναι, φέρνει στον νου μια παράδοση που γίνεται διαισθητικά αισθητή, μια παράδοση που έχει χαθεί και που χρειάζεται να την ανακαλύψουμε και πάλι με την εσωτερική κατανόηση και επίκληση των συμβόλων, των εννοιών και των αλληγοριών που εκφράζει.

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο είναι δυσχερές να ερμηνεύσουμε τον συμβολισμό του Τυπικού στη συνηθισμένη γλώσσα, χωρίς να κινδυνεύσουμε να αλλοιώσουμε την εσωτερική του αξία . Θεωρούμε, λοιπόν, ότι η μυητική οδός που δεικνύει του Τεκτονικό Τυπικό σκοπό έχει την εσωτερική μύηση, δηλαδή την αέναη αναζήτηση του Απολεσθέντος Λόγου, την τελική επανενσωμάτωση του ανθρώπου στην ουσία του, με το νου και την καρδιά (λογική και συναίσθημα), με την αναζήτηση της εναρμόνισης προς τον Παγκόσμιο Ρυθμό.

Ακολουθία – Εναρμόνιση
Ακούγεται συχνά στις Στοές ότι πρέπει να επιδεικνύουμε τον ανάλογο σεβασμό προς τα τυπικά μας. Όμως, πώς είναι δυνατόν να σεβασθείς κάτι που δεν κατανοείς και ιδίως που δεν θέλεις - να προσπαθήσεις - να το κατανοήσεις; Ίσως, είναι και αυτό ένα ακόμη σημείο των καιρών, το οποίο εντάσσεται στο γενικότερο πνεύμα πολλών εξ ημών να ζητούμε «ελευθέρως και αβιάστως» να εισέλθουμε σε έναν χώρο, τον οποίον το πρώτο πράγμα που πράττουμε είναι όχι να τον γνωρίσουμε, να τον δεχθούμε ή να τον απορρίψουμε με εντιμότητα και ήθος, αλλά να τον ευτελίσουμε, να τον απαξιώσουμε, αποποιούμενοι τα μέσα που ο ίδιος ο χώρος μας δίδει για δικό μας όφελος.

Στο σημείο αυτό θα σιγήσω. Παραθέτω αντί πολλών τη ρήση του Ιωάννου Βασιλή: «...ουδείς εξ ημών κατέχει την αλήθεια. Προσήλθαμε, λοιπόν, ενταύθα για να γνωρίσουμε - ίσως - μία οδόν οδηγούσα προς αυτήν. Θα ήταν αυτόχρημα βεβήλωσις των κειμένων μας όταν δεν είμεθα ικανοί να κατανοούμεν το το νόημα του περιεχομένου των, να τα αλλοιώνωμεν και να τα νοθεύωμεν με τας υποκειμενικάς μας αντιλήψεις... Έργον ευσυνειδησίας θα ήτο να σεβασθώμεν τα κείμενα των Τυπικών μας. Θα ήτο πράξις εντιμότητος να ομολογήσωμεν την αδυναμίαν μας ότι δεν κατανοούμεν ταύτα και να τα παραδώσωμεν αλώβητα εις τους μεταγενεστέρους μας».


Επίμετρο
Μακριά από εμάς ο δογματισμός και η προσωπική αυθεντία που συνθλίβουν την ηθική και πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου.  Με τον δρόμο της Αγάπης που προβάλλει από το τεκτονικό Τυπικό και τη Γνώση του Φωτός, που βρίσκεται μέσα μας, ο Τεκτονισμός δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι παρέχει κάποιον κανόνα ατομικής και κοινωνικής ζωής. Μπορεί, απλώς, διά του Τυπικού του να προσφέρει το «μυητικό κλειδί» που θα επιτρέψει την διάνοιξη της οδού προς την εσωτερική ευτυχία, την αρμονική ισορροπία ανάμεσα στο εσωτερικό εγώ μας και στον εξωτερικό κόσμο που μας περιβάλλει.




Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

Ανδριανόπουλου Α., Τι είναι ο Τεκτονισμός, 1965.
Βασιλή Ι. , Διά την Κατάρτισιν του Μαθητού Τέκτονος, Αθήναι 1977.
Γράβιγγερ Π ., Βασικαί Τεκτονικαί Ομιλίαι, Ομιλία Τετάρτη – Περί Τυπικών Μυήσεως, Βιβλιοθήκη της Σφιγγός, 1960.
Κόγιας Αλ. , Περί τον Τεκτονισμόν, β’ έκδοση, Θεσσαλονίκη, 2003.
Λάσκαρη Ν., Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής. 1951.
Μελισσαρόπουλου Κ., Αποκρυφισμός και Μυστικισμός, 1988.
Ριζόπουλος Α. Χρ ., Ελληνικό Τεκτονικό Εγχειρίδιο, Εκδόσεις Τετρακτύς, 2005.
Τζαζόπουλου Αλ. , Η Μυσταγωγία του Τεκτονισμού – Μελετήματα επί των Τυπικών, Αθήναι, 1973.
Carr H. , Six Hundred Years of Craft Ritual, AQC 1960, 62.
Guenon R ., Aperçue sur l’initiation, Paris, Chacornac, 1945.
Gedalge A ., Dictionnaire Rhéa, 1921.
Leadbeater C.W., The Hidden Life in Freemasonry, 1926.
Mackey G.A., An Encyclopaedia of Freemasonry, 1947.
Naudon P., La Franc-maçonnerie, 1963.
Papus, L’ οccultisme, 1922.
Pike A., Morals and Dogma, 1936.
Ragon J.-M., De La Maçonnerie Occulte et de L’ Initiation Hermétique, 1853.
Waite A.E., A New Encyclopaedia in Freemasonry, 1881.
Wirth O., L’ apprenti, 1962.